Page 77 - รายงานโครงการศึกษา เรื่อง การจัดทำตัวชี้วัดสิทธิมนุษยชนเบื้องต้นตามปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชน
P. 77

76


       รายงานการศึกษาวิจัย เรื่อง
       การจัดทำาตัวชี้วัดสิทธิมนุษยชนเบื้องต้นตามปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชน


                                    -  หน้าที่ในการปกป้องคุ้มครอง ซึ่งสะท้อนในด้านนโยบายและการปฏิบัติ
                                        โดยใช้มาตรการด้านต่างๆ รวมถึงการใช้ทรัพยากรทั้งหลายที่มีอยู่
                                    -  หน้าที่ในการทำาให้เป็นจริง ดูที่ผลลัพธ์ ซึ่งบางทีรัฐมีมาตรการต่างๆ  มากมาย

                                        แต่ผลไม่เกิด ถือว่าไม่บรรลุพันธะหน้าที่
                           •  ประเภทตัวชี้วัดมีความสัมพันธ์กับพันธะหน้าที่  สำานักงานข้าหลวงใหญ่สิทธิมนุษยชน

                              แห่งสหประชาชาติ ได้แบ่งตัวชี้วัดเป็นสามประเภท คือ
                                    -  หนึ่ง  ตัวชี้วัดโครงสร้าง (Structural Indicator) ที่บ่งถึงหน้าที่การเคารพ

                                        หรือเจตจำานงค์ที่จะเคารพ “สิทธิ” คือ การเป็นภาคีข้อตกลงระหว่างประเทศ
                                        และการรับรองสิทธิไว้ในระบบกฎหมายของรัฐ

                                    -  สอง  ตัวชี้วัดกระบวนการ (Procedural Indicator) เป็นตัวชี้วัดที่สะท้อน
                                        หน้าที่ในการปกป้องคุ้มครอง  รัฐจัดให้มีมาตรการต่างๆ เพื่อการปกป้อง

                                        สิทธิของบุคคล ด้านนโยบาย การบริหาร ด้านการสร้างจิตสำานึก อบรม
                                        บุคลากร การเงินงบประมาณ ความร่วมมือระหว่างประเทศ
                                    -  สาม  ตัวชี้วัดผลลัพธ์ (Outcome Indicator) ผลที่เกิดขึ้นจริงของ

                                        การกระทำาสะท้อนหน้าที่ในการ “ทำาให้เป็นจริง”

                           •  ขั้นตอนดำาเนินการพัฒนาตัวชี้วัด
                                    -  ขั้นตอนที่หนึ่ง   พิจารณาพันธะหน้าที่ของรัฐ

                                    -  ขั้นตอนที่สอง   พิจารณาองค์ประกอบที่เป็นสาระแห่งสิทธิ
                                    -  ขั้นตอนที่สาม   กำาหนดตัวชี้วัดสามประเภท

                                    -  ขั้นตอนที่สี่    กำาหนดที่มาของหลักฐาน หรือสร้างกระบวนการรายงาน
                                        (ขั้นตอนที่สี่ไม่ได้ดำาเนินการในการวิจัยครั้งนี้)

                           •  สุดท้าย  ตัวชี้วัดจะนำาไปสู่การ  “เปลี่ยนมุมมองการจาก  “เยียวยาการละเมิด”
                              เป็น “การป้องกันการละเมิด”  หรือเปลี่ยนจากระบบ  “รายงานโดยที่มีลักษณะ

                              เป็นนามธรรมเชิงคุณภาพ และอัตตาวินิจฉัย” มาเป็น “การใช้การรายงานที่เป็นระบบ
                              มีข้อมูลหลักฐานอ้างอิงที่จัดเก็บโดยเจ้าของข้อมูล และอยู่บนฐานสิทธิ”

                           •  แต่จะเกิดขึ้นได้ก็ต่อเมื่อ กสม. ต้องออกแบบ “ระบบการรายงาน” “ระบบการจัดเก็บ”
                              เพื่อประโยชน์ในการประเมิน อาจต้องมีบุคลากรที่รับผิดชอบติดตาม และมีระบบ

                              การติดตาม เพื่อให้มีการรายงานข้อมูลเกิดขึ้นจริง  และต้องมีการ “ทบทวน” ตัวชี้วัด
                              อย่างสม่ำาเสมอ



                           หลังจากนั้น นายบุญแทน ตันสุเทพวีระวงษ์ ได้นำาเสนอการจัดทำาตัวชี้วัดของสาธารณรัฐ

                  ฟิลิปปินส์ ซึ่งสรุปแนวทางได้ ดังนี้
                           •  เป้าหมายในการจัดทำาตัวชี้วัดต้องชัดเจนทั้งการใช้งาน การติดตาม ตรวจสอบ

                              การพัฒนา
   72   73   74   75   76   77   78   79   80   81   82