Page 224 - สถานการณ์การละเมิดสิทธิแรงงานและบทเรียนหกปีของคณะอนุกรรมการสิทธิแรงงานในคณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ (กสม.)

๙
บทที่

๗. ข้อจำกัดจากรัฐธรรมนูญ และพระราชบัญญัติคณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ
พ.ศ.๒๕๔๒
๗.๑ การไม่สามารถเสนอต่อศาลรัฐธรรมนูญให้วินิจฉัยกฎหมายที่อาจขัดต่อรัฐธรรมนูญ
พ.ศ. ๒๕๔๐ และไม่สามารถให้ศาลปกครองวินิจฉัยกฎระเบียบที่อาจขัดต่อรัฐธรรมนูญได้โดยตรง
แต่ต้องเสนอผ่านรัฐบาล หรือผู้ตรวจการแผ่นดินของรัฐสภา ซึ่งนำไปพิจารณาแล้วจะเสนอหรือ
ไม่ก็ได้ ประเด็นนี้เป็นข้อจำกัดที่ทำให้ กสม. ไม่สามารถนำผลการตรวจสอบและศึกษาตามภารกิจ
หน้าที่ ที่พบว่ามีกฎระเบียบ และกฎหมายจำนวนมากที่อาจขัดต่อรัฐธรรมนูญ เช่น ลูกจ้างภาครัฐที่ถูก
ยกเว้นจากกฎหมายแรงงานทุกฉบับ หรือระเบียบกองทุนประกันสังคมบางฉบับ เป็นต้น โดย กสม.

ควรมีช่องทางโดยตรงเสนอต่อศาลต่างๆ นอกจากเสนอต่อนายกรัฐมนตรี และรัฐสภาเท่านั้น รวมทั้ง
การให้ฟองศาลแทนผู้เสียหายได้ในกรณีที่จำเป็น และเป็นผลประโยชน์ต่อส่วนรวม
๗.๒ การกำหนดให้คณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติเป็นองค์กรอิสระ มีภารกิจ
กว้างขวางทั้งทำงานเชิงรับและเชิงรุก ต้องทำงานกับภาคประชาชนอย่างกว้างขวาง แต่กำหนด
ให้สำนักงานคณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติเป็นส่วนราชการสังกัดรัฐสภา แม้สำนักงานจะ
ขึ้นตรงต่อคณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ แต่ระบบราชการทำให้มีข้อจำกัดในเชิงระบบการ
บริหารบุคลากร งบประมาณ และไม่คล่องตัวที่จะสร้างระบบการทำงานร่วมกับภาคประชาชน และ
เครือข่ายต่างๆ ทั้งที่สามารถสร้างระบบการตรวจสอบการเงินที่มีประสิทธิภาพและโปร่งใสได้ โดยมี

การทำงานที่สอดคล้องกับภารกิจได้มากขึ้น
ดังนั้นจึงต้องเร่งรัดการแก้ไขกฎหมายเดิมที่ให้สำนักงาน กสม. เป็นส่วนราชการสังกัด
รัฐสภา ตามที่หลายฝ่ายร่วมกันเรียกร้อง และรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช ๒๕๕๐
ได้เปลี่ยนแปลงแก้ไขใน มาตรา ๒๕๖ วรรค ๕ ความว่า “ให้มีสำนักงานคณะกรรมการสิทธิมนุษยชน
แห่งชาติ เป็นหน่วยงานที่เป็นอิสระในการบริหารบุคคล การงบประมาณ และการดำเนินการอื่น
ทั้งนี้ตามที่กฎหมายบัญญัติ”

๒๒๔ สถานการณ์การละเมิดสิทธิแรงงาน

Master 2 anu .indd 224 7/28/08 9:20:56 PM