Page 68 - คู่มือสำหรับผู้ดำเนินการอบรมสำหรับหลักสูตรอบรมเรื่อง สิทธิและหน้าที่แรงงานข้ามชาติ
P. 68
เชื้อชาติ พมา, มอญ, กะเหรี่ยง, ทะวาย บางในเรือทุกลำจะมีไตกงเปนผูดูแลเรือ มีนายทายเปนลูกเรือ
มีหนาที่ในการขัดเคลื่อนเรือ มีชางเครื่องเปนผูดูแลเครื่องยนต โดยจะมีผูชวยหรือชางน้ำมัน มีพอครัว
หรือจุมโปะ ที่เหลือจะเปนคนอวนที่มีหนาที่ในการลงอวนหาปลา ขึ้นอวน คัดปลา หรือหนาที่ทุกอยาง
ในงานที่เกี่ยวกับสัตวทะเลที่จับได โดยจะมีหัวหนาคนงานคอยกำกับดูแลอีกที
• สภาพเหตุการณ
ภายหลังจากออกเรือแลวเปนเวลาประมาณ สองปเศษ ถึง สามป ปรากฏวาขณะที่เรือเดินทาง
กลับประเทศไทยหลังจากไปหาปลาที่อินโดนีเชีย มีลูกเรือประมงบางสวนเสียชีวิตโดยไมทราบสาเหตุที่
แนชัด 30 กวาคน โดยในกลุมผูที่เสียชีวิตนั้นมีทั้งที่เปนแรงงานขามชาติสัญชาติพมา เชื้อชาติ พมา,มอญ,
กะเหรี่ยง, ทะวาย และแรงงานไทยที่มาจากภาคเหนือ และภาคอีสาน บางคนกอนขึ้นเรือถูกบริษัทจัดหา
งานกักขังอยูนับสิบวัน และคุมตัวขึ้นเรือที่จังหวัดสมุทรสาครไปทำงานตางแดนซึ่งตองทนอยูอยางยากลำบาก
เรือประภาสนาวีออกเรือมาแลวประมาณ 3 ป โดยออกเรือหาปลาออกไปจากชายฝงประเทศไทย
ออกไปจนถึงนานน้ำประเทศอินโดนีเชียและหาปลามาตลอด 2 ปเศษที่ผานมาโดยประมาณจากนั้น
ประมาณ 6 เดือนเศษที่ผานมาเอกสารใบอนุญาตสัมปทานในการหาปลาในเขตุนานน้ำประเทศอินโดนีเชีย
ไดหมดลงโดยนายจางที่อยูประเทศไทยที่เปนเจาของเรือพยายามเจรจาเพื่อขอตอใบอนุญาตแตไมสำเร็จ
เรือจึงตองจอดลอยลำอยูในนานน้ำประเทศอินโดฯไมสามารถเทียบทาจอดเรือได เนื่องจากหากจอดเรือ
เทียบทาจะถูกเจาหนาที่ของอินโดฯจับดำเนินคดีขอหาหลบหนีเขาเมือง โดยในการรอเอกสารนั้นเปน
เวลา 4 - 5 เดือนที่เรือไมสามารถหาปลาไดเลย สงผลใหลูกเรือไมสามารถขึ้นฝงเพื่อซื้ออาหาร ยารักษาโรค
และเขารับการรักษาที่ถูกตองได แรงงานที่เปนลูกเรือจึงตองเลี้ยงชีพดวยการกินอาหารเดิมที่เหลือภายใน
เรือทั้ง 6 ลำ นอกจากนั้นเปนการตกปลา และตกนกกินกัน โดยไมมีเครื่องปรุงรสใดๆ ทั้งสิ้น เรือประภาสนาวี
ไดจอดเชนนี้อยูเปนเวลาประมาณ 2 เดือน ชวงนี้ไมมีอาหารทานเลย สวนนายจางไมสงอาหารใหเรือเลย
ในชวงเดือนที่ 4 ลูกเรือเริ่มเจ็บปวย โดยเปนแรงงานไทยและลักลอบขึ้นฝงเพื่อไปพบแพทย 3
คน จากนั้นไดกลับมาที่เรือ และเสียชีวิตที่เรือในเวลาตอมา 2 คน (ไมมีขอมูลชื่อ) และไดมีการจัดการศพ
โดยการเผาที่ประเทศอินโดฯ ทั้ง 2 คน หลังจากการเผาศพเสร็จไมนานเรือจึงลักลอบเดินทางออกจาก
ประเทศอินโดฯ โดยการเดินทางในชวงเวลากลางคืน และปดไฟเรือทั้ง 6 ลำ เดินทางออกมาเพื่อหลบเรือ
ตรวจการ และเรือรบของอินโดฯจากนั้นแรงงานคนที่ปวยที่เหลือ 1 ใน 3 จากที่ตายกอนหนา 2 คน
ก็เสียชีวิต ลูกเรือเสียชีวิตที่ประเทศอินโดนีเซียนำศพไปฝงบนเกาะวานัม ประเทศอินโดนีเซีย จำนวน 2 ศพ
และระหวางการเดินทางกลับประเทศไทยมีลูกเรือประภาสนาวีลำที่ 1- 6 เสียชีวิตอีก 37 คน เมื่อกลับถึง
จังหวัดสมุทรสาคร นายจางไมจายเงินคาจางหรือคาชดเชยแกลูกเรือทั้งหมดแตอยางใด ที่เลวรายสุด
52 บทที่ 3 สิทธิในการทำงาน