Page 166 - รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์ เรื่อง กฎหมายว่าด้วยความเสมอภาคและการไม่เลือกปฏิบัติ

142

ของรัฐมนตรีมีอ านาจก าหนดให๎บริษัทเงินทุนปฏิบัติในการกู๎ยืมเงินหรือรับเงินจากประชาชน…ตาม มาตรา

27 และก าหนดดอกเบี้ยหรือสํวนลดที่บริษัทเงินทุนอาจจํายได๎ในการกู๎ยืมเงินหรือรับเงินจากประชาชนหรือ
ดอกเบี้ยหรือสํวนลดที่บริษัทเงินทุนอาจเรียกได๎ตามมาตรา 30 (1) และ (2)

การที่สถาบันการเงินคิดดอกเบี้ยเกินอัตราที่ประมวลกฎหมายแพํงและพาณิชย์ก าหนดไว๎ แตํไมํเกิน

อัตราที่รัฐมนตรีวําการกระทรวงการคลังก าหนด ตามพระราชบัญญัติดอกเบี้ยเงินให๎กู๎ยืมของสถาบันการเงิน
ฯ จึงได๎รับความคุ๎มครองตามกฎหมายและเป็นไปตามพระราชบัญญัติดอกเบี้ยเงินให๎กู๎ยืมของสถาบัน

การเงินฯ และพระราชบัญญัติการประกอบธุรกิจเงินทุน ธุรกิจหลักทรัพย์และธุรกิจเครดิตฟองซิเอร์ พ.ศ.

2522 ภายใต๎การควบคุมดูแลของกระทรวงการคลังและธนาคารแหํงประเทศไทยซึ่งเป็นหนํวยงานของรัฐที่
มีอ านาจหน๎าที่ก าหนดนโยบายก ากับควบคุมดูแลการบริหารการคลังและการเงินของประเทศให๎เป็นไปตาม

ภาวะเศรษฐกิจจึงมิใชํเป็นการเลือกปฏิบัติโดยไมํเป็นธรรมที่ผู๎ร๎องจะยกความเทําเทียมกันตามที่รัฐธรรมนูญ
มาตรา 30 บัญญัติให๎ความคุ๎มครองไว๎มาใช๎แกํคดีตามค าร๎องนี้ได๎ดังนั้น พระราชบัญญัติดอกเบี้ยเงินให๎กู๎ยืม

ของสถาบันการเงิน พ.ศ. 2523 ซึ่งแก๎ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติดอกเบี้ยเงินให๎กู๎ยืมของสถาบันการเงิน
(ฉบับที่ 3) พ.ศ. 2535 ในสํวนที่เกี่ยวกับการคิดดอกเบี้ยเกินร๎อยละ 15 ตํอปีจึงไมํขัดหรือแย๎งตํอ

รัฐธรรมนูญ มาตรา 30

2) ค าวินิจฉัยศาลรัฐธรรมนูญที่ 34-53/2543

ประเด็นเกี่ยวกับหลักความเทําเทียมกันและการเลือกปฏิบัติที่ศาลรัฐธรรมนูญวินิจฉัยในคดีนี้คือ

ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพํง มาตรา 286 วรรคหนึ่ง (3) ที่ให๎อ านาจศาลใช๎ดุลพินิจก าหนดสิทธิ
เรียกร๎องเป็นเงินที่ไมํอยูํในความรับผิดแหํงการบังคับคดีขัดหรือแย๎งตํอรัฐธรรมนูญมาตรา 30 หรือไมํ

ศาลรัฐธรรมนูญพิจารณาแล๎วเห็นวําประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพํง มาตรา 286 เป็น
บทบัญญัติที่คุ๎มครองลูกหนี้ตามค าพิพากษาให๎สามารถด ารงชีพหรือประกอบภารกิจได๎โดยอาศัยสิทธิ

เรียกร๎องเป็นเงินตามที่บัญญัติยกเว๎นไว๎ไมํให๎ต๎องอยูํในความรับผิดแหํงการบังคับคดีแตํมาตรา 286 วรรค
หนึ่ง (2) และ(3) บัญญัติแตกตํางกันมาตรา 286 วรรคหนึ่ง (3) บัญญัติให๎ศาลก าหนดจ านวนสิทธิเรียกร๎อง

เป็นเงินของลูกหนี้ตามค าพิพากษาที่เป็นพนักงาน ลูกจ๎าง หรือคนงาน ที่ไมํใชํเป็นข๎าราชการหรือลูกจ๎างของ

รัฐบาลให๎อยูํในความรับผิดแหํงการบังคับคดีได๎แตกตํางกับมาตรา 286 วรรคหนึ่ง (2) ซึ่งบัญญัติให๎สิทธิ
เรียกร๎องเป็นเงินลักษณะเดียวกับมาตรา 286 วรรคหนึ่ง (3) ทั้งหมด ที่ข๎าราชการหรือลูกจ๎างของรัฐบาล

ได๎รับไมํต๎องอยูํในความรับผิดแหํงการบังคับคดีโดยไมํต๎องให๎ศาลก าหนดดังเชํน มาตรา 286 วรรคหนึ่ง (3)

เมื่อพิจารณาสถานะของข๎าราชการและลูกจ๎างของรัฐบาลซึ่งต๎องอยูํในระเบียบวินัยตามกฎหมาย
กฎระเบียบ ยํอมไมํมีสิทธิเสรีภาพเชํนบุคคลทั่วไป ประกอบกับการประกอบอาชีพอื่นถูกจ ากัดบางประการ

โดยเฉพาะข๎าราชการหรือลูกจ๎างของรัฐบาลบางต าแหนํงไมํอาจประกอบอาชีพอื่นได๎คงอาศัยเงินรายได๎จาก
เงินเดือนและเงินอื่นตามกฎหมายก าหนด ทั้งมาตรา 286 วรรคสองก าหนดหลักเกณฑ์ให๎ศาลเป็นผู๎ก าหนด

สิทธิเรียกร๎องเป็นเงินของลูกหนี้ตามค าพิพากษาซึ่งเป็นพนักงาน ลูกจ๎าง หรือคนงาน ตามมาตรา 286 วรรค
หนึ่ง (3) ที่ไมํอยูํในความรับผิดแหํงการบังคับคดีโดยใช๎อัตราเงินเดือนขั้นต่ าสุดของข๎าราชการพลเรือนเป็น