Page 120 - รายงานฉบับสมบูรณ์ เหลียวหลังแลหน้า 2 ทศวรรษ สิทธิมนุษยชนในสังคมไทย
P. 120
สถานการณ์สิทธิมนุษยชนในประเทศไทยให้ดีขึ้นผ่านหน้าที่และความรับผิดชอบของตนเอง แต่ดู
เหมือนจะทำอะไรได้ไม่มากนัก ดังเช่นเสียงสะท้อนต่อไปนี้
ปัญหาเรื่องค่าตอบแทนของเจ้าหน้าที่
“เรื่องเงินเดือนนะครับ พวกผมจะต้องทำเงินเดือนทุกสิ้นเดือนใน
ฐานะลูกจ้าง บางเดือนผู้ที่ทำเอกสาร เขาลาหรือเขาอาจจะไปราชการ ทำให้
ปกติพวกผมต้องส่งเงินเดือนภายในวันที่ 20 อาจจะต้องเร็วกว่าปกติ ตาราง
มันจะไม่ค่อยตรงกันนะครับ สมมติใครส่งช้า หรือน้องคนไหนไม่ได้ดูข้อความ
ในไลน์กลุ่มอาจจะต้องได้รับเงินเดือนเลทไป อันนี้คือบางทีเงินเดือนมันอยู่ที่
ผู้บังคับบัญชาที่ต้องเซ็นตรวจให้เรา สองบางทีเงินเดือนที่เป็นปัญหาเนี่ยก็
คือเดือนสุดท้ายในระหว่างคาบเกี่ยวกับการต่อสัญญา เงินเดือนเราจะไม่ได้
ภายในเดือนนั้น ยกตัวอย่างเช่นเดือนกันยาจะเป็นเดือนสิ้นปีงบประมาณใช่
ไหมครับ เราจะไม่ได้เงินเดือนเดือนกันยา เราจะได้เงินเดือนของเดือน
กันยายนก็คือเดือนตุลาคมมันก็จะทำให้เงินเดือนมันเลื่อนไป” (สนทนากลุ่ม
ภายใน, 27 มกราคม 2565)
ความคาดหวังของประชาชนต่อการมีศูนย์ฯ ของ กสม. ในมหาวิทยาลัย
ความคาดหวังของประชาชนที่ต้องการให้ศูนย์ฯ เป็น “ที่พึ่ง” จากการโดนละเมิดสิทธิ
มนุษยชนหรือการขอคำปรึกษา โดยไม่ต้องเข้าร้องเรียนที่สำนักใหญ่ สะท้อนประเด็นที่สำคัญ คือ
อำนาจและบทบาทของศูนย์ภูมิภาคที่มีความไม่ชัดเจน เจ้าหน้าที่ประจำศูนย์ไม่สามารถรับเรื่องได้
โดยตรง ทำหน้าที่เป็นเพียงไปรษณีย์ส่งเรื่องร้องเรียนมายังสำนักงานใหญ่ที่กรุงเทพเท่านั้น ส่งผล
ให้เคสต่าง ๆ ที่ถูกร้องเรียนมาช้าไปหรือไม่ทันท่วงที
“อย่างเรารับเคสมาว่ามีการซ้อมทรมานอยู่ในค่ายทหาร พบว่า
ผู้เสียหายมีอาการเหมือนได้รับบาดเจ็บ แล้วมาร้องเรียนที่เราแล้ว ญาติ
อยากให้เจ้าหน้าที่มาเห็นด้วยตัวเอง ซึ่งตัวเองก็ไม่ได้เข้าไปดูด้วยตัวเอง เรา
จะต้องส่งเรื่องไปที่กรุงเทพก่อน กว่าเรื่องจะมาก็ไม่มั่นใจว่าแผลหรืออาการ
ที่เกิดขึ้นมันจะหายไปแล้วหรือเปล่า มันกลายเป็นว่าเราทำงานช้าไป …พอ
ปรึกษาไปทางเจ้าหน้าที่ที่กรุงเทพ เขาก็จะแนะนำว่าให้เราแนะนำผู้ร้องว่าให้
ทำหนังสือถึงค่ายว่าขอให้นำตัวผู้เสียหายไปรักษา ซึ่งผู้เสียหายกับผู้ร้องไม่
มั่นใจในการรักษาตัวในค่าย เป็นไปได้เขา (ผู้เสียหายและญาติ) ก็อยากให้มี
การนำส่งตัวไปโรงพยาบาลนอกค่ายมากกว่า และเป็นไปได้เขาอยากให้
เจ้าหน้าที่มาเห็นสภาพตอนนั้น…” (สนทนากลุ่มภายใน, 27 มกราคม
2565)
“ล่าสุดเมื่อสิ้นปีที่แล้วมีนิสิตมาร้องเรียนเรื่องผู้บริหารบูลลี่นิสิต ผม
ส่งเรื่องให้นิสิต ประมาณสักก่อนปีใหม่ ประมาณกลางธันวา จนป่านนี้เรื่อง
ยังไม่ออกมาเลย แต่เหมือนมีพี่เจ้าหน้าที่โทรไปหาน้องแล้วว่าบอกว่าอยู่ใน
ขั้นตอน ทางนิสิตเขามองว่าศูนย์เป็นที่พึ่งของเขา มันน่าจะเกิดการเคลื่อน
ค่อนข้างเร็วเพราะศูนย์ไม่ได้อยู่ภายใต้มหาวิทยาลัยด้วย ก็แปลว่ายังมีความ
คาดหวังอยู่ว่าศูนย์จะเคลื่อนประเด็นเรื่องการละเมิดสิทธิ แต่เรื่องความ
ล่าช้าอาจจะเป็นปัญหามากที่ทำให้เขารู้สึกว่ามันช้ามาก” (สนทนากลุ่ม
ภายใน, 27 มกราคม 2565)
-113-
