Page 138 - รายงานการศึกษา ปัญหาและผลกระทบด้านสิทธิมนุษยชนจากนโยบายของรัฐบาลในการประกาศสงครามต่อสู้เพื่อเอาชนะยาเสพติด เมื่อปี พ.ศ. 2546

๑๒๑

ธรรมนูญกรุงโรมฯ ใช้ค าว่า “any civilian” ย่อมเป็นการยืนยันว่าพลเรือนใน
ที่นี้ไม่จ าเป็นต้องเป็นประชากรที่อยู่ภายใต้อ านาจอธิปไตยของรัฐนั้นๆ แต่หมายความรวมถึง
๒๖๕
พลเรือนทุกคนย่อมได้รับความคุ้มครองทั้งสิ้น กล่าวคือ การกระท าความผิดฐานอาชญากรรม
ต่อมนุษยชาติที่ก าหนดไว้ในมาตรา ๗ ของธรรมนูญกรุงโรม ต้องเป็นการกระท าซึ่งได้กระท าต่อประชากร
ที่เป็นพลเรือนโดยตรง (directed against any civilian population) โดยพลเรือน
ที่ตกเป็นเหยื่อของการโจมตี อาจเป็นพลเรือนที่มีสัญชาติของรัฐ (nationality) หรือมีเชื้อชาติหรือ
มีลักษณะเด่นบางอย่างที่สามารถแบ่งแยกออกได้อย่างชัดเจน (ethnicity or other distinguishing

features) ๒๖๖ ซึ่งประชากรที่เป็นพลเรือนดังกล่าวต้องเป็น “เป้าหมายพื้นฐานของการโจมตี” (primary
object of the attack) โดยมิใช่เป็นเพียงเหยื่อเพราะเหตุบังเอิญที่เกิดขึ้นจากการโจมตีเท่านั้น
๒๖๗
(incidental victim of the attack) ดังนั้น การพิสูจน์ข้อเท็จจริงเกี่ยวกับการโจมตีหรือประทุษร้าย
พลเรือน อัยการ (Prosecutor) จ ะ ต้องแสดงให้เห็นถึงข้อเท็จจริงว่า การโจมตี
ต่อประชากรที่เป็นพลเรือน ต้องมิได้มีลักษณะเป็นเพียงการโจมตีโดยตรงแบบมีข้อจ ากัดและเป็นการเลือก
สุ่มกลุ่มบุคคล (a limited and randomly selected group of individuals) อย่างไรก็ดี อัยการไม่
จ าเป็นต้องพิสูจน์ถึงขั้นที่ว่า การโจมตีโดยตรงต่อประชากรที่เป็นพลเรือนซึ่งเป็นกลุ่มเป้าหมายนั้น เป็น
๒๖๘
ประชากรทั้งหมดในพื้นที่ทางภูมิศาสตร์ (entire population of the geographical area)
ประเด็นที่สำม ค าว่า “ประชากร” (population) มีความหมายและขอบเขต
กว้างแคบเพียงใด
ค าว่า “ประชากร” (population) เป็นถ้อยค าที่แสดงถึงเป้าหมายของการโจมตี
๒๖๙
ในลักษณะของการอยู่รวมกัน (the collective nature of the object of the attack) ค าว่า
“attack directed against any civilian population” จึงเป็นค าที่สื่อให้เห็นถึงองค์ประกอบด้าน
“ปริมาณ” หรือ “ขนาด” ของความเสียหายที่เกิดขึ้น (element of scale) จากการศึกษารายงานของ
คณะกรรมการว่าด้วยอาชญากรรมสงครามขององค์การสหประชาชาติ (United Nations War Crimes

๒๖๕ UNITED NATIONS WAR CRIMES COMMISSION, HISTORY OF THE UNITED NATIONS WAR CRIMES

COMMISSION AND THE DEVELOPMENT OF THE LAWS OF WAR 35 (1948), at 193.
๒๖๖
Pre-Trial Chamber I, Katanga decision, ICC-01/04-01/07-717, para. 399; see also O. Triffterer
(ed.),Commentary on the Rome Statute' Observers' Notes, Article by Article, (1999), p. 381; ICTY, Prosecutor
v. Tadic, Case No. IT-94-1-T, "Trial Judgment", 7 May 1997, para. 635; ICTY, Prosecutor v. Kunarac et al, Case
No. IT-96-23 & IT-96-23/1-A, "Trial Judgment", 22 February 2001, para. 423.
๒๖๗ ICTY, Prosecutor v Kunarac et al, Case No. IT-96-23 & IT-96-23/1-A, "Appeals Chamber
Judgment",12 June 2002, paras 91 and 92; ICTY, Prosecutor v Stakic, Case No. IT-97-24-T, "Trial Judgment",
31 July 2003, para. 624; ICTY, Prosecutor v. Vasiljevic, Case No. IT-98-32-T, "Trial Judgment", 29 November
2003, para. 33.
๒๖๘ For a similar approach, see ICTR, The Prosecutor v. Bagilishema, Case No. ICTR-95-1A-T, "Trial
Judgment", 7 June 2001, para. 80; ICTR, The Prosecutor v Semanza, Case No. ICTR-97-20-T, "Trial
Judgment", 15 May 2003, para. 330; ICTY, Prosecutor v. Kunarac et al, Case No. IT-96-23 & IT-96-23/1-A,
"Appeals Chamber Judgment", 12 June 2002, para. 90.

๒๖๙
Darryl Robinson, “Defining “Crime Against Humanity” at the Rome Conference,” The

American Journal of International Law, Vol. 93, No. 1 (Jan., 1999), p. 51.