Page 551 - รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์ เรื่อง กฎหมายว่าด้วยความเสมอภาคและการไม่เลือกปฏิบัติ
P. 551

527


                   วัตถุประสงค์ที่ผู๎ให๎บริการต๎องการปกปูองหรือสํงเสริม เชํน เพื่อปูองกันมิให๎ลูกค๎าหรือแขกที่เข๎าพักคนอื่น
                   ต๎องมีความเสี่ยงตํอการติดเชื้อเอดส์ อยํางไรก็ตามอีกแงํหนึ่งอาจพิจารณาได๎วํา โรคเอดส์เป็นโรคติดตํอแตํก็

                   ไมํใชํติดตํอกันงํายดายเพียงแคํแขกที่เข๎าพักได๎พักในห๎องที่เคยมีผู๎ปุวยโรคเอดส์ จึงต๎องพิจารณาด๎วยวํา
                   นอกจากห๎ามผู๎ปุวยเอดส์เข๎าพักแล๎ว มีหนทางอื่นที่โรงแรมอาจนํามาใช๎เพื่อปูองกันโรคแกํแขกคนอื่นมิให๎ติด
                   เชื้อเอชไอวีจากการเข๎าพักโรงแรมได๎หรือไมํ หากยังคงมีหนทางอื่นเพื่อบรรลุวัตถุประสงค์เดียวกัน การที่
                   โรงแรมห๎ามผู๎ติดเชื้อเอชไอวีเข๎าพัก ก็อาจพิจารณาได๎วําเป็นการเลือกปฏิบัติเนื่องจากมาตรการที่นํามาใช๎

                   (ห๎ามผู๎ปวยใช๎บริการ)  ไมํได๎สัดสํวนกับวัตถุประสงค์ที่ต๎องการบรรลุ (การคุ๎มครองลูกค๎าคนอื่นไมํให๎ต๎องติด
                   เชื้อ)


                           นอกจากนี้ ผู๎วิจัยมีข๎อสังเกตวํา หากนําหลัก “Margin  of  Appreciation”  โดยเฉพาะในคดีใน
                                             562
                   บริบทของยุโรปดังกลําวมาแล๎ว  มาเทียบเคียงจะเห็นได๎วํา การกําหนดกฎหมายจํากัดสิทธิผู๎ติดเชื้อ  HIV
                   หากอยูํบนสมมุติฐานที่เชื่อมโยงการติดเชื้อ  HIV  กับพฤติกรรมที่ไมํเหมาะสม เชํน เหมารวมวําการติดเชื้อ
                   HIV  เกิดจากพฤติกรรมที่ไมํเหมาะสม ซึ่งศาลเห็นวําไมํมีน้ําหนักเพียงพอกับการเข๎าขําย “ขอบเขตแหํง

                   ดุลพินิจ” (Margin of Appreciation) ที่รัฐสามารถปฏิบัติตํอบุคคลแตกตํางได๎ สําหรับการกําหนดกฎหมาย
                   จํากัดสิทธิการเข๎าพักในโรงแรมของผู๎ปุวยด๎วยโรคตํางๆนั้น หากพิจารณาตามกรอบนี้ก็จะต๎องพิจารณาวํา
                   กฎหมายดังกลําวมีน้ําหนักเพียงพอ (Very Weighty Reason) หรือไมํ โดยพิจารณาลักษณะการติดตํอของ
                   โรคนั้นๆด๎วย





                           4.19.2 การเลือกปฏิบัติต่อผู้ติดเชื้อเอชไอวีในมิติของการจ้างแรงงาน


                           จากข๎อเท็จจริงและสภาพปัญหาในบทที่ 2 พบวํา มีผู๎ร๎องตํอคณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแหํงชาติ
                   หลายกรณีที่มีประเด็นการเลือกปฏิบัติตํอผู๎ติดเชื้อเอชไอวีในมิติของการจ๎างแรงงานภาคเอกชน โดยสภาพ
                   ปัญหาก็คือ บริษัทบางแหํงมีนโยบายให๎พนักงานตรวจเชื้อเอชไอวี เป็นเงื่อนไขในการเข๎าทํางาน และปฏิเสธ
                   รับบุคคลเข๎าทํางานหลังจากตรวจรํางการมีเชื้อเอชไอวี (คําร๎องที่544/2552 และ35/2557 และรายงานผล

                   การพิจารณาที่ 308-309/2558) ประเด็นแรกที่สําคัญก็คือ กรณีนี้ ไมํเป็นการเลือกปฏิบัติโดยตรง เนื่องจาก
                   มาตรการหรือนโยบายมีลักษณะเป็นกลาง (Neutral) ใช๎กับทุกคนเหมือนกัน แตํหากพิจารณาตามหลักของ
                   การเลือกปฏิบัติโดยอ๎อมแล๎ว เห็นได๎วํา สํงผล (Effect)  ให๎บุคคลบางกลุํมที่มีลักษณะเปราะบางและ

                   เกี่ยวข๎องกับเหตุแหํงการเลือกปฏิบัติ ได๎รับผลกระทบและเกิดความไมํเทําเทียมกันบุคคลอื่น











                   562
                      Alajos Kiss v. Humgary
   546   547   548   549   550   551   552   553   554   555   556