Page 288 - รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์ เรื่อง กฎหมายว่าด้วยความเสมอภาคและการไม่เลือกปฏิบัติ
P. 288

264


                   คดีมิได๎เลือกปฏิบัติหรือกลั่นแกล๎งผู๎ฟูองคดีแตํอยํางใด กรณีนี้จะเห็นได๎วําการกําหนดคุณสมบัติจากผลงาน
                   กํอสร๎างนั้นใช๎กับผู๎เสนอราคาทุกรายเหมือนกัน และไม่เกี่ยวข้องกับเหตุแห่งการเลือกปฏิบัติ


                           นอกจากนี้ ศาลปกครองเคยตัดสินวําการออกกฎเป็นการเลือกปฏิบัติที่ไมํเป็นธรรมตํอสิทธิตาม
                   สัญญา ซึ่งกรณีดังกลําวไมํปรากฏวําเกี่ยวข๎องกับเหตุแหํงการเลือกปฏิบัติ เชํน เพศ ความพิการ เชื้อชาติ

                   ศาสนา ฯลฯ เชํน คําพิพากษาศาลปกครองสูงสุดที่ ฟ.26/2546 ศาลปกครองตัดสินวํา มติของผู๎ถูกฟูองคดี
                   (คณะรัฐมนตรี) ในการให๎สิทธิพิเศษแกํองค์การโทรศัพท์แหํงประเทศไทย (ทศท.) ในการให๎บริการเลขหมาย
                   โทรศัพท์แกํหนํวยงานของรัฐ อันมีผลทําให๎ผู๎ฟูองคดีซึ่งเป็นคูํสัญญารํวมการงานและรํวมลงทุนกับ ทศท. ไมํ
                   อาจให๎บริการแกํหนํวยงานของรัฐได๎ ถือวําเป็นการออกกฎอันเป็นการลดสิทธิหรือจํากัดสิทธิตามสัญญาของ

                   ผู๎ฟูองคดี  ซึ่งไมํสอดคล๎องกับหลักการที่ให๎ความคุ๎มครองสิทธิแกํผู๎เข๎าทําสัญญาจัดทําบริการสาธารณะหรือ
                   สัญญาสัมปทานกับรัฐตามนัยมาตรา  335  (2)  ของรัฐธรรมนูญแหํงราชอาณาจักรไทย  และมีลักษณะเป็น
                   การเลือกปฏิบัติที่ไมํเป็นธรรมตํอสิทธิตามสัญญาฯ ของผู๎ฟูองคดี ซึ่งขัดกับหลักความเสมอภาคตามที่มาตรา
                   30 ของรัฐธรรมนูญแหํงราชอาณาจักรไทย บัญญัติรับรองไว๎ กรณีจึงเป็นการใช๎อํานาจทางปกครองของผู๎ถูก

                   ฟูองคดีมาจํากัดสิทธิของผู๎ฟูองคดีที่มีอยูํตามสัญญา ไมํใชํเป็นการเปลี่ยนแปลงแก๎ไขสัญญาตามหลักสัญญา
                   ทางปกครองที่รัฐมีเอกสิทธิ์เหนือเอกชนคูํสัญญา


                           สําหรับการเลือกปฏิบัติในการให๎บริการภาครัฐนั้น ศาลปกครองเคยตัดสินวําการให๎บริการภาครัฐที่
                   กําหนดเงื่อนไขบางประการอันสํงผลกระทบตํอสิทธิในการได๎ใช๎สาธารณูปโภคของประชาชนนั้นเป็นการ
                   เลือกปฏิบัติ เชํน คําพิพากษาศาลปกครองสูงสุดที่ อ.357/2549 ซึ่งเป็นกรณีพิพาทเกี่ยวกับการขอใช๎ไฟฟูา
                   โดยผู๎ฟูองคดีทั้งแปดสิบสี่คน ซึ่งเป็นผู๎ที่มีทั้งทะเบียนบ๎านถาวรและทะเบียนบ๎านชั่วคราวได๎ยื่นคําร๎องพร๎อม

