Page 274 - รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์ เรื่อง กฎหมายว่าด้วยความเสมอภาคและการไม่เลือกปฏิบัติ
P. 274
กฎหมายว่าด้วยความเสมอภาคและการไม่เลือกปฏิบัติ
๔.๔.๕ การปฏิบัติที่แตกต่างกันอันจัดอยู่ใน “เหตุแห่งการเลือกปฏิบัติ”: คดีของศาล
รัฐธรรมนูญ
กรณีที่เกี่ยวข้องกับเหตุแห่ง “สถำนะของบุคคล” นั้น พบว่ำมีกำรเปรียบเทียบระหว่ำง
ประมวลกฎหมำยวิธีพิจำรณำควำมแพ่ง มำตรำ ๒๘๖ วรรคหนึ่ง (๓) ซึ่งบัญญัติให้ศำลก�ำหนดจ�ำนวนสิทธิ
เรียกร้องเป็นเงินของลูกหนี้ตำมค�ำพิพำกษำที่เป็นพนักงำน ลูกจ้ำง หรือคนงำน ที่ไม่ใช่เป็นข้ำรำชกำรหรือ
ลูกจ้ำงของรัฐบำลให้อยู่ในควำมรับผิดแห่งกำรบังคับคดีได้ กับ มำตรำ ๒๘๖ วรรคหนึ่ง (๒) ซึ่งบัญญัติให้สิทธิ
เรียกร้องเป็นเงินลักษณะเดียวกับมำตรำ ๒๘๖ วรรคหนึ่ง (๓) ทั้งหมดที่ข้ำรำชกำรหรือลูกจ้ำงของรัฐบำลได้
รับไม่ต้องอยู่ในควำมรับผิดแห่งกำรบังคับคดีโดยไม่ต้องให้ศำลก�ำหนด ดังเช่น มำตรำ ๒๘๖ วรรคหนึ่ง (๓) จะ
เห็นได้ว่ำกรณีนี้ เป็นหลักกฎหมำยที่วำงหลัก “แตกต่ำงกัน” โดยในแง่หนึ่งอำจพิจำรณำได้ว่ำ ควำมแตกต่ำง
กันนั้น เกี่ยวข้องกับเหตุแห่งกำรเลือกปฏิบัติในกรณี “สถำนะของบุคคล” อย่ำงไรก็ตำม ศำลรัฐธรรมนูญก็มิได้
วินิจฉัยชัดเจนว่ำ กรณีนี้เกี่ยวข้องกับเหตุแห่งกำรเลือกปฏิบัติหรือไม่ แต่จำกเหตุผลในค�ำวินิจฉัยจะพบว่ำ ศำล
พิจำรณำถึงควำมแตกต่ำงของ “สถำนะ” บุคคลระหว่ำงข้ำรำชกำรกับบุคคลทั่วไป แล้วเห็นว่ำมีลักษณะที่
แตกต่ำงกัน ดังนั้น จึงวินิจฉัยว่ำไม่เป็นกำรเลือกปฏิบัติตำมรัฐธรรมนูญ (ค�ำวินิจฉัยศำลรัฐธรรมนูญที่ ๓๔-๕๓/๒๕๔๓)
ดังนั้น อำจกล่ำวได้ว่ำในคดีนี้เป็นกรณีกำรปฏิบัติที่แตกต่ำงกันและเกี่ยวข้องกับเหตุแห่งกำรเลือกปฏิบัติ คือ กรณี
สถำนะของบุคคล อย่ำงไรก็ตำม กำรปฏิบัติอันแตกต่ำงดังกล่ำวนั้นมีเหตุผลอันสมควรดังที่ศำลได้ชี้ให้เห็นสถำนะ
ของบุคคลทั้งสองกลุ่มในบริบทของเงินที่อยู่ในขอบเขตของกำรบังคับคดี
ส�ำหรับกรณีควำมแตกต่ำงระหว่ำงสถำนะของบุคคลในมิติกำรจ้ำงแรงงำน พบว่ำมีคดีที่
เกี่ยวกับสถำนะของนำยจ้ำงและลูกจ้ำง ซึ่งจ�ำเลยโต้แย้งว่ำ พระรำชบัญญัติคุ้มครองแรงงำน พ.ศ. ๒๕๔๑ มำตรำ
๑๒๐ ให้สิทธิเฉพำะลูกจ้ำงฝ่ำยเดียวที่มีสิทธิยื่นค�ำขอให้คณะกรรมกำรสวัสดิกำรแรงงำนพิจำรณำวินิจฉัย โดยไม่
ให้สิทธิใดๆ แก่ฝ่ำยนำยจ้ำงและไม่ได้รับควำมเสมอกันในบทบัญญัติของกฎหมำยเท่ำกับฝ่ำยลูกจ้ำง จึงขัดหรือแย้ง
ต่อรัฐธรรมนูญ มำตรำ ๒๙ และ ๓๐ อย่ำงไรก็ตำม ศำลรัฐธรรมนูญพิจำรณำแล้วเห็นว่ำ กฎหมำยดังกล่ำวเป็น
กฎหมำยที่มีเจตนำรมณ์เพื่อคุ้มครองลูกจ้ำงผู้มีฐำนะที่ด้อยทำงเศรษฐกิจ...อีกทั้งยังเป็นกฎหมำยเกี่ยวกับควำมสงบ
เรียบร้อยของประชำชนและบัญญัติขึ้นเพื่อแก้ปัญหำควำมขัดแย้งระหว่ำงนำยจ้ำงและลูกจ้ำงและมีเจตนำรมณ์เพื่อ
คุ้มครองลูกจ้ำง ..มิได้ขัดต่อหลักควำมเสมอภำค และยังเป็นกำรส่งเสริมให้ลูกจ้ำงสำมำรถใช้สิทธิและเสรีภำพเช่น
เดียวกับนำยจ้ำง ย่อมไม่ถือเป็นกำรเลือกปฏิบัติโดยไม่เป็นธรรม จึงไม่ขัดหรือแย้งต่อรัฐธรรมนูญ มำตรำ ๒๙ และ
๓๐ (ค�ำวินิจฉัยศำลรัฐธรรมนูญที่ ๓๓/๒๕๔๘) ดังนั้น อำจกล่ำวได้ว่ำในคดีนี้ เป็นกรณีกำรปฏิบัติที่แตกต่ำงกันและ
เกี่ยวข้องกับเหตุแห่งกำรเลือกปฏิบัติ คือกรณี สถำนะของบุคคล อย่ำงไรก็ตำม กำรปฏิบัติอันแตกต่ำงดังกล่ำว
นั้นมีเหตุผลอันสมควร ประกอบกับเป็นกฎหมำยที่มุ่งคุ้มครองลูกจ้ำงซึ่งเป็นกลุ่มที่กฎหมำยเห็นว่ำเสียเปรียบ จึง
ไม่เป็นกำรเลือกปฏิบัติ
273
