Page 207 - รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์ เรื่อง กฎหมายว่าด้วยความเสมอภาคและการไม่เลือกปฏิบัติ
P. 207
183
อุทธรณ์ของผู๎ฟูองคดีใหมํในราคาที่เป็นธรรมใกล๎เคียงกับที่ดินที่อยูํในบริเวณเดียวกันให๎เสร็จสิ้นภายในหก
สิบวันนับแตํวันที่มีค าพิพากษา
25) กรณีฟ้องว่าการก าหนดราคาค่าทดแทนที่ดินระหว่างที่ดินของผู้ฟ้องคดีกับที่ดินแปลง
ข้างเคียงซึ่งมีสภาพที่ดินที่ใกล้เคียงกันให้แตกต่างกันเป็นการเลือกปฏิบัติที่ไม่เป็นธรรม (ค าพิพากษา
ศาลปกครองสูงสุดที่ อ.2/2546)
ผู๎ฟูองคดีฟูองวําที่ดินของผู๎ฟูองคดีอยูํในเขตที่ดินบริเวณที่ที่จะเวนคืนตามพระราชกฤษฎีกาก าหนด
เขตที่ดินในบริเวณที่ที่จะเวนคืนในท๎องที่อ าเภอแมํริมอ าเภอเมืองเชียงใหมํอ าเภอสันทรายอ าเภอสันก าแพง
และอ าเภอสารภีจังหวัดเชียงใหมํ พ.ศ. 2537 โดยในการเวนคืนคณะกรรมการก าหนดราคาเบื้องต๎นได๎
ก าหนดราคาเบื้องต๎นส าหรับที่ดินของผู๎ฟูองคดีให๎ราคาตารางวาละ 5,000 บาท ผู๎ฟูองคดีได๎ยื่นอุทธรณ์ตํอ
รัฐมนตรีวําการกระทรวงมหาดไทย (ผู๎ถูกฟูองคดีที่ 1) โดยผู๎ถูกฟูองคดีที่ 1 มีค าวินิจฉัยอุทธรณ์วําราคาคํา
ทดแทนที่ดินที่คณะกรรมการก าหนดราคาเบื้องต๎นก าหนดให๎ส าหรับที่ดินของผู๎ฟูองคดีนั้นถูกต๎องตาม
มาตรา 21 แหํงพระราชบัญญัติวําด๎วยการเวนคืนอสังหาริมทรัพย์ พ.ศ. 2530 จึงได๎วินิจฉัยให๎ยืนตามราคา
คําทดแทนตามที่คณะกรรมการก าหนดราคาเบื้องต๎นได๎ก าหนดให๎ผู๎ฟูองคดีเห็นวําค าวินิจฉัยอุทธรณ์ของผู๎
ถูกฟูองคดีที่ 1 ไมํเป็นธรรมและเป็นการเลือกปฏิบัติเนื่องจากที่ดินแปลงอื่นซึ่งตั้งอยูํใกล๎เคียงกับที่ดินของผู๎
ฟูองคดีและมีสภาพเชํนเดียวกับที่ดินของผู๎ฟูองคดีซึ่งผู๎ถูกฟูองคดีที่ 1 ได๎วินิจฉัยให๎ได๎รับเงินคําทดแทน
เพิ่มขึ้นเป็นตารางวาละ 10,000 บาท จึงน าคดีมาฟูองขอให๎ผู๎ถูกฟูองคดีที่ 1 วินิจฉัยคําทดแทนที่ดินให๎แกํผู๎
ฟูองคดีเพิ่มขึ้นเป็นตารางวาละ 10,000 บาท
ศาลปกครองสูงสุดวินิจฉัยว่าสภาพที่ดินของผู๎ฟูองคดีเป็นที่ดินแปลงเล็กใช๎ประโยชน์เป็นที่อยูํ
อาศัยการคมนาคมสะดวกเนื่องจากอยูํติดทางสาธารณประโยชน์ซึ่งเชื่อมตํอกับถนนคอนกรีตขนาดกว๎าง
3.8 เมตร อีกทั้งที่ดินแปลงข๎างเคียงของผู๎ฟูองคดีมีสภาพที่ดินเหมือนกับที่ดินของผู๎ฟูองคดีซึ่งผู๎ถูกฟูองคดีที่
1 ได๎พิจารณาก าหนดคําทดแทนเพิ่มขึ้นให๎เป็นตารางวาละ 10,000 บาท ดังนั้นค าวินิจฉัยอุทธรณ์ของผู๎ถูก
ฟูองคดีที่ 1 ที่ยืนตามคณะกรรมการก าหนดราคาเบื้องต๎นจึงมีลักษณะเป็นการเลือกปฏิบัติที่ไมํเป็นธรรมแกํ
ผู๎ฟูองคดีเนื่องจากไมํมีเหตุผลอันสมควรและเพียงพอที่ผู๎ถูกฟูองคดีที่ 1 จะพิจารณาก าหนดราคาคําทดแทน
ที่ดินระหวํางที่ดินของผู๎ฟูองคดีกับที่ดินแปลงข๎างเคียงที่มีลักษณะและสภาพคล๎ายคลึงกับที่ดินของผู๎ฟูองคดี
ให๎แตกตํางกันแตํอยํางใด
26) กรณีฟ้องว่าค าสั่งที่ไม่อนุญาตให้มีถิ่นที่อยู่ในราชอาณาจักรเพื่อการลงทุนเป็นกรณีพิเศษ
เป็นไปโดยมีลักษณะเป็นการเลือกปฏิบัติ (ค าพิพากษาศาลปกครองสูงสุดที่ อ.25/2547)
ผู๎ฟูองคดีได๎ยื่นค าขอมีถิ่นที่อยูํเพื่อการลงทุนเป็นกรณีพิเศษตามประกาศกระทรวงมหาดไทยและ
ประกาศส านักงานตรวจคนเข๎าเมืองเรื่องระเบียบปฏิบัติเกี่ยวกับการยื่นค าขอมีถิ่นที่อยูํในราชอาณาจักรเพื่อ
การลงทุนเป็นกรณีพิเศษลงวันที่ 29 กรกฎาคม 2540 โดยคณะกรรมการพิจารณาคนเข๎าเมืองได๎มีมติ
อนุญาตให๎ผู๎ฟูองคดีมีถิ่นที่อยูํเพื่อการลงทุนเป็นกรณีพิเศษตามค าขอแล๎วแตํรัฐมนตรีวําการ