Page 116 - รายงานฉบับสมบูรณ์ เหลียวหลังแลหน้า 2 ทศวรรษ สิทธิมนุษยชนในสังคมไทย
P. 116
กล้าพูด เราไม่ทำงานอยู่ ภายใต้ความกลัว แต่เราต้องมีศักดิ์ศรีของตัวเรา ถ้า
เราเห็นอะไรที่ไม่ถูกต้อง เราต้องกล้าพูดเราต้องกล้าทำ กล้าเสนอแนะ”
(สนทนากลุ่มภายใน, 27 มกราคม 2565)
ถึงอย่างไรก็ตามยังมีข้อมูลที่แสดงให้เห็นว่ามีแนวโน้มที่ดีในการที่จะพัฒนาบุคลากรให้มี
ศักยภาพเพิ่มมากขึ้นได้ จากคำถามในแบบสอบถามเรื่องเหตุผลและแรงจูงใจที่เลือกมาทำงานใน
สำนักงานคณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ พบว่าผู้ตอบแบบสอบถามส่วนใหญ่เลือกเหตุผล
ที่ว่าต้องการช่วยเหลือประชาชนมากที่สุด รองลงมาเป็นเหตุผลด้านความมั่นคงในอาชีพ และ
ค่าตอบแทนและสวัสดิการและภาพลักษณ์ที่ดีขององค์กร ขณะที่มีเพียง 6 คนเท่านั้นที่เลือกเพราะ
เหตุผลสอดคล้องกับวุฒิการศึกษา
ระเบียบราชการและการกำหนดตัวชี้วัด (KPI)
แม้ว่าคณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติจะถูกออกแบบมาให้เป็น “องค์กรอิสระ” แต่
สำนักงานฯ ที่ทำหน้าที่เปรียบเสมือนหน่วยสนับสนุนนั้นไม่ได้ถูกออกแบบและจัดตั้งตามหลักการ
ความเป็นอิสระแบบสมบูรณ์เช่นเดียวกับ กสม. ฉะนั้นแล้ว สำนักงานฯ จึงยังคงเป็นหรือยังคงมี
กลิ่นอายของ “ความเป็นระบบราชการ” ที่มีความเกี่ยวข้องและผูกพันกับตัวบทกฎหมาย ขั้นตอน
การปฏิบัติ วิธีคิด และวัฒนธรรมราชการกระแสหลักอยู่ไม่มากก็น้อย จึงได้เกิดเป็นเสียงสะท้อนใน
เรื่องระเบียบราชการและวิธีการปฏิบัติงานบางอย่าง เช่น ระเบียบการเบิกจ่ายที่ไม่คล่องตัวในการ
ลงพื้นที่และการเชิญวิทยากร และบางอย่างยังส่งผลต่อสวัสดิภาพของบุคลากรที่ปฏิบัติหน้าที่อีก
ด้วย ดังตัวอย่างเสียงสะท้อนต่อไปนี้
“เคยมีสมัยหนึ่งที่ทำเรื่องที่ดินคือนั่งเครื่องบินไป หลังจากนั้นนั่ง
แทรกเตอร์เข้าไปในจุดที่เป็นพื้นที่ทับซ้อนของชาวบ้าน ใช้เวลาไป 2 ชั่วโมง
และกลับอีก 2 ชั่วโมง … เพิ่งรู้ว่าสมัยที่ลงพื้นที่กับรถยนต์ แต่รถยนต์นั้นไม่
มีแม้กระทั่งประกันภัย ตอนแรกไม่ให้เบิกค่าเดินทางโดยเครื่องบิน ให้เบิกได้
แค่ค่าบขส. ที่เหลือเกลี่ยเอาเอง ต่อมาจึงเบิกค่าเครื่องบินได้” (สนทนากลุ่ม
ภายใน, 27 มกราคม 2565)
“…พอเราต้องขอเอกสารที่จะต้องใช้ในการเบิกจ่ายเงิน เช่น
ค่าตอบแทนวิทยากรทาง กสม. ต้องการเอกสารที่เป็นฉบับจริงใช่ไหมครับ
(ในการทำงานกับวิทยากรต่างประเทศ)จะต้องใช้ลายเซ็นจริง ๆ …. ซึ่งพอ
เอาเข้าจริงแล้ว เขา (วิทยากร) ก็ต้องกังวลเรื่อง Privacy (ความเป็น
ส่วนตัว) ของเขาว่า เอกสารของเขาที่กำลังจะให้มานั้นจะถูกส่งไปที่ไหน”
(สนทนากลุ่มภายใน, 27 มกราคม 2565)
“…สำนักงานต้องสนับสนุนงานให้ได้ ไม่ใช่สำนักงานมีหน้าที่ทำตัวให้
เป็นอุปสรรค อุปสรรคในที่นี่หมายถึงการทำงานภายใต้ระเบียบว่าด้วยการ
พัสดุหรือ ระเบียบการเงินหรือระเบียบอื่น ๆ ทั้งหลายที่เป็นอุปสรรคให้
คนทำงานไม่สามารถเดินไปข้างหน้าได้ ยกตัวอย่างเช่น รถตู้ของกรรมการ
สิทธิเป็นรถที่ติดเครื่องเสียงก็ไม่ได้ ติดฟิลม์กรองแสงหนาไปก็ไม่ได้
พวงมาลัยเป็นพวงพาวเวอร์ก็ไม่ได้ เพราะมันเพื่อความสะดวกสบาย
ประกันภัยรถก็เป็นประกันชั้นสาม เคยคุยกับคนขับรถ เขาบอกว่าถ้าเกิดมี
-109-
