Page 127 - ข้อเสนอแนะเชิงนโยบายในการคุ้มครองสิทธิของผู้อพยพหนีภัยสงครามและข้อเสนอในการปรับปรุงแก้ไข พ.ร.บ.คนเข้าเมือง พ.ศ. 2522
P. 127

(๕)  กำาหนดหลักเกณฑ์การขอมีถิ่นที่อยู่ในราชอาณาจักรของคนต่างด้าว ซึ่งเข้ามาใน
                                     ราชอาณาจักรเป็นการชั่วคราวตามมาตรา ๔๑ วรรคสี่

                                (๖)  อนุญาตให้คนต่างด้าวเข้ามามีถิ่นที่อยู่ในราชอาณาจักรตามมาตรา ๔๓ วรรคหนึ่ง และ

                                     กำาหนดระเบียบเกี่ยวกับการแสดงฐานะการเงินของคนต่างด้าวดังกล่าวตามมาตรา ๔๓
                                     วรรคสอง
                                (๗)  อนุญาตให้คนต่างด้าวซึ่งได้รับอนุญาตให้อยู่ในราชอาณาจักรเป็นการชั่วคราว มีถิ่น

                                     ที่อยู่ในราชอาณาจักร และอนุญาตและกำาหนดเงื่อนไขในการอนุญาตให้คนต่างด้าว

                                     ซึ่งได้ยื่นคำาขอเพื่อมีถิ่นที่อยู่ในราชอาณาจักร อยู่ในราชอาณาจักรต่อไปพลางก่อน
                                     ตามมาตรา ๔๕ วรรคหนึ่งและวรรคสอง
                                (๘)  สั่งระงับการอนุญาตให้มีถิ่นที่อยู่ในราชอาณาจักรตามมาตรา ๔๗ วรรคสาม

                                (๙)  อนุญาตให้คนต่างด้าวซึ่งเคยเข้ามามีถิ่นที่อยู่ในราชอาณาจักรมีถิ่นที่อยู่ใน

                                     ราชอาณาจักรต่อไปตามมาตรา ๕๑ วรรคหนึ่ง
                                (๑๐) พิจารณาการเพิกถอนการอนุญาตให้มีถิ่นที่อยู่ในราชอาณาจักรตามมาตรา ๕๓
                                (๑๑) ให้คำาปรึกษา คำาแนะนำา และความเห็นแก่รัฐมนตรีในการวางระเบียบ เกี่ยวกับ

                                     การปฏิบัติหน้าที่ของพนักงานเจ้าหน้าที่ประจำาด่านหรือพนักงานอื่น เพื่อรักษาความ

                                     มั่นคงของชาติ หรือในการออกกฎกระทรวงตามพระราชบัญญัตินี้
                                (๑๒) พิจารณาให้ความเห็นในเรื่องเกี่ยวกับคนเข้าเมืองตามที่คณะรัฐมนตรีหรือรัฐมนตรี
                                     มอบหมาย


                            แนวทางแก้ไข
                              บัญญัติเพิ่มเติมหน้าที่ของคณะกรรมการตรวจคนเข้าเมือง มาตรา ๗ โดยบัญญัติเป็น

                        มาตรา ๗ (๑๒) ใหม่ และเลื่อนมาตรา ๑๗ (๑๒) เดิม “พิจารณาให้ความเห็นในเรื่องเกี่ยวกับคนเข้า
                        เมืองตามที่คณะรัฐมนตรีหรือรัฐมนตรีมอบหมาย” เป็นมาตรา ๗ (๑๓)

                              มาตรา ๗ (๑๒) “มีอำานาจในการพิจารณาสถานะผู้ลี้ภัย ตามหลักเกณฑ์ที่บัญญัติไว้ใน
                        มาตรา ๔”



                            เหตุผล
                              เนื่องจากในปัจจุบันสำานักงานข้าหลวงใหญ่แห่งสหประชาชาติเป็นหน่วยงานเดียวที่ทำา

                        หน้าที่พิจารณาสถานภาพผู้ลี้ภัยในประเทศไทย ซึ่งการพิจารณาดังกล่าวมีความล่าช้า และไม่เปิดให้
                        มีการตรวจสอบโดยหน่วยงานอื่นที่เกี่ยวข้อง  ทำาให้ผู้ลี้ภัยต้องประสบความยากลำาบาก ตกเหยื่อของ

                        การละเมิดสิทธิมนุษยชน  และไม่สามารถเข้าถึงการคุ้มครองของหน่วยงานภาครัฐได้  ด้วยเหตุนี้
                        ประเทศไทยจึงจำาเป็นต้องทำาหน้าที่พิจารณาสถานภาพผู้ลี้ภัย เพื่อช่วยคุ้มครองและส่งเสริมสิทธิ

                        มนุษยชนของบุคคลเหล่านี้ ทำาให้การพิจารณาสถานภาพผู้ลี้ภัยมีความโปร่งใส เป็นธรรม และอยู่ใน
                        กรอบระยะเวลาที่เหมาะสม



                                                                                                          


                                      ข้อเสนอแนะเชิงนโยบายในการคุ้มครองสิทธิของผู้อพยพหนีภัยสงคราม  และข้อเสนอในการปรับปรุงกฎหมาย พ.ร.บ. คนเข้าเมือง  พ.ศ. ๒๕๒๒
   122   123   124   125   126   127   128   129   130   131   132