Page 110 - แด่ศักดิ์ศรีเสมอกันทุกชั้นชน : วรรณกรรมกับสิทธิมนุษยชนศึกษา
P. 110
วรรณกรรมกับสิทธิมนุษยชนศึกษา 109
วิมาลาดึงคุณสมบัติของนางมนุษย์สองพี่น้องที่มีผัวร่วมกันเพื่อตอบโต้นางตะเภาแก้วและนางตะเภา
ทอง โดยกล่าวว่านางทั้งสองเป็นมนุษย์เสียเปล่าแต่กลับประพฤติตัวไม่ดีเพราะเป็นพี่น้องที่มี “ผัว” ร่วมกัน
อันเป็นคุณลักษณะที่ไม่พึงประสงค์ แสดงให้เห็นว่ามีความรุนแรงเชิงวัฒนธรรมรองรับการด่าทอพี่น้องที่มีผัว
ร่วมกันได้ เนื่องจากวัฒนธรรมไทยปลูกฝังให้เชื่อว่าการที่ผู้หญิงโดยเฉพาะพี่น้องมีผัวคนเดียวกันนั้นเป็นสิ่งที่ไม่
ดีงามนัก
ท้าวรําไพปู่ของชาลวันกล่าวถึงความแตกต่างระหว่างเผ่าพันธุ์ของจระเข้กับมนุษย์ไว้ในตอนที่ชาลวัน
เข้ามาปรึกษาเรื่องที่ฝันว่าตนถูกพระอินทร์ฟันศีรษะจนขาด ท้าวรําไพจึงกล่าวถึงการที่ชาลวันไปลักนางมนุษย์
ซึ่งเป็นคนละเผ่าพันธุ์มาเป็นเมียนั้นจะเป็นเหตุให้ชาลวันพินาศ
ซึ่งฝันว่าท้าวมหาอัมราช มาพิฆาตชีวงลงตักษัย
จะมีหมอวิทยากล้าชาญชัย มาฆ่าให้มรณังในครั้งนี้
เจ้าหาญกล้าไปพานางมนุษย์ ที่ผ่องผุดลักษณามารศรี
เขาจึงหาญราญรอต่อฤทธี ไม่พอที่จะต้องยากลําบากใจ
(บุษย์, 2521: 33)
ท้าวรําไพสื่อว่าการพานางมนุษย์ลงมาเป็นเมียนั้นทําให้หมอจระเข้ลงมาเอาชีวิตชาลวันได้ เพราะ
ชาลวันประพฤติตัวผิดศีลธรรมที่พรากนางมนุษย์มาจากถิ่นของเขา ทั้งยังประพฤติผิดธรรมชาติที่ไปมี
ความสัมพันธ์กับมนุษย์ จึงจะเห็นได้ว่าความแตกต่างระหว่างเผ่าพันธุ์เป็นเหตุผลหนึ่งที่ตัวละครหยิบยกขึ้นมา
อ้างถึงเมื่อเกิดความรุนแรงในหลายๆ ครั้ง นอกจากนี้ยังสื่อได้ว่าการรักษาความสงบสุขของท้าวรําไพที่ไม่ให้
ชาลวันยุ่งเกี่ยวกับนางตะเภาทองนั้น แสดงให้เห็นถึงการจัดระเบียบหรือรักษาความสงบสุขของสังคมโดยการ
ต้องตัดขาดความสัมพันธ์หรือการติดต่อสื่อสารกันระหว่าง 2 เผ่าพันธุ์ ซึ่งก็คือการแบ่งแยกระหว่างเผ่าพันธุ์
นั่นเอง
จากคําพูดของท้าวรําไพสื่อให้เห็นถึงแนวคิดการ
แบ่งแยก “เขา” ออกจาก “เรา” และการรักษาความสงบ
สุขของสังคมโดยการตัดขาดความสัมพันธ์ที่ผิดเผ่าพันธุ์ ซึ่ง
ถือเป็นความรุนแรงเชิงวัฒนธรรมที่อ้างว่าการรักษาความ
สงบสุขโดยแบ่งแยกเผ่าพันธุ์เป็นสิ่งที่ถูกต้องและชอบธรรม
จากที่ได้กล่าวมาจะพบว่าการต่อสู้หรือวิวาทกัน
ระหว่างตัวละครทั้งหมดเป็นผลมาจากแนวคิดการแยกตน
ออกจากกลุ่มอื่นซึ่งก่อให้เกิดการแบ่งแยกเผ่าพันธุ์ การ
จิตรกรรมฝาผนังวัดอัมพวันเจติยาราม จ.สมุทรสงคราม
แบ่งแยกเผ่าพันธุ์นี้ถือเป็นความรุนแรงเชิงโครงสร้างที่ฝัง
