Page 71 - รายงานการศึกษาวิจัยฉบับสมบูรณ์ เรื่อง ปัญหาและมาตรการทางกฎหมายในการรับรองและคุ้มครองสิทธิในความเป็นอยู่ส่วนตัว
P. 71

๕๖


                                                                 ๗๖
                   ค่าวินิจฉัยในคดี Malone เมื่อวันที่  ๒  สิงหาคม  ๑๙๘๔   และค่าวินิจฉัยในคดี  Kruslin et Huvig เมื่อ
                   วันที่ ๒๔ เมษายน ๑๙๙๐ ในที่นี้ จะขอยกตัวอย่างเฉพาะคดี Klass เท่านั้น
                                             ในคดี Klass ผู้ร้องร้องต่อศาลแห่งยุโรปด้านสิทธิมนุษยชนว่าการที่องค์กร

                   ของรัฐ  (รัฐบาล)  ท่าการดักฟังข้อมูลทางโทรศัพท์  (des  écoutes  gouvernementales)  เกี่ยวกับผู้ร้อง

                   เป็นการกระท่าอันเป็นการแทรกแซงสิทธิในชีวิตส่วนตัวและสิทธิในชีวิตส่วนตัวเกี่ยวกับการติดต่อทาง
                   จดหมายของตนตามที่ก่าหนดคุ้มครองไว้ในข้อ  ๘  ของอนุสัญญาแห่งยุโรปว่าด้วยการคุ้มครองสิทธิ

                   มนุษยชนและเสรีภาพขั้นพื้นฐาน และมาตรา ๑๐ วรรคสอง  แห่งกฎหมายสหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี
                   และกฎหมายภายในอีกฉบับหนึ่งลงวันที่ ๑๓ สิงหาคม ๑๙๖๘ ซึ่งได้ตราขึ้นเพื่อปฏิบัติให้เป็นไปตามข้อ

                   ๘ ของอนุสัญญาแห่งยุโรปฯ
                                             ศาลแห่งยุโรปด้านสิทธิมนุษยชนวินิจฉัยในประเด็นข้อกฎหมายเบื้องต้น

                   ว่าค่าร้องดังกล่าวศาลสามารถรับไว้พิจารณาได้หรือไม่ (la recevabilité de la requête) ในประเด็นนี้

                   ศาลเห็นว่าการที่จะร้องว่าเป็นเหยื่อหรือผู้ได้รับผลกระทบจากการฝ่าฝืนสิทธิประการหนึ่งประการใดที่
                   บัญญัติรับรองและคุ้มครองไว้ในอนุสัญญาแห่งยุโรปนั้น  จะกล่าวอ้างแต่เพียงว่าการตรากฎหมายที่

                   เกี่ยวข้องขัดต่อสิทธิที่บุคคลได้รับความคุ้มครองตามอนุสัญญาแห่งยุโรป หากแต่การใช้บังคับกฎหมายนั้น

                   ยังก่อให้เกิดความเสียหายแก่ตนอีกด้วย อย่างไรก็ตาม ศาลยอมรับข้อยกเว้นแห่งหลักดังกล่าว  เนื่องจาก
                   การด่าเนินมาตรการดังกล่าวในทางลับดังเช่นในกรณีนี้ผู้ร้องย่อมไม่สามารถที่จะน่าสืบหลักฐานที่

                   เกี่ยวข้องได้

                                             ศาลแห่งยุโรปด้านสิทธิมนุษยชนวินิจฉัยต่อไปในประเด็นที่เป็นเนื้อหา
                   แห่งคดีว่า  กล่าวคือ  บทบัญญัติมาตรา  ๑๐  วรรคสอง  แห่งกฎหมายสหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี  และ

                   กฎหมายภายในฉบับลงวันที่ ๑๓ สิงหาคม ๑๙๖๘ ที่ก่าหนดมาตรการดังกล่าวนั้นเป็นไปตามเงื่อนไขแห่ง
                   ข้อ ๘ ของอนุสัญญาแห่งยุโรปฯ หรือไม่ มาตรา ๑๐ แห่งกฎหมายสหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี บัญญัติว่า

                   (๑) “ห้ามมิให้ละเมิดความลับเกี่ยวกับการติดต่อสื่อสาร  พัสดุไปรษณีย์  และโทรคมนาคม  (๒) ข้อจ ากัด

                   แห่งข้อห้ามดังกล่าวจะกระท าได้ก็ต่อเมื่อมีฐานทางกฎหมายรองรับในกรณีที่ข้อจ ากัดนั้นมีวัตถุประสงค์
                   เพื่อคุ้มครองความสงบเรียบร้อยและเสรีภาพทางประชาธิปไตยหรือการด ารงอยู่หรือความปลอดภัยของ

                   สหพันธรัฐหรือประเทศ กฎหมายนั้นอาจก าหนดให้ไม่จ าต้องชี้แจงแก่ผู้ที่เกี่ยวข้อง  และให้การควบคุม
                   โดยองค์กรของรัฐที่ได้รับมอบอ านาจจากประชาชนแทนที่การร้องขอต่อศาล ”บทบัญญัตินี้เองและการใช้

                   บังคับกฎหมายภายในที่ตราขึ้นตามกฎหมายฉบับนี้ที่ผู้ร้องกล่าวอ้างว่าขัดต่อข้อ  ๘  ของอนุสัญญาแห่ง

                   ยุโรปฯ







                          ๗๖
                             Arrêt Malone, 2 août 1984, obs. L.-E. PETTITI et F. TEITGEN, Rev. sc. crim. 1985, p. 145; G.
                   COHEN-JONATHAN,  Les  « écoutes  téléphoniques »,  Protection  des  droits  de  l’homme:  la  dimension
                   européenne, Mélanges G.-J. Wiarda, p. 17.
   66   67   68   69   70   71   72   73   74   75   76