Page 39 - รายงานการศึกษาวิจัยฉบับสมบูรณ์ เรื่อง ปัญหาและมาตรการทางกฎหมายในการรับรองและคุ้มครองสิทธิในความเป็นอยู่ส่วนตัว
P. 39
๒๔
วรรคหนึ่ง ของอนุสัญญาแห่งยุโรปว่าด้วยการคุ้มครองสิทธิมนุษยชนและเสรีภาพขั้นพื้นฐานแต่อย่างใด
อย่างไรก็ตาม ตามความเห็นของผู้ยกร่างมาตรา ๙ ดังกล่าวนั้น สิทธิในชีวิตส่วนตัวประการต่างๆ
ดังกล่าว ย่อมรวมอยู่ในสิทธิในชีวิตส่วนตัวของบุคคลตามนัยมาตรา ๙ อยู่แล้ว
แม้ว่าค่าพิพากษาของศาลแพ่งในคดีต่างๆ อันเป็นที่มาของบทบัญญัติ
๓๔
มาตรา ๙ แห่งประมวลแพ่งของสาธารณรัฐฝรั่งเศสในปัจจุบัน จะมิได้ระบุหรือก่าหนดเนื้อหาแห่งสิทธิ
ในชีวิตส่วนตัวของบุคคลที่รับรองและคุ้มครองไว้อย่างชัดแจ้งว่าประกอบด้วยสิทธิย่อยๆ ประการใดบ้าง
แต่อย่างไรก็ตาม ค่าพิพากษาของศาลแพ่งในคดีต่างๆ เหล่านั้นสะท้อนให้เห็นถึงลักษณะส่าคัญสอง
ประการของสิทธิในชีวิตส่วนตัวของบุคคลที่ได้รับการรับรองและคุ้มครองตามมาตรา ๙ แห่งประมวล
กฎหมายแพ่งของสาธารณรัฐฝรั่งเศส กล่าวคือ
ประการที่หนึ่ง สิทธิของบุคคลทุกคนที่จะห้ามมิให้ชีวิตส่วนตัวของตน
ถูกเปิดเผยโดยมิได้รับความยินยอมของตนเป็นการล่วงหน้า ดังจะเห็นได้จากคดีหนึ่งซึ่งหลังจากที่ศาลแพ่ง
ได้พิพากษาว่าจดหมายลับหรือภาพของบุคคลหนึ่งจะถูกเผยแพร่ออกไปโดยมิได้รับความยินยอมของ
บุคคลที่เกี่ยวข้องกับความลับหรือภาพนั้นมิได้ ศาลแพ่งได้อธิบายเพิ่มเติมว่าสิ่งที่เป็นส่วนหนึ่งของชีวิต
ส่วนตัว (les souvenirs de la vie privée) ของบุคคลแต่ละคนเป็นทรัพย์สินทางจิตใจ (son patrimoine
moral) ของบุคคลนั้น บุคคลใดก็ตามไม่มีสิทธิที่จะเผยแพร่สิ่งนั้นโดยมิได้รับอนุญาตโดยชัดแจ้งจาก
บุคคลที่เกี่ยวข้องนั้นแต่อย่างใด แม้ว่าจะมิได้กระท่าโดยมีเจตนาที่ไม่สุจริตก็ตาม (sans intention
malveillante)
ประการที่สอง สิทธิของบุคคลทุกคนที่จะห้ามมิให้เรื่องใดๆ
อันเกี่ยวกับชีวิตส่วนตัวของตนถูกติดตามหรือสืบสวนโดยมิได้รับความยินยอมของตน หากเป็นที่ยอมรับ
ว่าภาพของบุคคลหนึ่งที่แสดงให้เห็นชีวิตส่วนตัวของบุคคลนั้นจะถูกเปิดเผย โดยมิได้รับอนุญาตจาก
บุคคลนั้นเสียก่อนแล้ว ก็จะต้องยอมรับด้วยว่าเสียงของบุคคลนั้นจะต้องไม่ถูกบันทึก จดหมายของ
บุคคลนั้นจะต้องไม่ถูกเปิดอ่าน และการเดินทางของบุคคลนั้นก็จะต้องไม่ถูกติดตามด้วยเช่นกัน
กล่าวโดยทั่วไป คือ การกระท่าใดๆ ในชีวิตส่วนตัวของบุคคลจะต้องไม่ถูกติดตามหรือสืบสวนโดยมิได้รับ
อนุญาตจากบุคคลนั้นเสียก่อนนั่นเอง ทั้งนี้ การติดตามหรือสืบสวนเกี่ยวกับชีวิตส่วนตัวของบุคคลมิได้
จ่ากัดแต่เฉพาะการแทรกแซงในทางรูปธรรม (une immixtion matérielle) เท่านั้น หากแต่ยังหมายรวมถึง
การบันทึกค่าพูดหรือภาพของบุคคลหนึ่ง ตลอดจนการบังคับให้บุคคลหนึ่งเปิดเผยเรื่องใดๆ อันเกี่ยวกับ
ชีวิตส่วนตัวหรือชีวิตครอบครัวของบุคคลนั้นโดยใช้ผลประโยชน์ทางทรัพย์สินหรือจิตใจเป็นเครื่องต่อรอง
โดยนัยดังกล่าว สิทธิในชีวิตส่วนตัวของบุคคลที่ได้รับการรับรองและคุ้มครองตามบทบัญญัติมาตรา ๙
แห่งประมวลกฎหมายแพ่งของสาธารณรัฐฝรั่งเศส จึงประกอบด้วยสิทธิส่าคัญสองประการดังกล่าว
๓๔
รัฐบัญญัติฯ ลงวันที่ ๑๗ กรกฎาคม ๑๙๗๐ บัญญัติให้เพิ่มเติมบทบัญญัติมาตรา ๙ แห่งประมวลกฎหมาย
แพ่งของสาธารณรัฐฝรั่งเศสขึ้นใหม่ ตามแนวค่าพิพากษาของศาลแพ่งในคดีต่างๆ ที่เกี่ยวข้อง กล่าวอีกนัยหนึ่ง เป็นการ
น่าเอาค่าพิพากษาของศาลแพ่งในคดีต่างๆ ที่เกี่ยวข้องมาบัญญัติรับรองเป็นกฎหมายลายลักษณ์อักษรนั่นเอง
