Page 155 - รายงานฉบับสมบูรณ์โครงการศึกษาวิจัยเพื่อจัดทำข้อเสนอแนะนโยบายหรือมาตรการเพื่อคุ้มครองและส่งเสริมสิทธิของผู้สูงอายุ: กรณีการเลือกปฏิบัติในผู้สูงอายุ

โครงการศึกษาวิจัยเพื่อจัดท าข้อเสนอแนะนโยบายหรือมาตรการเพื่อคุ้มครองและส่งเสริมสิทธิของผู้สูงอายุ :1111
กรณีการเลือกปฏิบัติในผู้สูงอายุ | 97

3.2.2.2 กฎหมายว่าด้วยความมั่นคงด้านการจ้างงานผู้สูงอายุ ปี 1986

(The Act Concerning Stabilization of Employment of Older Persons)
กฎหมายว่าด้วยความมั่นคงในการจ้างงานผู้สูงอายุ (The Act Concerning Stabilization of
Employment of Older Persons) เป็นกฎหมายที่มีการพัฒนามาจากกฎหมายการส่งเสริมการจ้างงาน
แรงงานวัยกลางและวัยสูงอายุ (The Act for Promoting Employment of Middle-aged and Older

Persons) ปี 1971 ที่บัญญัติขึ้นเพื่อก ากับดูแลการจ้างงานของกลุ่มลูกจ้างที่มีอายุตั้งแต่ 45 ปีขึ้นไป โดยการ
ก าหนดเป้าหมายการจ้างงานที่เป็นสัดส่วนของกลุ่มลูกจ้างดังกล่าวตามประเภทงานของสถานประกอบการ ซึ่ง
ต่อมาในปี 1976 เป้าหมายสัดส่วนของกลุ่มลูกจ้างดังกล่าวตามประเภทงานได้ถูกยกเลิกไป โดยให้นายจ้างต้อง
จ้างงานตามเป้าหมายที่เป็นสัดส่วนเดียว คือ ตั้งแต่ร้อยละ 6 ขึ้นไปในการจ้างงานลูกจ้างสูงวัยที่มีอายุระหว่าง

60 ถึง 65 ปี

(1) การแก้ไขกฎหมายการส่งเสริมการจ้างงาน ตั้งแต่ปี 1986

ในปี 1986 ได้มีการแก้ไขปรับปรุงกฎหมายการส่งเสริมจ้างงานแรงงานวัยกลางและวัยสูงอายุ
เป็นกฎหมายว่าด้วยความมั่นคงในการจ้างงานผู้สูงอายุ (The Act Concerning the Stabilization of
Employment of Older Persons) วัตถุประสงค์ของกฎหมายความมั่นคงในการจ้างงานผู้สูงอายุ เป็นการ
สร้างมาตรการโดยรวมในการคงการจ้างงานผู้สูงอายุและความมั่นคงทางอาชีพให้กับผู้สูงอายุ โดยการขยาย
เวลาเกษียณอายุและการใช้ระบบการจ้างงานต่อเนื่อง กฎหมายฉบับนี้ได้ก าหนดหน้าที่ของนายจ้างหรือสถาน

ประกอบการเพียงให้มี “ความพยายาม” (to endeavor) ในการก าหนดมาตรการส าหรับความมั่นคงในการ
จ้างงาน ซึ่งนายจ้างต้องพยายามท าให้เกิด คือ การก าหนดอายุเกษียณภาคบังคับที่ 60 ปี นอกเหนือจากการ
ก าหนดเป้าหมายสัดส่วนการจ้างงานผู้สูงอายุ
ต่อมาในปี 1994 ได้มีการปรับปรุงแก้ไขกฎหมายฉบับนี้ ให้นายจ้างต้องก าหนดอายุเกษียณภาค

บังคับไว้ที่ 60 ปี และในเดือนเมษายน 1998 การก าหนดอายุเกษียณต่ ากว่า 60 ปี เป็นการกระท าที่ผิด
กฎหมาย ส าหรับในปี 2004 การปรับปรุงแก้ไขกฎหมายนี้ส่งผลให้นายจ้างต้องมีหน้าที่ตามกฎหมาย (Legal
duty to endeavor) ในการก าหนดมาตรการส าหรับการจ้างงานอย่างต่อเนื่องส าหรับลูกจ้างที่มีอายุตั้งแต่ 60
ปีขึ้นไป โดยให้นายจ้างที่ก าหนดอายุเกษียณไว้ต่ ากว่า 60 ปี ต้องด าเนินการมาตรการ ตามมาตรา 9 ของ

กฎหมาย เพื่อให้การจ้างงานผู้สูงอายุต่อไปถึงอายุ 65 ปี ดังมาตรการต่อไปนี้
140

140 From “Employment of Older People after the Amendment of the Act Concerning Stabilization of
Employment of Older Persons: Current State of Affairs and Challenges,” by Makoto Fujimoto, 2008, Japan
Labor Review, 5(2), pp. 59 – 88.