Page 593 - รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์ เรื่อง กฎหมายว่าด้วยความเสมอภาคและการไม่เลือกปฏิบัติ
P. 593
569
ด้วยเนื้อหาดังกล่าว ก็จะเข้าองค์ประกอบกฎหมายอาญาฐานหมิ่นประมาท ต้องระวางโทษจ าคุกไม่เกิน
หนึ่งปี หรือ ปรับไม่เกินสองหมื่นบาทหรือทั้งจ าทั้งปรับ (กฎหมายอาญามาตรา 326) แต่หากนาย ก
เผยแพร่ข้อมูลเนื้อหาเช่นเดียวกันทางระบบคอมพิวเตอร์ จะเข้าองค์ประกอบมาตรา 14 ซึ่งมีโทษจ าคุกไม่
เกินห้าปีหรือปรับไม่เกินหนึ่งแสนบาทหรือทั้งจ าทั้งปรับ จะเห็นได้ว่า “เนื้อหา” เช่นเดียวกันแต่กฎหมาย
สองฉบับก าหนดโทษต่างกัน อย่างไรก็ตาม ในประเด็นนี้อาจพิจารณาได้ว่า ข้อเท็จจริงทั้งสองกรณี
“ต่างกัน” เนื่องจาก “ช่องทาง” การเผยแพร่ข้อมูลแตกต่างกัน โดยการเผยแพร่ทางระบบคอมพิวเตอร์
อาจส่งผลให้สาธารณชนรับรู้ได้ แต่กระนั้นก็ตาม หากเปรียบเทียบระหว่างการเผยแพร่ที่ส่งผลต่อ
สาธารณะด้วยกัน ก็ยังคงเห็นได้ว่าโทษที่ได้รับรุนแรงต่างกัน เช่น ในกรณีนาย ก เผยแพร่ข้อมูลดังกล่าว
ทางสื่อสาธารณะที่มิใช่ระบบคอมพิวเตอร์ เช่น กล่าวทางโทรทัศน์ หนังสือพิมพ์ ซึ่งตกอยู่ภายใต้
องค์ประกอบความผิดฐานหมิ่นประมาทด้วยการโฆษณา มีโทษจ าคุกไม่เกินสองปีและปรับไม่เกินสองแสน
บาท (กฎหมายอาญามาตรา 328) เมื่อเปรียบเทียบแล้วก็ยังมีโทษจ าคุกน้อยกว่าการเผยแพร่เนื้อหา
ข้อมูลเช่นเดียวกันทางระบบคอมพิวเตอร์ กล่าวคือมีโทษจ าคุกไม่เกินห้าปีหรือปรับไม่เกินหนึ่งแสนบาทหรือ
ทั้งจ าทั้งปรับ ข้อแตกต่างประการส าคัญคือ การหมิ่นประมาทโดยการโฆษณายังสามารถยอมความได้ แต่
2
ตามพระราชบัญญัติความผิดเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ไม่สามารถยอมความได้)
-การที่ลูกจ้างที่ไม่ใช้โปรแกรมประยุกต์ไลน์ (LINE application) ในการสื่อสาร ไม่เข้ากลุ่มกับ
นายจ้าง ท าให้ถูกเลือกปฏิบัติในการก้าวหน้า ได้รับการปฏิบัติอันเป็นที่พึงพอใจน้อยกว่าลูกจ้างอื่นที่เข้า
กลุ่ม กรณีนี้ จะเห็นได้ว่า เหตุที่เกี่ยวกับการใช้หรือไม่ใช้เทคโนโลยีการสื่อสาร มิได้เกี่ยวข้องกับเหตุแห่ง
การเลือกปฏิบัติตามกฎหมายสิทธิมนุษยชน เช่น เชื้อชาติ ศาสนา เพศ ฯลฯ
ข้อสังเกต : มีข้อที่น่าพิจารณาว่า กฎข้อบังคับในการท างานที่ให้ลูกจ้างทุกคนใช้โปรแกรมการ
สื่อสารชนิดใดชนิดหนึ่งในการท างานนั้น เป็นการใช้บังคับกับลูกจ้างเท่าเทียมกันทุกคน จึงไม่เป็นการเลือก
ปฏิบัติโดยตรง แต่อาจพิจารณาว่าเป็นการเลือกปฏิบัติโดยอ้อมได้ เพราะกฎเกณฑ์ที่มุ่งใช้กับลูกจ้างทุกคนนี้
ส่งผลในทางปฏิบัติให้ลูกจ้างบางคนที่ไม่ใช้โปรแกรมดังกล่าวเสียเปรียบลูกจ้างอื่น แต่กระนั้นก็ยังไม่
เกี่ยวข้องกับเหตุแห่งการเลือกปฏิบัติ อย่างไรก็ตาม หากมีข้อเท็จจริงเพิ่มเติมไปว่า การที่ลูกจ้างที่ปฎิเสธไม่
ใช้โปรแกรมดังกล่าว มีสาเหตุสืบเนื่องกับ “เชื้อชาติ ศาสนา ความเชื่อ ฯลฯ” ก็อาจเข้าเหตุแห่งการเลือก
ปฏิบัติและส่งผลให้กฎเกณฑ์ของนายจ้างนั้นเป็นการเลือกปฏิบัติได้
-การรับสมัครงานโดยระบุเจาะจง “สถาบันการศึกษา” หรือการพิจารณารับบุคคลเข้าท างานจาก
“สถาบันการศึกษา” กรณีนี้แม้จะเป็นการปฏิบัติที่แตกต่างกัน หรือเป็นการปฏิบัติต่อบุคคลที่จบจาก
สถาบันการศึกษาหนึ่งในลักษณะที่ด้อยกว่า (Less Favorable Treatment) เมื่อเปรียบเทียบกับบุคคลที่
2
อย่างไรก็ตาม จากร่างพระราชบัญญัติว่าด้วยการกระท าความผิดเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ที่แก้ไขใหม่ในปี 2559 ได้มีการ
ปรับปรุงมาตรา 14 เพื่อแก้ไขความทับซ้อนระหว่างความผิดทางคอมพิวเตอร์กับความผิดฐานหมิ่นประมาท แต่ขณะ
ท าการศึกษาวิจัยนี้ร่างดังกล่าวยังไม่มีผลบังคับใช้เป็นกฎหมาย
