Page 189 - รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์ เรื่อง กฎหมายว่าด้วยความเสมอภาคและการไม่เลือกปฏิบัติ
P. 189

165


                  ข๎าราชการระดับ 7 นาง ว. ได๎คะแนนประเมินมากที่สุด คณะกรรมการพิจารณาความเหมาะสมในการเลื่อน

                  ข๎าราชการได๎พิจารณาความเหมาะสมกับต าแหนํงแล๎วจึงมีมติคัดเลือกนาง ว. ให๎ด ารงต าแหนํงบุคลากร
                  ระดับ 8 ผู๎ถูกฟูองคดีที่ 1. เห็นชอบด๎วย จึงมีค าสั่งกรมโยธาธิการ ที่ 1695/2544 ลงวันที่ 30 ตุลาคม 2544

                  เลื่อนนาง ว. ขึ้นแตํงตั้งให๎ด ารงต าแหนํงดังกลําว ผู๎ฟูองคดีเห็นวําค าสั่งดังกลําวเป็นการเลือกปฏิบัติโดยไมํ

                  เป็นธรรมตํอผู๎ฟูองคดีเนื่องจากในการพิจารณาแตํงตั้งครั้งนี้มีการประเมินแยกกลุํมกัน และมิได๎มีการ
                  ประเมินเปรียบเทียบข๎อมูลในหลายสํวนระหวํางผู๎ฟูองคดีกับผู๎ได๎รับการแตํงตั้งและเป็นการใช๎ดุลพินิจโดยมิ

                  ชอบ จึงน าคดีมาฟูองขอให๎เพิกถอนค าสั่งกรมโยธาธิการ ที่ 1695/2544 ลงวันที่ 30 ตุลาคม 2544 ดังกลําว

                         ศาลปกครองสูงสุดวินิจฉัยว่า การประเมินผลการปฏิบัติราชการทั้ง 2 กลุํม คณะกรรมการ
                  พิจารณาความเหมาะสมในการเลื่อนข๎าราชการได๎ท าการประเมินบุคลากรและผลงานตามหลักเกณฑ์ตาม

                  หนังสือส านักงาน ก. พ. ที่ นร 0708.1/ว 22 ลงวันที่ 30 กันยายน 2540 ประกอบกับหลักเกณฑ์ตาม
                  บันทึกส านักงานปลัดกระทรวงมหาดไทย ที่ มท 0203.1/ว 3280 ลงวันที่ 19 พฤศจิกายน 2541 โดยใน

                  การประเมินแม๎มีการจัดแบํงข๎าราชการออกเป็น 2 กลุํมก็ตาม แตํก็ใช๎หลักเกณฑ์เดียวกันและพิจารณา
                  ครบถ๎วนตามหลักเกณฑ์ทุกด๎าน ซึ่งการเปรียบเทียบวัดคําคะแนนแยกกลุํมกันระหวํางข๎าราชการระดับ 8

                  กับระดับ 7 ยํอมเป็นธรรมกับข๎าราชการในแตํละกลุํมแล๎ว ดังนั้น จึงเห็นวําการประเมินผลการปฏิบัติงานใน

                  การพิจารณาแตํงตั้งครั้งนี้ไมํเป็นการเลือกปฏิบัติที่ไมํเป็นธรรมตํอผู๎ฟูองคดีแตํอยํางใด


                         8) การที่ผู้ถูกฟ้องคดีมีมติให้ผู้ยื่นค าขอเลื่อนต าแหน่งรายอื่นซึ่งด ารงต าแหน่งในลักษณะ

                  เดียวกันกับผู้ฟ้องคดีสามารถยื่นค าขอได้โดยมิได้ให้บุคคลเหล่านั้นจัดท าวิสัยทัศน์ประกอบการพิจารณา
                  เช่นเดียวกับผู้ฟ้องคดีเป็นการเลือกปฏิบัติ (ค าพิพากษาศาลปกครองสูงสุดที่ อ.41/2552)

                         ผู๎ฟูองคดีซึ่งด ารงต าแหนํงรองปลัดเทศบาล  (นักบริหารงานเทศบาล 6)  รักษาการในต าแหนํง
                  ปลัดเทศบาลต าบล พ. ฟูองวําได๎ขอเลื่อนต าแหนํงเป็นปลัดเทศบาลแตํคณะกรรมการพนักงานเทศบาล

                  จังหวัดจันทบุรี  (ผู๎ถูกฟูองคดี)  ได๎มีมติโดยไมํชอบด๎วยกฎหมายในการประชุมครั้งที่ 4/2546 เมื่อวันที่ 28
                  เมษายน 2546 ให๎ผู๎ฟูองคดีต๎องจัดท าวิสัยทัศน์เพื่อประกอบการพิจารณาให๎ความเห็นชอบในการเข๎าสูํ

                  ต าแหนํงปลัดเทศบาล (นักบริหารงานเทศบาล6) ขอให๎เพิกถอนมติดังกลําว

                         ศาลปกครองสูงสุดวินิจฉัยว่าประกาศของผู๎ถูกฟูองคดีเรื่องหลักเกณฑ์เกี่ยวกับการเลื่อนระดับและ
                  แตํงตั้งนักบริหารงานเทศบาลสายงานนักบริหารระดับ 5 และต าแหนํงนักบริหารการศึกษาระดับ 6 ให๎ด ารง

                  ต าแหนํงสูงขึ้นลงวันที่ 23 ธันวาคม 2545 มีสถานะเป็นกฎตามมาตรา 3 แหํงพระราชบัญญัติจัดตั้งศาล

                  ปกครองฯซึ่งผู๎ฟูองคดีจะต๎องผูกพันตํอหลักเกณฑ์และเงื่อนไขตามที่ตนได๎ก าหนดขึ้นอยูํตลอดไปตราบที่ยัง
                  ไมํมีการแก๎ไขเปลี่ยนแปลงหลักเกณฑ์นั้นการที่ผู๎ถูกฟูองคดีได๎ก าหนดหลักเกณฑ์ที่ให๎ผู๎ฟูองคดีจัดท า

                  วิสัยทัศน์เพื่อประกอบการพิจารณาให๎ความเห็นชอบอันเป็นการตรวจสอบเกณฑ์ด๎านความสามารถของผู๎
                  ฟูองคดีอีกครั้งหนึ่งทั้งที่ผู๎ฟูองคดีด ารงต าแหนํงนักบริหารงานเทศบาล 6 อันเป็นต าแหนํงและระดับเดียวกัน

                  กับต าแหนํงปลัดเทศบาลและตามมาตรฐานก าหนดต าแหนํงดังกลําวที่คณะกรรมการกลางพนักงานเทศบาล
                  ก าหนดก็ได๎ ก าหนดให๎ผู๎ซึ่งด ารงต าแหนํงนักบริหารงานเทศบาล 6 มีหน๎าที่และความรับผิดชอบปฏิบัติงาน
   184   185   186   187   188   189   190   191   192   193   194