Page 85 - รายงานโครงการศึกษา เรื่อง การจัดทำตัวชี้วัดสิทธิมนุษยชนเบื้องต้นตามปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชน
P. 85

73


                              ส่วนที่สอง เป็นค าถามที่ต้องการค าตอบเกี่ยวกับการมีอยู่ของข้อมูลหรือวิธีการที่ใช้ในการ
               จัดเก็บข้อมูลของหน่วยงาน


                              ส่วนที่สาม เป็นค าถามที่ต้องการค าตอบเกี่ยวกับตัวชี้วัดที่ก าหนดขึ้นสัมพันธ์กับการ
               ด าเนินงานของหน่วยงานหรือไม่ อย่างไร


                              โดยผู้ศึกษาได้ส่งแนวค าสัมภาษณ์ให้กับหน่วยงานที่ให้ข้อมูลล่วงหน้าก่อนเพื่อเป็นการเตรียม
               ค าตอบและให้ข้อมูล (โปรดดูแนวค าสัมภาษณ์หน่วยงานต่างๆ ในภาคผนวกที่ 4) ความเห็นของผู้ให้สัมภาษณ์มีดังนี้

                              ความเห็นของ ศาสตราจารย์ ดร. อมรา พงศาพิชญ์ ประธานกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ

                                ภาษาที่ใช้ในการก าหนดสาระแห่งสิทธิในด้านต่างๆ ในตัวชี้วัดควรจะต้องใช้ให้สอดคล้อง
                                กันทั้งหมด และควรต้องใช้ภาษาที่เป็นที่ยอมรับทั่วไป นอกจากนั้นตัวชี้วัดควรใช้ภาษาที่
                                เข้าใจง่าย และมีความชัดเจน ไม่ท าให้เกิดความคลุมเครือ

                                ควรแบ่งตัวชี้วัดของสิทธิในแต่ละด้านว่าเป็นพันธะหน้าที่ที่เกิดขึ้นตามกติการะหว่าง
                                ประเทศด้านใด (ตามกติการะหว่างประเทศว่าด้วยสิทธิพลเมืองและสิทธิทางการเมือง

                                หรือตามกติการะหว่างประเทศว่าด้วยสิทธิทางเศรษฐกิจ สังคม และวัฒนธรรม) ทั้งนี้
                                เนื่องจากในการด าเนินงานของกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ มีกรรมการที่รับผิดชอบ
                                ดูแลงานทั้งสองด้านแยกกัน และมีอนุกรรมการรับผิดชอบคนละคณะ การก าหนดว่า
                                ตัวชี้วัดใดเป็นตัวชี้วัดสิทธิตามกติการะหว่างประเทศฉบับใดท าให้มีความชัดเจนในการ
                                ปฏิบัติงาน

                                เนื้อหาสาระแห่งสิทธิตามร่างชุดตัวชี้วัดนั้นครอบคลุมสิทธิมนุษยชนตามที่รับรองไว้ใน
                                ปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชนแล้ว ในการศึกษาครั้งนี้ยังไม่ต้องค านึงถึงการก าหนด

                                ตัวชี้วัดที่ต้องการข้อมูลบ่งถึงตัวบุคคล (disaggregated  data)  ซึ่งเป็นรายละเอียด
                                ค่อนข้างมาก แต่ควรเป็นตัวชี้วัดขั้นพื้นฐานที่ส าคัญๆ
                                ข้อมูลที่ต้องการตามตัวชี้วัดอาจไม่มีการจัดเก็บโดยหน่วยงานของรัฐ หรือไม่มีหน่วยงานที่

                                รับผิดชอบที่ชัดเจนในการเก็บรวมรวมข้อมูล นอกจากนั้นควรคัดเลือกตัวชี้วัดที่ส าคัญๆ
                                ออกมาให้เหลือจ านวนไม่มากเพื่อประโยชน์ในการประเมินการปฏิบัติตามพันธกรณี
                                การแบ่งตัวชี้วัดออกเป็นสามประเภท (ตัวชี้วัดโครงสร้าง ตัวชี้วัดกระบวนการ และตัวชี้วัด

                                ผลลัพธ์) ท าให้เห็นพันธะหน้าที่ของรัฐ อันจะช่วยให้มีการจัดท าข้อเสนอเพื่อช่วยให้มีการ
                                ปรับปรุงด้านกฎหมาย และนโยบายได้ดียิ่งขึ้น เหมาะสมกว่าพิจารณาเฉพาะตัวชี้วัดที่เป็น
                                การละเมิด หรือใช้เหตุการณ์การละเมิดเป็นฐานในการก าหนดตัวชี้วัด


                              ความเห็นของนางเบ็ญจพร  ฉัตรกุล ณ อยุธยา รองผู้อ านวยการ ส านักงานสถิติแห่งชาติ
                              (ในการสัมภาษณ์ครั้งนี้มีเจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวข้องเข้าร่วมให้ความเห็น จ านวน 4 ท่าน)
                                การจัดท าตัวชี้วัดสิทธิมนุษยชนเบื้องต้น คณะผู้ศึกษาเลือกใช้กรอบการพัฒนาตัวชี้วัดสิทธิ

                                มนุษยชนตามแนวทางที่ส านักงานข้าหลวงใหญ่สิทธิมนุษยชนแห่งสหประชาชาติที่ได้
                                ด าเนินการอยู่ ซึ่งได้ตอบสนองหลักการพื้นฐานของสิทธิมนุษยชนอยู่แล้ว (แนวค า
   80   81   82   83   84   85   86   87   88   89   90