Page 33 - ข้อเสนอแนะเชิงนโยบายในการคุ้มครองสิทธิของผู้อพยพหนีภัยสงครามและข้อเสนอในการปรับปรุงแก้ไข พ.ร.บ.คนเข้าเมือง พ.ศ. 2522
P. 33

สิทธิในการรับการศึกษา

                            ในทางกฎหมาย  ผู้ลี้ภัยได้รับสิทธิทางการศึกษาเหมือนกับเด็กไทย ดังปรากฏในมติคณะรัฐมนตรี
                     วันที่ ๕ กรกฎาคม ๒๕๔๘  เรื่องการศึกษา  และรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช ๒๕๕๐

                            มติคณะรัฐมนตรี วันที่ ๕ กรกฎาคม ๒๕๔๘ เรื่องการศึกษา กล่าวว่า “คณะรัฐมนตรีเห็นชอบ
                     ให้ขยายโอกาสทางการศึกษาของบุคคลในกลุ่มดังกล่าว  ซึ่งทำาให้เด็กทุกคนที่อาศัยอยู่ในประเทศไทย

                     ซึ่งรวมถึงเด็กชาติพันธุ์  เด็กไร้รัฐ  บุตรของแรงงานโยกย้ายถิ่นฐาน  รวมทั้งเด็กที่เป็นผู้หลบหนีเข้าเมือง
                     ทุกคน มีสิทธิเรียนฟรี ๑๕ ปี  รัฐบาลได้จัดสรรค่าใช้จ่ายรายหัวของเด็กกลุ่มนี้ในอัตราเดียวกับค่าใช้จ่าย

                     รายหัวที่จัดสรรให้กับเด็กไทย และเมื่อจบการศึกษาแล้ว เด็กกลุ่มนี้มีสิทธิที่จะได้รับวุฒิบัตรเช่นเดียวกัน
                     กับเด็กไทย”

                            ทั้งนี้ในมติครม.นี้  ได้ยกเว้นผู้หนีภัยการสู้รบจากพม่ายังคงให้เรียนอยู่ในที่พักพิงชั่วคราว โดยใน
                     ขณะนี้องค์กรเอกชนระหว่างประเทศได้มีการจัดการศึกษาตั้งแต่ชั้นประถมศึกษา ปีที่ ๑ - มัธยมศึกษา

                     ปีที่ ๔ ในพื้นที่พักพิงทั้ง ๙ แห่ง  อย่างไรก็ตาม หลักสูตรการศึกษายังไม่ได้รับการรับรองจากระบบการ
                     ศึกษาภายนอก

                            รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย  พุทธศักราช ๒๕๕๐  มาตรา ๔๙ ระบุว่า “บุคคลย่อมมี
                     สิทธิเสมอกันในการรับการศึกษา ไม่น้อยกว่าสิบสองปีที่รัฐจะต้องจัดให้อย่างทั่วถึงและมีคุณภาพ โดยไม่

                     เก็บค่าใช้จ่าย ผู้ยากไร้ ผู้พิการหรือทุพพลภาพ หรือผู้อยู่ในสภาวะยากลำาบาก ต้องได้รับสิทธิตามวรรคหนึ่ง
                     และการสนับสนุนจากรัฐเพื่อให้ได้รับการศึกษาโดยทัดเทียมกับบุคคลอื่น การจัดการศึกษาอบรมขององค์กร

                     วิชาชีพหรือเอกชน การศึกษาทางเลือกของประชาชน การเรียนรู้ด้วยตนเอง และการเรียนรู้ตลอดชีวิต
                     ย่อมได้รับความคุ้มครองและส่งเสริมที่เหมาะสมจากรัฐ”



                     เสรีภาพในการเดินทางในราชอาณาจักร
                            ผู้หนีภัยการสู้รบเข้ามาในราชอาณาจักรและทางราชการอนุญาตให้อยู่ในประเทศไทยได้เป็นการ

                     ชั่วคราว มีความผิดฐานบุคคลต่างด้าวเข้าเมืองโดยไม่ผ่านด่านตรวจคนเข้าเมือง ตามพระราชบัญญัติ
                     ตรวจคนเข้าเมือง พ.ศ. ๒๕๒๒  แต่เนื่องจากรัฐบาลไทยมีนโยบายผ่อนผันจึงยังไม่ได้มีการดำาเนินคดีตาม

                     พระราชบัญญัติคนเข้าเมือง พ.ศ. ๒๕๒๒  แต่หากหลบหนีออกมาจากพื้นที่พักพิงชั่วคราวตามที่กระทรวง
                     มหาดไทยกำาหนดเขตไว้โดยไม่ได้รับอนุญาตจะไม่เข้าลักษณะเงื่อนไขที่ทางรัฐบาลจะผ่อนปรน ให้ถือว่าเป็น

                     ผู้หนีภัยจากการสู้รบ มีความผิดตาม  พ.ร.บ.ตรวจคนเข้าเมือง  พ.ศ. ๒๕๒๒  มาตรา ๑๑/๑๒/๑๘/๖๒/๘๑
                     และประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๙๑  พ.ร.บ.แก้ไขเพิ่มเติมประมวลกฎหมายอาญา  (ฉบับที่ ๖)

                     พ.ศ. ๒๕๒๖  มาตรา ๔
                            การนำาตัวผู้ลี้ภัยออกนอกศูนย์พักพิงเพื่อการศึกษา การประกอบอาชีพ รวมทั้งการรักษาพยาบาล

                     นั้นอนุญาตเป็นการชั่วคราว  เมื่อครบกำาหนดแล้วต้องเดินทางกลับพื้นที่พักพิง  ทั้งนี้ ต้องปฏิบัติตามคู่มือ
                     การปฏิบัติงานของกองการต่างประเทศ สำานักปลัดกระทรวงมหาดไทย






                                                                                                            


                                      ข้อเสนอแนะเชิงนโยบายในการคุ้มครองสิทธิของผู้อพยพหนีภัยสงคราม  และข้อเสนอในการปรับปรุงกฎหมาย พ.ร.บ. คนเข้าเมือง  พ.ศ. ๒๕๒๒
   28   29   30   31   32   33   34   35   36   37   38