Page 252 - รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์ เรื่อง กฎหมายว่าด้วยความเสมอภาคและการไม่เลือกปฏิบัติ
P. 252
228
เปรียบเทียบระหวํางสองสิ่ง กลําวคือ บุคคลธรรมดาหรือองค์กรอื่นที่มิใชํสถาบันการเงิน กับ สถาบันการเงิน
ตามกฎหมายเฉพาะ จะเห็นได๎วํา มีลักษณะการดําเนินธุรกิจที่แตกตํางกัน จึงไมํใชํสิ่งที่ “เหมือนกัน” อัน
ควรต๎องได๎รับการปฏิบัติที่ “เหมือนกัน” (2) ความแตกตํางในการเรียกดอกเบี้ยดังกลําวมิได๎สืบเนื่องจาก
“เหตุแหํงการเลือกปฏิบัติ” ตามกฎหมายสิทธิมนุษยชน เชํน เชื้อชาติ ศาสนา เพศ ฯลฯ อยํางไรก็ตามศาล
รัฐธรรมนูญมิได๎ระบุถึงเหตุผลเหลํานี้เนื่องจากให๎เหตุผลวํา “ได๎รับความคุ๎มครองตามกฎหมายและเป็นไป
ตามพระราชบัญญัติดอกเบี้ยเงินให๎กู๎ยืมของสถาบันการเงินฯ และพระราชบัญญัติการประกอบธุรกิจเงินทุน
ธุรกิจ หลักทรัพย์และธุรกิจเครดิตฟองซิเอร์ฯ”
จะเห็นได๎วํา รัฐธรรมนูญแหํงราชอาณาจักรไทย และ กฎหมายปกครอง (พระราชบัญญัติจัดตั้งศาล
ปกครองและวิธีพิจารณาคดีปกครอง พ.ศ. 2542) ตํางวางหลักห๎ามเลือกปฏิบัติไว๎เชํนเดียวกัน โดยถ๎อยคํา
ในตัวบทเกี่ยวกับการเลือกปฏิบัตินั้นตํางมีองค์ประกอบของคําวํา “ไมํเป็นธรรม” เชํนเดียวกัน
อยํางไรก็ตาม เมื่อเปรียบเทียบระหวําง “การเลือกปฏิบัติโดยไมํเป็นธรรม” ตามรัฐธรรมนูญ กับ
“การปฏิบัติที่ไมํเป็นธรรม” ตามกฎหมายปกครองแล๎ว พบวํามีข๎อแตกตํางที่สําคัญก็คือ “การเลือกปฏิบัติ
โดยไมํเป็นธรรม” ตามหลักการของตัวบทรัฐธรรมนูญนั้น สะท๎อนหลักการตามกฎหมายสิทธิมนุษยชน
ระหวํางประเทศ เนื่องจากวางหลักห๎ามเลือกปฏิบัติที่มีความสัมพันธ์กับ “เหตุแหํงการเลือกปฏิบัติ เชํน ตาม
มาตรา 30 ของรัฐธรรมนูญฉบับปี พ.ศ. 2550 กําหนดวําการเลือกปฏิบัติโดยไมํเป็นธรรมเกี่ยวข๎องกับ ถิ่น
กําเนิด เชื้อชาติ ภาษา เพศ อายุ ความพิการ สภาพทางกายหรือสุขภาพ สถานะของบุคคล ฐานะทาง
เศรษฐกิจหรือสังคม ความเชื่อทางศาสนา การศึกษาอบรม หรือความคิดเห็นทางการเมือง” แตํเมื่อ
พิจารณาคําวํา “การเลือกปฏิบัติที่ไมํเป็นธรรม” ตามตัวบทของกฎหมายปกครองนั้น พบวําศาลปกครองได๎
ตีความในกรอบที่กว๎างกวําการเลือกปฏิบัติบนพื้นฐานของเหตุแหํงการเลือกปฏิบัติตามกฎหมายสิทธิ
มนุษยชน ทั้งนี้เนื่องจากหลักการของกฎหมายปกครองดังกลําวมุํงเน๎นการแก๎ไขความไมํชอบด๎วยกฎหมาย
ของหนํวยงานทางปกครองหรือเจ๎าหน๎าที่ของรัฐ ซึ่งมีขอบเขตกว๎างกวํากฎหมายสิทธิมนุษยชน
อยํางไรก็ตาม แม๎วํา “การเลือกปฏิบัติโดยไมํเป็นธรรม” ตามตัวบทของรัฐธรรมนูญนั้น จะ
เกี่ยวข๎องสัมพันธ์กับเหตุแหํงการเลือกปฏิบัติตามกฎหมายสิทธิมนุษยชน แตํจากแนวคําพิพากษาศาล
รัฐธรรมนูญนั้นจะเห็นได๎วํา การกลําวอ๎างวํามีการเลือกปฏิบัติเกิดขึ้นอันขัดตํอรัฐธรรมนูญมาสูํศาล
รัฐธรรมนูญนั้น มักจะอ๎างเหตุที่กว๎างกวํา “เหตุแหํงการเลือกปฏิบัติ” ตามที่รัฐธรรมนูญกําหนด เชํน การ
อ๎างวํามีการเรียกดอกเบี้ยได๎แตกตํางกัน การอ๎างวําเงินที่กฎหมายกําหนดไมํให๎ต๎องอยูํในความรับผิดแหํง
การบังคับคดีมีความแตกตํางกัน เป็นต๎น ซึ่งความแตกตํางเหลํานี้มิได๎เกี่ยวข๎องกับเหตุแหํงการเลือกปฏิบัติ
ลักษณะเชํนนี้สะท๎อนถึงสภาพความเข๎าใจและกรอบแนวคิดของผู๎ร๎องหรือผู๎ที่ถูกกระทบสิทธิ ซึ่งเข๎าใจ
ความหมายของ “การเลือกปฏิบัติ” อยํางกว๎าง ครอบคลุมสิ่งใดๆที่ตนเห็นวําเกิดความแตกตํางและไมํเทํา
เทียมกัน แม๎วําไมํเกี่ยวข๎องกับเหตุแหํงการเลือกปฏิบัติก็ตาม อยํางไรก็ตามศาลรัฐธรรมนูญได๎มีการตีความ
“การเลือกปฏิบัติโดยไมํเป็นธรรม” ให๎สอดคล๎องกับ “เหตุแหํงการเลือกปฏิบัติ” ดังจะได๎แยกวิเคราะห์
