Page 68 - คู่มือสำหรับผู้ดำเนินการอบรมสำหรับหลักสูตรอบรมเรื่อง สิทธิและหน้าที่แรงงานข้ามชาติ
P. 68

เชื้อชาติ พมา, มอญ, กะเหรี่ยง, ทะวาย  บางในเรือทุกลำจะมีไตกงเปนผูดูแลเรือ มีนายทายเปนลูกเรือ
                 มีหนาที่ในการขัดเคลื่อนเรือ มีชางเครื่องเปนผูดูแลเครื่องยนต โดยจะมีผูชวยหรือชางน้ำมัน มีพอครัว
                 หรือจุมโปะ  ที่เหลือจะเปนคนอวนที่มีหนาที่ในการลงอวนหาปลา  ขึ้นอวน  คัดปลา  หรือหนาที่ทุกอยาง

                 ในงานที่เกี่ยวกับสัตวทะเลที่จับได โดยจะมีหัวหนาคนงานคอยกำกับดูแลอีกที

                 • สภาพเหตุการณ
                        ภายหลังจากออกเรือแลวเปนเวลาประมาณ สองปเศษ ถึง สามป ปรากฏวาขณะที่เรือเดินทาง

                 กลับประเทศไทยหลังจากไปหาปลาที่อินโดนีเชีย มีลูกเรือประมงบางสวนเสียชีวิตโดยไมทราบสาเหตุที่
                 แนชัด 30 กวาคน โดยในกลุมผูที่เสียชีวิตนั้นมีทั้งที่เปนแรงงานขามชาติสัญชาติพมา เชื้อชาติ พมา,มอญ,

                 กะเหรี่ยง, ทะวาย และแรงงานไทยที่มาจากภาคเหนือ และภาคอีสาน บางคนกอนขึ้นเรือถูกบริษัทจัดหา
                 งานกักขังอยูนับสิบวัน และคุมตัวขึ้นเรือที่จังหวัดสมุทรสาครไปทำงานตางแดนซึ่งตองทนอยูอยางยากลำบาก

                        เรือประภาสนาวีออกเรือมาแลวประมาณ 3 ป โดยออกเรือหาปลาออกไปจากชายฝงประเทศไทย

                 ออกไปจนถึงนานน้ำประเทศอินโดนีเชียและหาปลามาตลอด 2 ปเศษที่ผานมาโดยประมาณจากนั้น
                 ประมาณ 6 เดือนเศษที่ผานมาเอกสารใบอนุญาตสัมปทานในการหาปลาในเขตุนานน้ำประเทศอินโดนีเชีย
                 ไดหมดลงโดยนายจางที่อยูประเทศไทยที่เปนเจาของเรือพยายามเจรจาเพื่อขอตอใบอนุญาตแตไมสำเร็จ

                 เรือจึงตองจอดลอยลำอยูในนานน้ำประเทศอินโดฯไมสามารถเทียบทาจอดเรือได  เนื่องจากหากจอดเรือ
                 เทียบทาจะถูกเจาหนาที่ของอินโดฯจับดำเนินคดีขอหาหลบหนีเขาเมือง  โดยในการรอเอกสารนั้นเปน

                 เวลา 4 - 5 เดือนที่เรือไมสามารถหาปลาไดเลย สงผลใหลูกเรือไมสามารถขึ้นฝงเพื่อซื้ออาหาร ยารักษาโรค
                 และเขารับการรักษาที่ถูกตองได  แรงงานที่เปนลูกเรือจึงตองเลี้ยงชีพดวยการกินอาหารเดิมที่เหลือภายใน
                 เรือทั้ง 6 ลำ นอกจากนั้นเปนการตกปลา และตกนกกินกัน โดยไมมีเครื่องปรุงรสใดๆ ทั้งสิ้น เรือประภาสนาวี

                 ไดจอดเชนนี้อยูเปนเวลาประมาณ 2 เดือน ชวงนี้ไมมีอาหารทานเลย สวนนายจางไมสงอาหารใหเรือเลย

                        ในชวงเดือนที่ 4 ลูกเรือเริ่มเจ็บปวย  โดยเปนแรงงานไทยและลักลอบขึ้นฝงเพื่อไปพบแพทย 3
                 คน จากนั้นไดกลับมาที่เรือ และเสียชีวิตที่เรือในเวลาตอมา 2 คน (ไมมีขอมูลชื่อ) และไดมีการจัดการศพ
                 โดยการเผาที่ประเทศอินโดฯ ทั้ง 2 คน หลังจากการเผาศพเสร็จไมนานเรือจึงลักลอบเดินทางออกจาก

                 ประเทศอินโดฯ โดยการเดินทางในชวงเวลากลางคืน และปดไฟเรือทั้ง 6 ลำ เดินทางออกมาเพื่อหลบเรือ
                 ตรวจการ และเรือรบของอินโดฯจากนั้นแรงงานคนที่ปวยที่เหลือ 1 ใน 3 จากที่ตายกอนหนา 2 คน

                 ก็เสียชีวิต ลูกเรือเสียชีวิตที่ประเทศอินโดนีเซียนำศพไปฝงบนเกาะวานัม ประเทศอินโดนีเซีย จำนวน 2 ศพ
                 และระหวางการเดินทางกลับประเทศไทยมีลูกเรือประภาสนาวีลำที่ 1- 6 เสียชีวิตอีก 37 คน เมื่อกลับถึง
                 จังหวัดสมุทรสาคร นายจางไมจายเงินคาจางหรือคาชดเชยแกลูกเรือทั้งหมดแตอยางใด ที่เลวรายสุด







                   52    บทที่ 3 สิทธิในการทำงาน
   63   64   65   66   67   68   69   70   71   72   73