Page 106 - แด่ศักดิ์ศรีเสมอกันทุกชั้นชน : วรรณกรรมกับสิทธิมนุษยชนศึกษา
P. 106

วรรณกรรมกับสิทธิมนุษยชนศึกษา   105



                            สังคมไทยมีค่านิยมเกี่ยวกับชาติกําเนิดมาเป็นเวลานาน ชาติกําเนิดหมายถึงการมีเชื้อสายอยู่ในวงศ์
                     ตระกูล เผ่าพันธุ์ หรือเชื้อชาติหนึ่งๆ ซึ่งเป็นสิ่งที่บุคคลไม่อาจกําหนดได้ด้วยตัวเอง และถูกกําหนดสถานะสูง
                     ต่ําโดยสังคม สังคมไทยยึดถือว่าชาติกําเนิดช่วยส่งให้บุคคลได้รับความนับถือและดูถูกเหยียดหยามได้ จึง

                     เกี่ยวพันกับความมีศักดิ์ศรี นอกจากนี้เรามักจะนําถิ่นที่อยู่มารวมกับเรื่องชาติกําเนิด จึงมีวลีที่ว่า “หัวนอน
                     ปลายตีน” (กุสุมา รักษมณี, เสาวณิต จุลวงศ์ และสายวรุณ น้อยนิมิตร 2550:  53-54)  จึงจะเห็นได้ว่า

                     สังคมไทยก็ถือเรื่องการแบ่งแยกเผ่าพันธุ์หรือชาติกําเนิดอย่างเด่นชัด

                            หากใช้เกณฑ์ของการแบ่งแยก “เขา” และ “เรา” จะพบว่าในเรื่องไกรทองเป็นมนุษย์ ส่วนชาลวัน
                     เป็นจระเข้ แสดงให้เห็นถึงความเป็นคนละเผ่าพันธุ์อย่างชัดเจน และถ้าเราพิจารณาว่าตัวละครในเรื่องเป็น

                     ตัวแทนของมนุษย์ก็แสดงให้เห็นถึงการแบ่งแยกมนุษย์ 2 กลุ่มที่มีความแตกต่างกันเช่นเดียวกัน การแบ่งแยก
                     “เขา” และ “เรา” นี้เป็นความรุนแรงเชิงโครงสร้างที่สังคมแบ่งแยกกลุ่มคนออกจากกัน เมื่อชาลวันถูกกีดกัน
                     ให้เป็น “คนอื่น” ที่เข้ามาทําลายความสงบสุขของสังคมเมืองพิจิตร ก็เพียงพอที่จะเป็นข้ออ้างให้มีการใช้ความ

                     รุนแรงเพื่อแก้ปัญหาซึ่งเป็นความรุนแรงเชิงวัฒนธรรมอีกต่อหนึ่ง ดังนั้นเศรษฐีเมืองพิจิตร บิดาของนางตะเภา
                     ทอง จึงป่าวประกาศให้ผู้คนออกตามล่าชาลวันอย่างครึกโครม


                            ก่อนที่เศรษฐีเมืองพิจิตรจะป่าวประกาศหาหมอจระเข้มาปราบชาลวัน มีคําพูดของเศรษฐีที่แสดงให้
                     เห็นถึงการแบ่งแยกเผ่าพันธุ์ ดังนี้

                                   จะกล่าวถึงท่านเศรษฐีเมืองพิจิตต์    ครั้นทราบกิจลูกน้อยเสน่หา
                            ทั้งสองเฒ่าเฝ้าสะอื้นกลืนน้ําตา            นั่งโศกาตีอุระเพียงจะพัง

                            ทั้งพี่น้องเผ่าพันธุ์ทั้งนั้นหมด 12        โศกกําสรดเศร้าอุราเหมือนบ้าหลัง
                            ว่ากุมภาฆ่ากินสิ้นชีวัง                    ไม่กลับหลังมาพบประสพกัน

                                                                                            (บุษย์, 2521: 28)

                                                      จากคําประพันธ์ข้างต้นจะเห็นได้ว่า “ญาติพี่น้อง” ที่กําลังเสียใจ
                                               อย่างหนักนี้ หมายรวมถึงญาติพี่น้องของคนที่ถูกชาลวันกินหรือฆ่า และญาติ

                                               พี่น้องของเผ่าพันธุ์มนุษย์ซึ่งก็คือมนุษย์ทุกคนนั่นเอง อันแสดงให้เห็นว่า
                                               มนุษย์มีอัตลักษณ์ของความเป็นกลุ่มตนอย่างชัดเจน

                                                      จากเหตุการณ์ข้างต้นมนุษย์ผู้ที่เชื่อว่าตนเป็นศูนย์กลางของ

                                               สิ่งมีชีวิตทั้งปวงจึงยอมไม่ได้ที่จะให้สิ่งมีชีวิตชนิดอื่นหรือ “คนอื่น” เข้ามา
                   จิตรกรรมฝาผนังวัดอัมพวันเจติยาราม   ทําลายความสงบสุขของ “กลุ่มตน” ส่งผลให้มีการประกาศหาหมอจระเข้
                           จ.สมุทรสงคราม

                            12
                              เน้นข้อความโดยผู้เขียนบทความ
   101   102   103   104   105   106   107   108   109   110   111