Page 279 - ประมวลรายงานผลการพิจารณาเพื่อเสนอแนะนโยบายและข้อเสนอในการปรับปรุงกฎหมาย และกฎของคณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ : เล่ม 1 ระหว่างวันที่ 1 มีนาคม 2554 - 31 ธันวาคม 2557
P. 279

277
                                                   ประมวลรายงานผลการพิจารณาเพื่อเสนอแนะนโยบายหรือข้อเสนอในการปรับปรุงกฎหมาย และกฎ
                                                   ของคณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ  เล่ม ๑  ระหว่าง ๑ มีนาคม ๒๕๕๔ – ๓๑ ธันวาคม ๒๕๕๗




                     วิธีปฏิบัติราชการทางปกครอง พ.ศ. ๒๕๓๙ พระราชบัญญัติความรับผิดทางละเมิดของเจ้าหน้าที่

                     พ.ศ. ๒๕๓๙ พระราชบัญญัติจัดตั้งศาลปกครองและวิธีพิจารณาคดีปกครอง พ.ศ. ๒๕๔๒ อีกทั้ง
                     ถูกควบคุมในด้านมาตรการทางวินัยและทางจริยธรรมตามกฎหมายวิชาชีพทางการแพทย์

                                ๕.๖.๒ พระราชบัญญัติหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ พ.ศ.  ๒๕๔๕ มาตรา ๔๕ (๔)


                                      ซึ่งบัญญัติว่า ให้หน่วยงานบริการมีหน้าที่รักษาความลับของผู้รับบริการจากการ
                     ให้บริการและข้อมูลการบริการสาธารณสุขอย่างเคร่งครัด เว้นแต่เปิดเผยต่อเจ้าหน้าที่ของรัฐ

                     ซึ่งปฏิบัติหน้าที่ตามกฎหมาย เป็นเหตุให้โรงพยาบาลทั้งที่เป็นของรัฐและของเอกชน และแพทย์ที่เป็น
                     และไม่เป็นเจ้าหน้าที่ของรัฐใช้อ้างและทำาให้ผู้มิใช่แพทย์ รวมถึงเจ้าของข้อมูลเข้าไม่ถึงรายงาน

                     การแพทย์ของตนได้ ทั้งนี้ เมื่อพิจารณามาตรา ๔๕ (๒) ซึ่งบัญญัติให้หน่วยบริการมีหน้าที่ให้ข้อมูล
                     การบริการสาธารณสุขของผู้รับบริการตามที่ผู้รับบริการร้องขอและตามประกาศที่มีการกำาหนด

                     เกี่ยวกับสิทธิของผู้ป่วยและผู้รับบริการโดยไม่บิดเบือน... เห็นได้ว่า กฎหมายฉบับนี้มีเจตนารมณ์
                     เพื่อคุ้มครองสิทธิของผู้ป่วยและข้อมูลส่วนบุคคลของผู้ป่วยซึ่งเป็นเจ้าของข้อมูล แต่ก็ไม่ควรแปลความ

                     จนเกิดอุปสรรคแก่เจ้าของข้อมูลส่วนบุคคลนั้นที่จะนำาข้อมูลของตนเองไปใช้ประโยชน์ในการดูแลรักษา
                     สุขภาพของตนเองต่อไป การแปลความตามกฎหมายดังกล่าวควรแปลความเพื่อประโยชน์สูงสุดของ

                     ผู้ป่วยเป็นหลัก
                                      โดยที่พระราชบัญญัติข้อมูลข่าวสารทางราชการฯ เป็นการควบคุมข้อมูลข่าวสาร

                     ในหน่วยงานของรัฐซึ่ง ได้แก่ โรงพยาบาลของภาครัฐและบุคลากรทางการแพทย์ที่เป็นเจ้าหน้าที่ของรัฐ
                     อีกทั้งมีมาตรการกฎหมายอื่นๆ ดังที่กล่าวแล้วใน ข้อ ๕.๖.๑ ส่วนพระราชบัญญัติหลักประกันสุขภาพ

                     แห่งชาติฯ มีผลใช้บังคับแก่โรงพยาบาลของรัฐและของเอกชน ซึ่งเห็นได้ว่าโรงพยาบาลเอกชนและ
                     แพทย์ที่เป็นเอกชนนั้นมีกฎหมายหรือมาตรการกำากับดูแลน้อยกว่าโรงพยาบาลภาครัฐและบุคลากร

                     ทางการแพทย์ในหน่วยงานของรัฐ ดังนั้น จึงควรใช้มาตรการตามร่างพระราชบัญญัติคุ้มครองข้อมูล
                     ส่วนบุคคล พ.ศ. .... ประกอบข้อบังคับเกี่ยวกับจริยธรรม จรรยาบรรณ หรือมาตรฐานวิชาชีพ เป็นต้น

                     อีกทั้งควรกำาชับให้โรงพยาบาลของเอกชนและแพทย์ที่เป็นเอกชนเข้าใจเจตนารมณ์ของพระราชบัญญัติ
                     หลักประกันสุขภาพแห่งชาติฯ ประกอบกับร่างพระราชบัญญัติคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล พ.ศ. ....

                     ซึ่งเป็นหลักการให้ความคุ้มครองสิทธิในเรื่องข้อมูลข่าวสารของผู้รับบริการสาธารณสุขหรือผู้ป่วย
                     โดยคำานึงถึงการเข้าถึงข้อมูลข่าวสารส่วนบุคคลเกี่ยวกับรายงานทางการแพทย์โดยจะต้องมุ่งถึง

                     ประโยชน์สูงสุดของผู้ป่วยในการรักษาพยาบาล

                           ๕.๗  นอกจากนี้ มาตรการลงโทษในความผิดเกี่ยวกับการละเมิดสิทธิในความเป็นอยู่

                                ส่วนตัวเกี่ยวกับข้อมูลส่วนบุคคลที่บัญญัติไว้ในกฎหมายว่าด้วยการคุ้มครองข้อมูล
                                ส่วนบุคคลฉบับต่างๆ

                                มักกำาหนดเป็นโทษจำาคุกและปรับ อันเป็นมาตรการทางอาญา จึงควรเปลี่ยนเป็น
   274   275   276   277   278   279   280   281   282   283   284