Page 115 - แด่ศักดิ์ศรีเสมอกันทุกชั้นชน : วรรณกรรมกับสิทธิมนุษยชนศึกษา
P. 115

114      แดศักดิ์ศรีเสมอกันทุกชั้นชน


                ในทางนักเลงเจ้าชู้ของตนซึ่งเป็นความรุนแรงเชิงวัฒนธรรมที่ให้ค่ากับผู้ชายเจ้าชู้มากกว่าผู้ชายรักเดียวใจเดียว

                       แม้กระทั่งการเลือกที่จะเป็นจระเข้หรือมนุษย์ ไกรทองก็ยังใช้เวทมนตร์สะกดให้วิมาลามีรูปร่างเป็น
                มนุษย์ เพื่อตอบสนองความใคร่ของตน โดยไม่ได้นึกถึงจิตใจของนางจระเข้แม้แต่น้อย ดังคําประพันธ์ต่อไปนี้


                               เมื่อนั้น                           โฉมเจ้าไกรทองพงศา
                       เปรมปริ่มยิ้มย่องต้องวิญญาณ์                ด้วยนางวิมาลาจะคลาไคล
                       ครั้นเห็นนางแต่งตัวสรรพเสร็จ                จึงถอดแหวนเพชรที่นิ้วใส
                       เสกด้วยวิทยาเรืองชัย                        เอาใส่ในมวยผมกัลยา
                       แล้วลงยันต์เลขเสกซ้ํา                       ปิดประจําท่ามกลางเกศา

                       มิให้นวลนางวิมาลา                           กลับคืนกายาเป็นกุมภีล์
                                                             (พระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย, 2545: 316)

                       ไกรทองใช้เวทมนตร์เสกผ่านแหวนเพชรใส่มวยผมนางวิมาลาไม่ให้นางกลายร่างเป็นจระเข้เมื่ออยู่บน
                บก แสดงว่าไกรทองใช้อํานาจของตนจํากัดสิทธิเสรีภาพของนางวิมาลาในการเลือกที่จะเป็นจระเข้หรือมนุษย์

                อย่างที่ใจต้องการ และสังคมก็ยอมรับได้เพราะวัฒนธรรมไทยปลูกฝังกันมาว่าเมียต้องเชื่อฟังผัว

                       ค่านิยมของสังคมถือเป็นความรุนแรงเชิงวัฒนธรรมที่ช่วยเสริมให้ระบบชายเป็นใหญ่ยั่งยืนอยู่ใน
                สังคมไทย เห็นได้จากการที่ไกรทองมีค่านิยมว่าหากเจ้าชู้ชาวบ้านก็จะพากันเลื่องลือ จึงคิดจะพานางวิมาลาไป

                อยู่บนบกด้วยกัน ดังนี้

                               อย่าเลยจะชวนนางขึ้นไป               เลี้ยงเป็นเมียไว้จะดีอยู่
                       ให้คนลือชื่อเราว่าเจ้าชู้                   จะมีผู้สรรเสริญสืบไป

                                                             (พระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย, 2545: 307)

                       แสดงให้เห็นว่าไกรทองต้องการพาวิมาลาขึ้นไปอยู่บนบกด้วยกันเพราะต้องการให้คนยกย่อง
                สรรเสริญตนในทางเจ้าชู้นั่นเอง มีนักวิชาการหลายท่านกล่าวถึงค่านิยมเรื่องเจ้าชู้ของไกรทองไว้

                       ยุรฉัตร บุญสนิท (2525) และวิภา กงกะนันทน์ (2540) มี

                ความเห็นตรงกัน คือ ความเจ้าชู้เป็นการกดขี่เพศหญิงทางหนึ่ง แต่ก็
                เป็นคุณลักษณะอันพึงประสงค์ของพระเอกแบบชาวบ้านอย่างไกร
                ทอง แสดงว่าสังคมยกย่องและเชิดชูความเจ้าชู้ รวมทั้งต้องการให้

                วีรบุรุษของเขามีลักษณะของชายเจ้าชู้ ซึ่งแสดงถึงความมีเสน่ห์อย่าง
                เด่นชัด นอกจากนี้คุณลักษณะที่ทําให้ครอบครัวซึ่งมีภรรยาหลายคนมี

                ความสงบสุขได้ เป็นสิ่งที่พึงปรารถนาหรืออุดมคติทางสังคม   ภาพจาก  100 ปี เหม เวชกร (2545)
                เสาวลักษณ์ อนันตศานต์ (2546) กล่าวว่าไกรทองมีวาจาเป็นเสน่ห์และเป็นนักรัก ซึ่งกลายเป็นคุณสมบัติ
   110   111   112   113   114   115   116   117   118   119   120