                   เอกสารหลักฐานประกอบเพื่อขอใช๎ไฟฟูาในเกาะเสม็ดตํอผู๎วําการการไฟฟูาสํวนภูมิภาค (ผู๎ถูกฟูองคดีที่ 2)
                   แตํไมํได๎รับอนุญาตให๎ใช๎ไฟฟูาเพราะผู๎ถูกฟูองคดีที่  2  ได๎กําหนดเงื่อนไขให๎ต๎องแสดงหลักฐานเพิ่มเติม
                   นอกเหนือจากหลักฐานตามหลักเกณฑ์ที่กําหนดไว๎ในคําแนะนําการขอและใช๎ไฟฟูาของผู๎ถูกฟูองคดีที่ 2 อัน

                   ได๎แกํสําเนาสัญญาเชําที่ดินราชพัสดุเกาะเสม็ด หรือหนังสือรับรองจากสํานักงานธนารักษ์วําเป็นผู๎เชําที่ดิน
                   ราชพัสดุเกาะเสม็ด  และหากผู๎ขอใช๎ไฟฟูาอยูํในเขตอุทยานแหํงชาติก็ต๎องได๎รับการอนุญาตให๎ใช๎ไฟฟูาจาก
                   อุทยานแหํงชาติด๎วย เพื่อเป็นมาตรการในการแก๎ไขปัญหาผู๎บุกรุกเกาะเสม็ด เนื่องจากมีผู๎ฟูองคดีบางรายอยูํ
                   ในระหวํางมีปัญหาโต๎แย๎งสิทธิครอบครองอยูํ  ผู๎ฟูองคดีทั้งแปดสิบสี่คนเห็นวําการกระทําดังกลําวเป็นการ
                   กระทําที่ไมํชอบด๎วยกฎหมาย  มีลักษณะเป็นการเลือกปฏิบัติหรือมีลักษณะเป็นการสร๎างขั้นตอนโดยไมํ

                   จําเป็นแกํประชาชน  ทําให๎ผู๎ฟูองคดีไมํมีไฟฟูาใช๎ในการดํารงชีพและประกอบธุรกิจตามปกติที่ควรจะได๎รับ
                   เชํน  บุคคลอื่น  ศาลปกครองสูงสุดวินิจฉัยวํา  “..ในการให๎บริการไฟฟูาซึ่งเป็นสาธารณูปโภคขั้นพื้นฐานแกํ
                   ประชาชน ผู๎ถูกฟูองคดีไมํอาจดําเนินการใดๆ ที่จะขัดขวางการที่ต๎องบริการสาธารณูปโภคขั้นพื้นฐานที่รัฐพึง

                   บริการให๎ประชาชนทุกรายอยํางเสมอภาค อันเป็นสิทธิขั้นพื้นฐานของประชาชนในการมีคุณภาพชีวิตที่ดีที่
                   รัฐควรคุ๎มครอง  ....ผู๎ฟูองคดีทั้งแปดสิบสี่คนยํอมมีสิทธิที่จะได๎รับการบริการให๎ใช๎ไฟฟูา  ซึ่งการที่จะได๎รับ
                   บริการให๎ใช๎ไฟฟูาจากทางราชการอันเป็นสาธารณูปโภคขั้นพื้นฐานที่รัฐจะต๎องเป็นผู๎ให๎บริการโดยจะกําหนด
                   เงื่อนไขอันเป็นการเลือกปฏิบัติไม่ได้..” จากคดีนี้จะเห็นได๎วํา คําสั่งทางปกครองกําหนดเงื่อนไขในการได๎รับ

                   บริการจากภาครัฐโดยสํงผลเป็นการปฏิบัติที่แตกตํางกันระหวํางผู๎ขอใช๎บริการ ด๎วยเหตุแหํงการเป็นผู๎เชํา
   283   284   285   286   287   288   289   290   291   292   293