Page 311 - รายงานฉบับสมบูรณ์โครงการศึกษาวิจัยเพื่อจัดทำข้อเสนอแนะนโยบายหรือมาตรการเพื่อคุ้มครองและส่งเสริมสิทธิของผู้สูงอายุ: กรณีการเลือกปฏิบัติในผู้สูงอายุ
P. 311
โครงการศึกษาวิจัยเพื่อจัดท าข้อเสนอแนะนโยบายหรือมาตรการเพื่อคุ้มครองและส่งเสริมสิทธิของผู้สูงอายุ :1111
กรณีการเลือกปฏิบัติในผู้สูงอายุ | 253
การถูกละเมิดสิทธิหรือเสรีภาพหรือจากการกระท าความผิดอาญาของบุคคลอื่น ย่อมมีสิทธิที่จะได้รับการ
เยียวยาหรือช่วยเหลือจากรัฐตามที่กฎหมายบัญญัติ”
นอกจากนั้นใน มาตรา 28 บัญญัติไว้ว่า “บุคคลย่อมมีสิทธิและเสรีภาพในชีวิตและร่างกาย
การจับและการคุมขังบุคคลจะกระท ามิได้ เว้นแต่มีค าสั่งหรือหมายศาล หรือมีเหตุอย่างอื่นตามที่กฎหมาย
บัญญัติการทรมาน ทารุณกรรม หรือการลงโทษด้วยวิธีการโหดร้ายหรือไร้มนุษยธรรม จะกระท ามิได้”และ
มาตรา 71 วรรคสาม บัญญัติไว้ว่า “รัฐพึงให้ความช่วยเหลือเด็ก เยาวชน สตรี ผู้สูงอายุ คนพิการ ผู้ยากไร้ และ
ผู้ด้อยโอกาสให้สามารถด ารงชีวิตได้อย่างมีคุณภาพ และคุ้มครองป้องกันมิให้บุคคลดังกล่าวถูกใช้ความรุนแรง
หรือปฏิบัติไม่เป็นธรรม รวมตลอดการบ าบัด ฟื้นฟูและเยียวยาผู้ถูกกระท าดังกล่าวด้วย” ซึ่งจากมาตราดังกล่าว
จะเห็นได้ว่า รัฐธรรมนูญฉบับปัจจุบันมีการบัญญัติเรื่องการให้ความคุ้มครอง ช่วยเหลือผู้สูงอายุให้ได้รับการ
คุ้มครองสิทธิและเสรีภาพจากอันตรายต่าง ๆ ที่เป็นการละเมิดหรือการก่อความรุนแรง ทั้งในด้านของการ
ป้องกัน การแก้ไขและการเยียวยาผู้สูงอายุที่ได้รับความเสียหาย ในมาตรา 71 การที่รัฐมุ่งให้การช่วยเหลือกลุ่ม
บุคคลที่เป็นเด็ก เยาวชน สตรี ผู้สูงอายุ คนพิการ ผู้ยากไร้และผู้ด้อยโอกาสโดยเฉพาะ เนื่องจากบุคคลเหล่านี้
เป็นบุคคลที่มีความเปราะบาง ต้องได้รับการดูแลหรือการคุ้มครองเป็นพิเศษ เพื่อให้กลุ่มบุคคลดังกล่าวสามารถ
ที่จะใช้ชีวิตอยู่ในสังคมได้อย่างมีคุณภาพและปกติสุข ดังนั้นจึงกล่าวได้ว่ารัฐธรรมนูญฉบับนี้ยังคงให้ความส าคัญ
ในการป้องกันและแก้ไขปัญหาความรุนแรงและการละเมิดสิทธิต่อผู้สูงอายุ
(2.2) กฎหมายล าดับพระราชบัญญัติ
(2.2.1) ประมวลกฎหมายอาญา
ประมวลกฎหมายอาญาเป็นกฎหมายในทางสาขามหาชน ซึ่งได้บัญญัติความสัมพันธ์ระหว่าง
รัฐกับเอกชน ในเรื่องของการกระท าที่เป็นความผิดและบทก าหนดโทษ โดยมีความมุ่งหมายที่จะรักษาความ
สงบเรียบร้อยในสังคม เพื่อให้สมาชิกในสังคมมีความปลอดภัยในชีวิต ร่างกายและทรัพย์สิน เช่นกันนั้นเมื่อ
ผู้สูงอายุซึ่งเป็นบุคคลกลุ่มหนึ่งอันมีสถานะเป็นสมาชิกในสังคม จึงได้มีการก าหนดบัญญัติอันเป็นการคุ้มครอง
ป้องกันผู้สูงอายุจากการกระท าความรุนแรงและการละเมิดซึ่งเป็นความผิด ดังบทบัญญัติต่อไปนี้ มาตราที่ 307
บัญญัติว่า “ผู้ใดมีหน้าที่ตามกฎหมายหรือตามสัญญา ต้องดูแลผู้ซึ่งพึ่งตนเองไม่ได้ เพราะอายุ ความเจ็บป่วย
กายพิการหรือจิตพิการ หากทอดทิ้งผู้ที่ดูแลตนเองไม่ได้ซึ่งอาจส่งผลให้เกิดอันตรายต่อชีวิต จะจ าคุกไม่เกิน 3
ปี หรือปรับไม่เกิน 6,000 บาทหรือทั้งจ าทั้งปรับ”
มาตรการทางกฎหมายดังกล่าว เป็นการบัญญัติความรับผิดทางอาญาประเภทที่ไม่มีผลเกิด
กล่าวคือ เมื่อมีการกระท าสิ่งที่กฎหมายบัญญัติว่าเป็นความผิด ไม่ว่าการกระท านั้นจะก่อให้เกิดผลความ
เสียหายขึ้นหรือไม่ก็ตาม ผู้กระท าก็ยังคงต้องรับผิด ทั้งที่มิได้มีผลอันเสียหายเกิดขึ้น เนื่องจากการกระท านั้น
แสดงให้เห็นถึงเจตนาที่กระท าความผิดกฎหมาย อันเป็นภัยต่อสังคม กฎหมายจึงมุ่งประสงค์ลงโทษโดย
พิจารณาจากจิตใจของผู้กระท าเป็นส าคัญ มิได้ยึดเอาผลเสียหายที่จะเกิดจากการกระท าเป็นหลักในการลงโทษ
