Page 177 - รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์ เรื่อง กฎหมายว่าด้วยความเสมอภาคและการไม่เลือกปฏิบัติ
P. 177
153
ความชอบด๎วยรัฐธรรมนูญแหํงราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2540 มาตรา 30 นั้น แตํเนื่องจาก
รัฐธรรมนูญแหํงราชอาณาจักรไทยพุทธศักราช 2550 มาตรา 30 วรรคสาม ได๎บัญญัติข๎อความวํา “ความ
พิการ” เพิ่มเติม อันเป็นหลักการส าคัญที่แตกตํางจากรัฐธรรมนูญแหํงราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2540
เมื่อผู๎ร๎องเสนอเรื่องให๎วินิจฉัยวํา พระราชบัญญัติระเบียบข๎าราชการฝุายตุลาการศาลยุติธรรม พ.ศ. 2543
มาตรา 26วรรคหนึ่ง (10) มีปัญหาเกี่ยวกับความชอบด๎วยรัฐธรรมนูญแหํงราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช
2550เฉพาะหลักการเลือกปฏิบัติโดยไมํเป็นธรรมตํอบุคคลเพราะเหตุแหํงความแตกตํางในเรื่องความพิการ
ตามมาตรา 30 วรรคสาม จึงเป็นเรื่องหรือประเด็นที่ศาลรัฐธรรมนูญไมํเคยพิจารณาวินิจฉัยมากํอนตาม
รัฐธรรมนูญ มาตรา 215 ศาลรัฐธรรมนูญจึงมีค าสั่งรับค าร๎องนี้ไว๎พิจารณาวินิจฉัย
ศาลรัฐธรรมนูญพิจารณาวินิจฉัยพระราชบัญญัติระเบียบข๎าราชการฝุายตุลาการศาลยุติธรรม พ.ศ.
2543 มาตรา 26 วรรคหนึ่ง (10) ขัดหรือแย๎งตํอรัฐธรรมนูญ มาตรา 30 หรือไมํพิจารณาแล๎วเห็นวํา
ภายหลังจากที่ศาลรัฐธรรมนูญได๎มีค าวินิจฉัยที่ 16/2545 วํา พระราชบัญญัติระเบียบข๎าราชการฝุายตุลา
การศาลยุติธรรม พ.ศ. 2543 มาตรา 26 วรรคหนึ่ง (10) ไมํมีปัญหาเกี่ยวกับความชอบด๎วยรัฐธรรมนูญแหํง
ราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2540 มาตรา 30 แล๎ว ประเทศไทยได๎ให๎สัตยาบันอนุสัญญาวําด๎วยสิทธิคน
พิการ (Convention on the Rights of Persons with Disabilities: CRPD) ของสหประชาชาติ เมื่อวันที่
29 กรกฎาคม 2551 ซึ่งมีผลบังคับให๎ประเทศไทยต๎องปฏิบัติตามพันธกรณีที่ระบุไว๎ในอนุสัญญาดังกลําว
ตั้งแตํวันที่ 28 สิงหาคม 2551 เป็นต๎นมา และท าให๎หนํวยงานของรัฐมีหน๎าที่ตามพันธกรณี ข๎อ 27 (a ) ที่
ก าหนดวํา ห๎ามการเลือกปฏิบัติเพราะเหตุแหํงความพิการในทุกด๎านที่เกี่ยวกับการจ๎างงาน รวมถึงเงื่อนไข
ในการคัดเลือกบุคคล การวําจ๎าง และการจ๎างงาน การจ๎างงานอยํางตํอเนื่อง ความก๎าวหน๎าในอาชีพการ
งาน และสภาพการท างานที่ถูกสุขอนามัยและปลอดภัย และ (g)ที่ก าหนดให๎วําจ๎างคนพิการเข๎าท างานใน
หนํวยงานภาครัฐ ดังนั้น การที่หนํวยงานของรัฐจะก าหนดหลักเกณฑ์ในการรับบุคคลเข๎าท าหน๎าที่ใน
ต าแหนํงใด ยํอมต๎องค านึงถึงพันธกรณีตามอนุสัญญาดังกลําวด๎วย
การที่พระราชบัญญัติระเบียบข๎าราชการฝุายตุลาการศาลยุติธรรม พ.ศ. 2543 มาตรา 26วรรค
หนึ่ง (10) ให๎ผู๎สมัครสอบคัดเลือก ผู๎สมัครทดสอบความรู๎ หรือผู๎สมัครเข๎ารับการคัดเลือกพิเศษเพื่อบรรจุ
เป็นข๎าราชการตุลาการและแตํงตั้งให๎ด ารงต าแหนํงผู๎ชํวยผู๎พิพากษา ต๎องมีคุณสมบัติและไมํมีลักษณะ
ต๎องห๎าม “...มีกายหรือจิตใจไมํเหมาะสมที่จะเป็นข๎าราชการตุลาการ...” นั้น ค าวํา “กายหรือจิตใจไมํ
เหมาะสม” อยูํในกรอบความหมายของค าวํา “คนพิการ” ตามพระราชบัญญัติสํงเสริมและพัฒนาคุณภาพ
ชีวิตคนพิการ พ.ศ. 2550 ซึ่งสอดคล๎องกับอนุสัญญาวําด๎วยสิทธิคนพิการของสหประชาชาติ โดยมีลักษณะ
เป็นการก าหนดลักษณะทางกายและจิตใจที่ไมํเหมาะสมที่จะเป็นข๎าราชการตุลาการไว๎อยํางกว๎างขวางไมํมี
ขอบเขตที่ชัดเจน น าไปสูํการใช๎ดุลพินิจที่สํงผลให๎เกิดการเลือกปฏิบัติโดยไมํเป็นธรรมได๎ในที่สุด กฎหมายที่
จ ากัดสิทธิและเสรีภาพของบุคคลนั้น ต๎องมีขอบเขตชัดเจนแนํนอน เชํน อาจก าหนดวํา มีลักษณะทางกาย
และจิตใจที่ไมํสามารถปฏิบัติหน๎าที่เป็นข๎าราชการตุลาการได๎เพียงใด เป็นต๎น เพื่อให๎ประชาชนทราบวํา
กฎหมายดังกลําวต๎องการจ ากัดสิทธิและเสรีภาพในเรื่องใดบ๎าง และต๎องสอดคล๎องกับหลักแหํงความได๎
