Page 62 - รายงานวิจัย เรื่อง ทางเลือกเชิงนโยบายการแก้ไขปัญหาผู้ลี้ภัยในค่ายพักพิงชั่วคราว
P. 62

ผู้ลี้ภัยและชีวิตความเป็นอยู่






































                                  ลักษณะที่อยู่อาศัย บางเขตจะสะอาด ไม่พบขยะเลอะเทอะ แม้แต่บ้านพักอาศัยตนเองก็มีความสะอาด เรียบร้อย

                  ขณะที่บางเขตจะมีบ้านเรือนอาศัยกันอย่างแออัด  พบขยะตามซอกตามมุม  ในช่วงต้นปี  TBC  จะมอบวัสดุซ่อมแซมบ้านให้แต่ละ
                  หลังคาเรือน คือใบตองตึง แต่ก็ไม่ค่อยเพียงพอ ดังจะเห็นว่าบางหลังคาเรือนน�าพลาสติกด�ามาคลุมหลังคา ท�าเป็นฝาบ้าน เป็นต้น บริเวณ
                  หน้าบ้านแต่ละหลังจะมีถุงทราย ถุงน�้าแขวนอยู่ วัสดุเหล่านี้ใช้เพื่อดับเพลิง ในแต่ละปี ช่วงฤดูแล้งมักจะมีไฟไหม้ในค่ายผู้ลี้ภัย เมื่อมี

                  ไฟไหม้มักจะลามไปหลังคาเรือนอื่นด้วยความรวดเร็ว  เนื่องจากวัสดุที่สร้างบ้านเป็นเชื้อเพลิงอย่างดี  และในค่ายผู้ลี้ภัยก็ไม่มีระบบดับเพลิง
                  ที่มีประสิทธิภาพ ต้องเรียกรถดับเพลิงจากภายนอก ซึ่งกว่าจะมาถึงไฟก็ได้ไหม้ไปหลายหลังคาเรือนแล้ว เช่น กรณีไฟไหม้ค่ายบ้านแม่สุริน
                  ปี พ.ศ. ๒๕๕๖ ซึ่งมีผู้เสียชีวิต และล่าสุดที่บ้านใหม่ในสอย ซึ่งมีครัวเรือนที่ถูกไฟไหม้จ�านวน ๑๘๙ หลังคาเรือน และไฟไหม้ค่ายผู้ลี้ภัย

                  บ้านแม่หละ อยู่เนือง ๆ



                              ๕. การยังชีพและรายได้



                                  ชีวิตของผู้ลี้ภัยนั้น พวกเขาจะไม่ได้รับความช่วยเหลือเป็นเงินสด นั่นหมายความว่าจะต้องมีแหล่งรายได้ที่ท�าให้
                  พวกเขามีความสามารถในการจับจ่ายใช้สอยในชีวิตประจ�าวัน รวมทั้งการซื้ออาหารจากตลาดนัด ในส่วนนี้จะชี้ให้เห็นว่าผู้ลี้ภัยกลุ่มหนึ่ง
                  มิได้ยอมจ�านนต่อข้อจ�ากัดด้านการปันส่วนอาหาร  แต่พวกเขาได้พยายาม  “หารายได้”  และสะสมรายได้ไว้ในอนาคตที่ไม่ทราบว่าจะ

                  เป็นอย่างไร จากการเก็บข้อมูลพบว่า ผู้ลี้ภัยสามารถหารายได้เพื่อการยังชีพ ได้ดังต่อไปนี้

                                  ๑. ได้เงินจากลูกหลานที่ไปอยู่ประเทศที่สาม
                                    ดังได้กล่าวมาข้างต้นเกี่ยวกับการสื่อสารกับภายนอกในกรณีที่รับโอนเงินจากลูกหลานที่ไปอยู่ประเทศที่สาม
                  ผู้สูงอายุชาวกะเหรี่ยงคนหนึ่งเล่าว่า เขามีลูก ๑๒ คน ไปอยู่ประเทศสหรัฐอเมริกา ๕ คน อีกคนหนึ่งอยู่ที่ประเทศออสเตรเลียและอยู่กับ

                  พือ ๒ คน ที่เหลือได้เสียชีวิตไปหมดแล้ว ในปีหนึ่งๆ ได้เงินจากลูก ๆ ที่อยู่ต่างประเทศประมาณ ๓๐,๐๐๐ บาท จากการสอบถามทั่วไป
                  พบว่า โดยเฉลี่ยแล้ว ลูกหลานจะส่งเงินมาให้ประมาณปีละ ๑๐,๐๐๐ - ๒๐,๐๐๐ บาท หรืออาจจะมากกว่านั้น ซึ่งเป็นแหล่งรายได้ที่
                  มากพอควรส�าหรับการใช้ชีวิตในค่ายผู้ลี้ภัย หากประเมินคร่าว ๆ ว่า ปัจจุบันมีผู้ลี้ภัยที่ไปอยู่ประเทศที่สาม ประมาณ ๙๐,๐๐๐ คน

                  ถ้าแต่ละคนส่งเงินกลับมาให้ญาติพี่น้องในค่ายผู้ลี้ภัยเพียงปีละ ๑๐,๐๐๐ บาท นั่นหมายความว่า ใน ๑ ปีจะมีเงินสดไหลเวียนในค่าย
                  ผู้ลี้ภัยทั้ง ๙ แห่ง อย่างต�่า ๙๐๐,๐๐๐,๐๐๐ บาท

 48                                                                                                                  49
 ทางเลือกเชิงนโยบายการแก้ไขปัญหาผู้ลี้ภัยในค่ายพักพิงชั่วคราว               ทางเลือกเชิงนโยบายการแก้ไขปัญหาผู้ลี้ภัยในค่ายพักพิงชั่วคราว
   57   58   59   60   61   62   63   64   65   66   67