Page 330 - รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์ เรื่อง กฎหมายว่าด้วยความเสมอภาคและการไม่เลือกปฏิบัติ
P. 330

306


                   ปฏิบัตินั้นเป็นธรรมหรือไมํ ศาลจะพิจารณาวําการปฏิบัตินั้นสํงผลกระทบอยํางไรตํอผู๎เสียหายโดย
                                                                             186
                   เปรียบเทียบกับผลกระทบที่เกิดกับบุคคลอื่นในสถานการณ์เดียวกันนั้น

                           การที่ศาลนําปัจจัยเกี่ยวกับผลกระทบของการปฏิบัตินั้นมาพิจารณาด๎วย เป็นการสอดคล๎องกับ
                   หลักการห๎ามเลือกปฏิบัติตามรัฐธรรมนูญซึ่งมีการกําหนดครอบคลุม “การเลือกปฏิบัติโดยอ๎อม”  ไว๎อยําง

                   ชัดเจน สําหรับคดีสําคัญที่ศาลอธิบายความสัมพันธ์ระหวําง ความเทําเทียมกัน และ “การเลือกปฏิบัติโดย
                                                                                    187
                   อ๎อม” ตามรัฐธรรมนูญนั้นปรากฏในคดี City Council of Pretoria v. Walker  ซึ่งศาลอธิบายวํา “ความ
                   เทําเทียมกันตามรัฐธรรมนูญนั้นหมายรวมทั้งการห๎ามเลือกปฏิบัติโดยตรงและโดยอ๎อม ทั้งนี้เนื่องจาก
                   กฎหมายมุํงพิจารณาที่ผล (Consequence)  มากกวําพิจารณาเฉพาะรูปแบบพฤติกรรม (Form  of

                   Conduct) ดังนั้น รูปแบบพฤติกรรมที่โดยภายนอกแล๎วมีลักษณะเป็นกลางหรือไมํเลือกปฏิบัติแตํอาจสํงผล
                   ให๎เกิดการเลือกปฏิบัติได๎เชํนเดียวกัน”  แตํแม๎กระนั้นศาลมิได๎วางแนวคํานิยามของ “การเลือกปฏิบัติโดย
                   อ๎อม”  เพียงแตํมีการนําเอาปัจจัยด๎าน “ผลกระทบ”  มาประกอบการพิจารณาด๎วย และย้ําวําการเลือก
                   ปฏิบัติทั้งโดยตรงและโดยอ๎อมด๎วยเหตุที่ระบุในรัฐธรรมนูญนั้นเป็นการ “เลือกปฏิบัติที่ไมํเป็นธรรม”


                           นอกจากรัฐธรรมนูญแล๎ว กฎหมายลายลักษณ์อักษรเกี่ยวกับการเลือกปฏิบัติของแอฟริกาใต๎ก็มี
                   หลักการเชํนเดียวกับรัฐธรรมนูญ กลําวคือ วางหลักห๎ามการเลือกปฏิบัติที่ไมํเป็นธรรม ดังจะเห็นได๎จาก

                   กฎหมายสํงเสริมความเทําเทียมกันและปูองกันการเลือกปฏิบัติที่ไมํเป็นธรรม (The  Promotion  of
                   Equality and Prevention of Unfair Discrimination Act 4 of 2000) ซึ่งนิยาม การเลือกปฏิบัติวํา


                           “การกระทําหรือละเว๎นการกระทําใดๆ อันรวมถึง นโยบาย กฎหมาย กฎ แนวปฏิบัติ เงื่อนไขหรือ
                   สถานการณ์ซึ่ง ไมํวําโดยตรงหรือโดยอ๎อม (ก) กําหนดภาระ หน๎าที่ หรือกํอให๎เกิดความเสียเปรียบ หรือ (ข)
                   กีดกันผลประโยชน์ โอกาส หรือกํอให๎เกิดความเสียเปรียบแกํบุคคลใดๆด๎วยเหตุแหํงการเลือกปฏิบัติที่ระบุ
                   ไว๎ในกฎหมายนี้”


                           จะเห็นได๎วํา กฎหมายมุํงเน๎นที่ “ความเป็นธรรม”  (Fairness)  โดยกฎหมายได๎ระบุถึง ปัจจัย
                                                                                             188
                   (Factors) ในการพิจารณาวํา นโยบาย กฎหมาย กฎ แนวปฏิบัติ นั้นเป็นธรรมหรือไมํ เชํน

                           - การเลือกปฏิบัตินั้นลดคุณคําและศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ของบุคคลหรือไมํ


                           - สํงผลกระทบที่เกิดกับบุคคลนั้นอาจเกิดในลักษณะการสร๎างรูปแบบพฤติกรรมที่กํอให๎เกิดความ
                   เสียเปรียบหรือการที่บุคคลนั้นตกอยูํในกลุํมใดกลุํมหนึ่ง


                           - การเลือกปฏิบัตินั้นมีเหตุผลที่ชอบด๎วยกฎหมายหรือไมํ



                   186  Prinsloo v. Van der Linde 1997 (6) BCLR 759 (CC) (South African Constitutional Court)
                   187  City Council of Pretoria v. Walker (CCT8/97) [1998] ZACC 1; 1998 (2) SA 363; (South African
                   Constitutional Court)
                   188
                      Section 14 , The Promotion of Equality and Prevention of Unfair Discrimination Act 4 of 200
   325   326   327   328   329   330   331   332   333   334   335