Page 219 - รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์ เรื่อง กฎหมายว่าด้วยความเสมอภาคและการไม่เลือกปฏิบัติ

195

สําหรับฝุายที่ถูกร๎องหรือภาครัฐนั้น ก็มีข๎อตํอสู๎วํา การปฏิบัติที่แตกตํางกันนั้นเป็นไปภายใต๎
สถานการณ์ที่มีเหตุผล การปฏิบัติที่แตกตํางอาจไมํถือเป็นการเลือกปฏิบัติตามมาตรา 14 หากมี

วัตถุประสงค์และเหตุผลที่ชอบธรรม และเป็นไปตามหลัก “Margin of Appreciation” (ซึ่งจะได๎วิเคราะห์
เป็นหัวข๎อตํางหากตํอไป)

คดีที่ตัดสินตามหลักของ ECHR นั้นมักเกี่ยวข๎องกับการพิจารณาวัตถุประสงค์และความสัมพันธ์อัน
สมเหตุผลระหวํางเปูาหมายและวิธีการ ของมาตรการที่พิพาทดังกลําวข๎างต๎นมากกวําพิจารณาผลกระทบ
จากการปฏิบัติที่แตกตํางตํอกลุํมที่มีความเสี่ยง เชํน กฎหมายที่ปฏิบัติตํอผู๎ชายในลักษณะที่พึงพอใจน๎อย
กวําผู๎หญิงนั้นเป็นการเลือกปฏิบัติ (Van Raalte v. the Netherlands) การกําหนดให๎แมํเป็นผู๎มีอํานาจ

ปกครองบุตรเพราะรสนิยมทางเพศของพํอนั้นเป็นการเลือกปฏิบัติ (Salgueiro Da Silva Mouta v.
Portugal)

ดังนั้นจะเห็นได๎วํา ในกรณีของการเลือกปฏิบัติโดยตรงนั้น กฎหมาย กฎเกณฑ์หรือนโยบายที่พิพาท
นั้นมีลักษณะเป็นการปฏิบัติที่แตกตํางกันระหวํางบุคคลโดยมีบุคคลกลุํมหนึ่งได๎รับการปฏิบัติที่ด๎อยกวําหรือ
ถูกจํากัดสิทธิ ภายใต๎เงื่อนไขวําบุคคลทั้งสองกลุํมนั้นอยูํในสถานการณ์ที่เปรียบเทียบกันได๎ ซึ่งจะแตกตํางกับ
การเลือกปฏิบัติโดยอ๎อมซึ่งกฎหมายหรือกฎเกณฑ์นั้นดูภายนอกแล๎วไมํมีการปฏิบัติที่แตกตํางกันกลําวคือมุํง

หมายบังคับโดยไมํจําแนกความแตกตํางของบุคคลแตํสํงผลกระทบทําให๎บุคคลบางกลุํมเสียเปรียบด๎วยเหตุ
แหํงการเลือกปฏิบัติ

นอกจากนี้ กฎหมายอื่นของสหภาพยุโรปซึ่งมีการกําหนดหลักเกณฑ์การเลือกปฏิบัติโดยตรงไว๎ เชํน
มาตรา 2.2 (a) ของ EU Race Directive กําหนดวํา “การเลือกปฏิบัติโดยตรงจะเกิดขึ้นเมื่อบุคคลถูก
ปฏิบัติอันเป็นที่พึงพอใจน๎อยกวําบุคคลอื่น โดยถูกปฏิบัติในสถานการณ์ที่เปรียบเทียบกันได๎ด๎วยเหตุแหํงเชื้อ
ชาติหรือถิ่นกําเนิด”

มาตรา 45 ของ Treaty on the Functioning of the European Union (TFEU) วางหลัก
เกี่ยวกับเสรีภาพในการเคลื่อนย๎ายแรงงานในสหภาพยุโรป โดยมีหลักการเกี่ยวกับการห๎ามเลือกปฏิบัติคือ

“เสรีภาพในการเคลื่อนย๎ายแรงงานนั้นรวมถึงการขจัดการเลือกปฏิบัติใดๆด๎วยเหตุแหํงสัญชาติ ในกรณีที่
เกี่ยวกับการจ๎างแรงงาน คําตอบแทน เงื่อนไขการทํางาน” ตัวอยํางคดี เชํน กฎหมายฝรั่งเศสกําหนด
สัดสํวนลูกเรือฝรั่งเศสให๎ต๎องประกอบไปด๎วยผู๎มีสัญชาติฝรั่งเศสจํานวนหนึ่ง (Commission v. Italy, 2001

ECR I-4923) หรือในคดี Groener v. Minister for Education (1989) ซึ่งเป็นเรื่องที่ผู๎หญิงชาวดัทช์ถูก
ปฏิเสธตําแหนํงงานสอนหนังสือในวิทยาลัยแหํงหนึ่งใน Dublin ด๎วยเหตุที่ไมํพูดภาษา Gaelic จึงฟูองวํา
การปฏิเสธนี้เป็นการเลือกปฏิบัติและขัดตํอหลักการเคลื่อนย๎ายแรงงาน อยํางไรก็ตาม ศาลตัดสินวํา การ
ปฏิบัติดังกลําวสมเหตุผล เนื่องจากพิจารณาระหวํางวัตถุประสงค์ (การสํงเสริมภาษาประจําชาติ) และ

วิธีการสําหรับนําไปสูํเปูาหมายนั้น (การรับครูที่สามารถพูดภาษาประจําชาติได๎) แล๎วเห็นวําได๎สัดสํวนและไมํ
เป็นการเลือกปฏิบัติตํอประชาชนสัญชาติอื่นในยุโรป