Page 132 - รายงานฉบับสมบูรณ์ โครงการจัดทำข้อเสนอแนะ มาตรการหรือแนวทางในการเพิ่มประสิทธิภาพการปฏิบัติงานตามพระราชบัญญัติสัญชาติ (ฉบับที่ 5) พ.ศ. 2555 เพื่อส่งเสริมและคุ้มครองสิทธิมนุษยชน
P. 132

125


                             บทที่ 5 บทวิเคราะห์ปัญหาการคืนสัญชาติไทยของคนไทยพลัดถิ่น


                       จากข้อมูลปัญหาการขอคืนสัญชาติไทยของคนไทยพลัดถิ่นที่ค้นพบในพื้นที่จังหวัดประจวบคีรีขันธ์

               ชุมพร ระนองและพังงาในบทที่ 4 กล่าวได้ว่านับตั้งแต่ก่อนเริ่มมีการบังคับใช้พระราชบัญญัติสัญชาติ
               (ฉบับที่ 5) พ.ศ. 2555 และกฎกระทรวงการพิสูจน์และการรับรองความเป็นคนไทยพลัดถิ่น พ.ศ. 2555 จนถึง

               ปัจจุบัน ในภาพรวมกลุ่มคนไทยพลัดถิ่นยังคงประสบปัญหาในการขอคืนสัญชาติไทย นับตั้งแต่ปัญหาที่เกิดจาก
               ตัวของคนไทยพลัดถิ่นเอง (เจ้าของปัญหา) ไปจนถึงข้อจำกัดในการดำเนินงานตามหน้าที่ของหน่วยงานรัฐทั้งใน

               ระดับท้องที่และส่วนกลาง อันทำให้กระบวนการขอคืนสัญชาติไทยของกลุ่มคนไทยพลัดถิ่นเกิดความล่าช้า

               และกินระยะยาวเวลานานตั้งแต่ 1-10 ปี ซึ่งเกินกว่าระยะเวลาที่กฎหมายกำหนด โดยพบประเด็นปัญหา
               ที่สำคัญดังนี้

               5.1 ปัญหาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
                       5.1.1 พระราชบัญญัติสัญชาติ (ฉบับที่ 5) พ.ศ. 2555

                       นับตั้งแต่มีการบังคับใช้พระราชบัญญัติสัญชาติ (ฉบับที่ 5) พ.ศ. 2555 และกฎกระทรวงการพิสูจน์

               และการรับรองความเป็นคนไทยพลัดถิ่น พ.ศ. 2555 จนถึงปัจจุบัน พบปัญหาดังนี้
                       ปัญหาเรื่องคำนิยาม “คนไทยพลัดถิ่น” ตามมาตรา 4

                       “คนไทยพลัดถิ่น” หมายความว่าผู้ซึ่งมีเชื้อสายไทยที่ต้องกลายเป็นคนในบังคับของประเทศอื่นโดย

               เหตุอันเกิดจากการเปลี่ยนแปลงอาณาเขตของราชอาณาจักรไทยในอดีตซึ่งปัจจุบันผู้นั้นมิได้ถือสัญชาติของ
               ประเทศอื่น และได้อพยพเข้ามาอยู่อาศัยในประเทศไทยเป็นระยะเวลาหนึ่งและมีวิถีชีวิตเป็นคนไทย โดยได้รับ

               การสำรวจจัดทำทะเบียนตามกฎหมายว่าด้วยการทะเบียนราษฎร ภายใต้หลักเกณฑ์และเงื่อนไขที่

               คณะรัฐมนตรีกำหนดหรือเป็นผู้ซึ่งมีลักษณะอื่นทำนองเดียวกันตามที่กำหนดในกฎกระทรวง”
                       หากพิจารณาถึงเบื้องหลังการออกกฎหมายจะพบว่า บุคคลที่เป็นกลุ่มเป้าหมายตามกฎหมายดังกล่าว

               จะได้แก่ ผู้อพยพเชื้อสายไทยจากจังหวัดเกาะกง กัมพูชา (เข้ามาก่อนวันที่ 15 พฤศจิกายน 2520) ผู้หลบหนี
               เข้าเมืองเชื้อสายไทย จังหวัดเกาะกง กัมพูชา (เข้ามาก่อนวันที่ 20 พฤศจิกายน 2520) ผู้หลบหนีเข้าเมืองเชื้อ

               สายไทย จากจังหวัดเกาะกง กัมพูชา (ที่เข้ามาก่อนวันที่ 9 มีนาคม 2519) ผู้พลัดถิ่นสัญชาติพม่าเชื้อสายไทย

               และผู้พลัดถิ่นสัญชาติพม่าเชื้อสายไทย ที่เข้ามาหลังวันที่ 9 มีนาคม 2519 และกลุ่มบุคคลประเภทของคนเชื้อ
               สายไทยที่ได้รับการสำรวจตามยุทธศาสตร์การจัดการปัญหาสถานะและสิทธิตามมติคณะรัฐมนตรีวันที่ 18

               มกราคม 2548 เท่านั้น
                        ทำให้บทนิยามความหมายของคนพลัดถิ่นดังกล่าว ยังคงมีข้อกังขาเกี่ยวกับความหมายของคนไทย

               พลัดถิ่นว่า “ผู้ซึ่งมีเชื้อสายไทยที่ต้องกลายเป็นคนในบังคับของประเทศอื่นโดยเหตุอันเกิดจากการเปลี่ยนแปลง

               อาณาเขตของราชอาณาจักรไทยในอดีต” จะต้องย้อนไปถึงอดีตแค่ไหนเพียงใด และหากมีคนไทยพลัด
               ถิ่นที่อาศัยอยู่ในประเทศไทยและสามารถพิสูจน์ถึง ความเป็นมา ประวัติศาสตร์ วิถีชีวิตของการเป็นคนไทยใน

               อดีตได้นั้น จะหมายความรวมว่าเป็นคนไทยพลัดถิ่นตามความหมายดังกล่าวหรือไม่ หรือจะถูกถือว่า “เป็นผู้ซึ่ง
   127   128   129   130   131   132   133   134   135   136   137