Page 57 - รายงานผลการศึกษาวิจัย ฉบับสมบูรณ์ โครงการศึกษาวิจัยเพื่อการปรับปรุงแก้ไขนโยบายกฎหมายที่ละเมิดสิทธิมนุษยชนด้านที่ดินและป่า

บางประหันบรรลุผลสําเร็จ ผู้บริหารจะต้องสร้างความร่วมมือให้เกิดขึ้นทั้งในส่วนของเจ้าหน้าที่และ
ประชาชน ประสิทธิภาพและประสิทธิผลจะไม่เกิดขึ้นถ้าไม่ได้รับความร่วมมือจากภาคประชาชน และ
ั
้
ความเข้าใจร่วมกันของเจ้าหน้าที่กับเปาหมายของการพัฒนา ปจจัยที่เกื้อหนุนต่อกระบวนการบริหาร
จัดการที่ดีของเทศบาลตําบลบางประหัน คือ ภาวะผู้นําของนายกเทศมนตรี การพัฒนาบุคลากรของ
หน่วยงานให้มีทัศนคติเชิงบวกในการให้บริการประชาชน หน่วยงานมีค่าตอบแทนแก่เจ้าหน้าที่ที่เหมาะสม
และสร้างความเข้าใจแก่ประชาชนในภารกิจและการดําเนินงานของเทศบาล โดยเฉพาะการมีส่วนร่วม

ของประชาชน
่
ั
เพิ่มศักดิ์ มกราภิรมย์ (2546) รายงานปญหาการพัฒนากฎหมายปาชุมชนในภูมิภาคเอเชีย
่
แปซิฟิกไว้ว่า ข้อจํากัดที่ไม่สามารถนําไปสู่การคุ้มครองรักษาปาที่ดีในภูมิภาคนี้มี 7 ประการ
่
1) กระบวนการพัฒนาการจัดการปา ไม่มั่นคง 2) อิทธิพลและความลําเอียงจากองค์กรที่เกี่ยวข้อง
3) ความเข้าใจของประชาสังคม ไม่ค่อยเข้าใจ 4) ความสัมพันธ์ระหว่างองค์กรที่เกี่ยวข้อง ไม่ดี
5) การเมือง/กระบวนการตัดสินใจ ไม่สมดุล 6) กรอบกฎหมายที่เกี่ยวข้อง ไม่สนับสนุน และ 7) เวที

การพูดคุยปรึกษาหารือ ไม่ค่อยมีประสิทธิภาพ
ั
ข้อจํากัดเหล่านี้ ทําให้เกิดปรากฏการณ์ของปญหาซึ่งแสดงอาการออกมาให้เห็นในหลายด้าน
ั
เช่น ปญหาความขัดแย้งในการใช้ทรัพยากร การปลูกพืชเกษตรที่ขัดต่อกฎหมาย กิจกรรมการจัดการ
่
่
ใช้ประโยชน์ปาที่ขัดต่อกฎหมาย สิ่งเหล่านี้ไม่ได้เกิดขึ้นโดยบังเอิญ และเกิดรุนแรงอย่างต่อเนื่องในเขตปา
่
เพราะประชาชนไม่มีสิทธิในเรื่องปาและรัฐไม่ค่อยสนใจหรือให้ความสําคัญที่จะปรับปรุงแก้ไขในเรื่อง
่
สิทธิของประชาชนเกี่ยวกับปา รวมทั้งเรื่องพื้นที่อยู่อาศัยทํากินและทรัพยากรของกลุ่มชนท้องถิ่น
่
่
ั
ซึ่งมักจะมีทรัพยากรทั้งปาไม้ นํ้ามันและแร่ธาตุอยู่สมบูรณ์ เมื่อปญหาการรักษาปา ผนวกเข้ากับ
่
่
ั
ั
ปญหาการคอร์รัปชั่นในการอนุญาตให้แสวงหาประโยชน์จากไม้และทรัพยากรในปา ปญหาปาไม้
่
จึงเกิดผลกระทบในวงกว้างไกลออกไปนอกเขตปา ไปถึงพื้นที่ชนบทและในเมือง ซึ่งไม่สามารถแก้ไขได้
และผลกระทบเหล่านี้ไปเชื่อมโยงเข้ากับการเสริมสร้างความเข้มแข็งของชุมชนชนบท การพัฒนา
ั
การท่องเที่ยว ฯลฯ ซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นนโยบายสําคัญของรัฐบาลในปจจุบันทั้งสิ้น แนวทางธรรมาภิบาล
่
จึงเข้ามาสู่วงการจัดการปาและทรัพยากรก็เพื่อที่จะหาแง่มุม วิธีการและผู้ร่วมงานใหม่ ๆ เข้ามาช่วย
ั
่
แก้ปญหาปาและทรัพยากร
3.4.2 นิติธรรม
ธานินทร์ กรัยวิเชียร (2504 : 433 - 434) อธิบายว่า หลักนิติธรรม หมายถึง หลักการแห่งกฎหมาย
ที่เทิดทูนศักดิ์ศรีแห่งความเป็นมนุษย์และยอมรับนับถือสิทธิแห่งมนุษยชนทุกแง่ทุกมุม รัฐต้องให้ความ

อารักขาคุ้มครองมนุษย์ให้พ้นจากลัทธิทรราชย์ หากมีข้อพิพาทใด ๆ เกิดขึ้น ไม่ว่าระหว่างรัฐกับเอกชน
หรือเอกชนกับรัฐ ศาลสถิตยุติธรรมย่อมมีอํานาจอิสระในการตัดสินคดีตามกฎหมายของบ้านเมือง
นิติธรรม (Rule of Law) เป็นหลักการสําคัญทางการปกครอง มีความหมายหลากหลายตามความคิด

ของแต่ละคนแต่ได้ก่อรูปร่างชัดเจนขึ้นเป็นหลักของการปกครองโดยกฎหมาย เพื่อก่อให้เกิดความเป็นธรรม
ั
ทั้งต่อบุคคลในฐานะปจเจกชน (Individual Interest) และเป็นธรรมต่อประโยชน์ส่วนรวม (Public Interests)
ซึ่งรัฐมีหน้าที่ดําเนินการเพื่อคุ้มครองทั้งประโยชน์ส่วนบุคคลของสมาชิกและประโยชน์ส่วนรวมในกรณี

3‐28