Page 144 - รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์ เรื่อง โครงการศึกษาวิจัยปัญหาการเลือกปฏิบัติโดยไม่เป็นธรรมของบุคคลผู้ที่มีอาการตาบอดสี
P. 144

135



                                           จากการศึกษากฎ ระเบียบ หลักเกณฑ์ และมาตรการทางกฎหมาย ที่เกี่ยวข้องกับ
                  ข้อจํากัดหรือข้อสงวนสําหรับบุคคลผู้ที่มีอาการตาบอดสี ในมิติการใช้ชีวิตประจําวันของต่างประเทศ โดยเฉพาะ
                  ในประเด็นของการขอใบอนุญาตขับรถ พบว่า ในสหราชอาณาจักร สหรัฐอเมริกา แคนาดา โรมาเนีย สิงคโปร์

                  และตุรกี ไม่มีข้อห้ามสําหรับบุคคลผู้ที่มีอาการตาบอดสีในการขอรับใบอนุญาตขับรถ และการทดสอบเพื่อขอ
                  ใบอนุญาตขับรถ ก็ไม่มีการตรวจสอบตาบอดสี แต่จะมีการตรวจสอบความสามารถในการมองเห็นสัญญาณเพื่อ
                  การขับรถเท่านั้น (Can I get a driving licences in UK or the US if I am color blind?, 2015 ; Mandal,
                  2014.;Legal  Vision  Requirements  for  Drivers  in  the  United  States, 2010)  ในบางประเทศมีการใช้
                  สัญญาณไฟจราจรที่ออกแบบเพื่อช่วยให้บุคคลผู้ที่มีอาการตาบอดสีสามารถแยกแยะได้ เช่น ในฝั่งตะวันออกของ

                  ประเทศแคนาดา ไฟจราจรแต่ละสีมีรูปร่างแตกต่างกันทําให้บุคคลผู้ที่มีอาการตาบอดสีสามารถแยกแยะได้
                  ในสหราชอาณาจักร ไฟจราจรส่วนใหญ่จะวางเรียงเป็นแนวตั้ง (บน กลาง หรือ ล่าง) ทําให้สามารถแยกแยะได้
                  ว่าเป็นไฟสีใดตามตําแหน่งของไฟ (ปารวีร์ เล็กประเสริฐ, 2558)

                                         2) สรุปผลการศึกษาจากการสนทนากลุ่มและการสัมภาษณ์และการจัดเวทีรับ
                  ฟังความคิดเห็น
                                           จากการวิเคราะห์ข้อมูลที่ได้จากผู้เข้าร่วมสนทนากลุ่ม ผู้ให้สัมภาษณ์ และผู้ให้
                  ความคิดเห็นในเวทีสาธารณะรับฟังความคิดเห็น พบว่า ผู้ให้ข้อมูลสําคัญส่วนใหญ่เห็นว่า ปัจจุบันนี้ในประเทศ

                  ไทยยังไม่มีกฎ ระเบียบ หลักเกณฑ์หรือมาตรการทางกฎหมายเกี่ยวกับผู้ที่มีอาการตาบอดสีไว้อย่างชัดเจน มีเพียง
                  การกําหนดคุณสมบัติในการเข้ารับการศึกษาหรือประกอบอาชีพบางประเภทที่กําหนดให้มีการตรวจสายตา
                  หากพบว่ามีอาการตาบอดสีก็จะไม่สามารถเข้าศึกษาหรือเข้าทํางานได้ เช่น การไม่รับบุคคลผู้ที่มีอาการตาบอดสี
                  เป็นข้าราชการตํารวจ ทหาร หรือการกําหนดหลักเกณฑ์ที่กีดกันบุคคลผู้ที่มีอาการตาบอดสีเข้าศึกษาและทํางาน

                  ในสาขาวิชาแพทยศาสตร์ เภสัชศาสตร์ สัตวแพทยศาสตร์ พยาบาลศาสตร์ ฯลฯ กรณีเหล่านี้ผู้ให้ข้อมูลส่วนใหญ่
                  เห็นว่าเป็นการเลือกปฏิบัติที่มีเหตุผลที่รับฟังได้ แต่การเลือกปฏิบัติต่อบุคคลผู้ที่มีอาการตาบอดสีในหลายกรณี
                  เป็นการเลือกปฏิบัติที่ไม่มีเหตุผลเพียงพอ เพราะบุคคลผู้ที่มีอาการตาบอดสีสามารถดําเนินชีวิตได้เหมือนคนที่
                  มีสายตาปกติทุกประการ เพียงแต่การมองเห็นสีต่างๆ จะผิดเพี้ยนไปจากคนสายตาปกติเท่านั้น ส่วนข้อจํากัด

                  ในด้านการใช้ชีวิตประจําวันที่เป็นปัญหาสําคัญของบุคคลผู้ที่มีอาการตาบอดสีที่ผู้ให้ข้อมูลส่วนใหญ่เห็นตรงกัน
                  คือ เรื่องการขอรับใบอนุญาตขับรถที่ต้องมีการตรวจสายตาบอดสีซึ่งใช้วิธีการตรวจที่เข้มงวดเกินความจําเป็น
                                  5.1.3.2 มาตรการทางกฎหมายในการแก้ไขปัญหาการเลือกปฏิบัติของบุคคลผู้ที่มีอาการ

                  ตาบอดสีของต่างประเทศ
                                         จากการศึกษาวิเคราะห์เอกสารที่เกี่ยวข้อง พบว่า มาตรการทางกฎหมายเพื่อขจัด
                  การเลือกปฏิบัติของผู้ที่มีอาการตาบอดสีทั้งในประเทศไทยและต่างประเทศยังไม่มาตรการทางกฎหมายที่เป็น
                  กฎหมายเฉพาะที่ขจัดการเลือกปฏิบัติต่อบุคคลผู้ที่มีอาการตาบอดสีโดยตรง แต่ในต่างประเทศ เช่น สหราช
                  อาณาจักร สหรัฐอเมริกาและสวีเดน มีมาตรการทางกฎหมายที่พัฒนามาจากแนวคิดเกี่ยวกับการเลือกปฏิบัติจนมี

                  การบัญญัติอยู่ในกฎหมายอย่างเป็นรูปธรรม และนํามาตรการนี้มาปรับใช้ในศาลจนสามารถสร้างเป็นคําอธิบาย
                  ในทางกฎหมายได้อย่างชัดเจน ดังนี้
   139   140   141   142   143   144   145   146   147   148   149