Page 691 - รายงานฉบับสมบูรณ์ การประเมินศักยภาพและพัฒนาระบบงานและกระบวนการตรวจสอบการละเมิดสิทธิมนุษยชน ตามมาตรา 257 (1) ของรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2550

 ยังไม่มีความชัดเจนในเรื่องอ านาจที่จะชี้ชัดว่า กรณีไหนที่ควรหยิบยก

 บางครั้งยังมีการทะเลาะเพื่อแย่งผลงานกัน เพราะเห็นเป็นเรื่องที่สามาถสร้าง

ชื่อให้กับตัวเองได้ อาจจะท าให้เสียเวลาในการช่วยเหลือประชาชนออกไปอีก

 กรณีหยิบยกเอง มักจะใช้ผิดวัตถุประสงค์ เพราะส่วนใหญ่จะใช้เพื่อสร้าง

ผลงานให้ตัวเอง หรือใช้เพื่อสร้างปริมาณงานให้เท่านั้น ซึ่งก็ไม่ได้ช่วย
ั
แก้ปญหาอะไรให้กับประชาชนได้
ั
 เป็นปญหาโครงสร้างที่ตั้งคณะอนุกรรมการขึ้นมาพิจารณากลั่นกรอง แต่
ไม่ได้ยึดหลักกติการะหว่างประเทศที่ชัดเจน

 บางท่านสนใจเรื่องนั้นๆ ก็ขอรับท า ทั้งที่ไม่ตรงกับอนุฯ ชุดของตน

แนวคิดการแก้ไขปัญหา

ั
ผลการศึกษาวิจัย มีการน าเสนอถึงแนวทางปฏิบัติ เพื่อแก้ไข ลดทอนปญหา
ดังกล่าวหลายประการ ดังรายละเอียด

1. กรณีการละเมิดสิทธิมนุษยชนที่ กสม.เป็นผู้หยิบยก ควรมีการตัดทอน

ขั้นตอนบางขั้นเช่น ขั้นตอนที่ต้องขอมติจากคณะกรรมการทั้ง 7 ท่านเพื่อ

หยิบยกเรื่อง โดยให้อ านาจกับคณะอนุกรรมการตรวจสอบการละเมิดสิทธิ

มนุษยชนชุดต่างๆ ที่เกี่ยวข้องสามารถหยิบยกเรื่องนั้นๆ ขึ้นมาตรวจสอบได้
เลย

2. กรณีที่มีการยื่นเรื่องร้องเรียน ที่โดยปกติแล้วในการตรวจสอบการละเมิดสิทธิ

มนุษยชนนั้นจะต้องท าในรูปแบบของคณะอนุกรรมการฯ นั้น ควรมีการมอบ

อ านาจให้กับเจ้าหน้าที่ผู้รับผิดชอบด าเนินการตรวจสอบเบื้องต้นและท า

บันทึกสรุปเพื่อน าเสนอให้กับที่ประชุมคณะอนุกรรมการได้พิจารณา

3. กสม.จะต้องน าวิธีพิเศษ หรือ Fast Track มาใช้ในกระบวนการตรวจสอบ ให้

เห็นเป็นรูปธรรมอย่างชัดเจนโดยในการด าเนินงาน อาจจะต้องมีระบบคัด
กรองเรื่องเร่งด่วนกับไม่เร่งด่วน และจะต้องก าหนดกรอบให้ชัดเจนว่า ระดับ

ใดจึงเรียกว่า “เร่งด่วน หรือ ฉุกเฉิน” ระดับใดให้ไปตามกระบวนการปกติ ซึ่ง

ั
ในปจจุบัน ก็มีการใช้ช่องทางนี้อยู่บ้าง แต่ยังไม่มีการก าหนดเกณฑ์ และ
กรอบของเรื่องเร่งด่วนให้ชัดเจน เรื่องเร่งด่วนส่วนใหญ่ จึงถูกมองว่าเป็น

“ค าร้องที่มีเส้น”

- 572 -