Page 91 - รายงานการศึกษาวิจัยฉบับสมบูรณ์ เรื่อง ปัญหาและมาตรการทางกฎหมายในการรับรองและคุ้มครองสิทธิในความเป็นอยู่ส่วนตัว
P. 91
๗๖
ของค่าว่า “สิทธิมนุษยชน” ตามนัยที่ได้บัญญัติไว้ในมาตรา ๓ แห่งพระราชบัญญัติคณะกรรมการสิทธิ
มนุษยชนแห่งชาติ พ.ศ. ๒๕๔๒
ดังนั้น ข้อมูลเกี่ยวกับประวัติส่วนตัวของผู้ตายจึงเป็นข้อมูลที่เกี่ยวด้วย
สิทธิในความเป็นอยู่ส่วนตัวเกี่ยวกับข้อมูลส่วนบุคคล
ประเด็นที่สอง การน่าศพผู้ตายด้วยโรคเอดส์มาจัดแสดงโดยระบุ
รายละเอียดเกี่ยวกับชื่อและนามสกุล รวมทั้งประวัติส่วนตัวของบุคคลนั้นตามกรณีศึกษาเป็นการ
แทรกแซงสิทธิในความเป็นส่วนตัวอันเป็นการละเมิดสิทธิมนุษยชนของผู้ตายนั้นหรือไม่
เมื่อข้อมูลเกี่ยวกับประวัติส่วนตัวของผู้ตายด้วยโรคเอดส์นั้นเป็นข้อมูลที่
เกี่ยวด้วยสิทธิในความเป็นอยู่ส่วนตัวเกี่ยวกับข้อมูลส่วนบุคคลและสิทธิในชีวิตและร่างกายซึ่งจะต้อง
ได้รับการคุ้มครองตามกฎหมาย จึงก่อให้เกิดหน้าที่หรือความผูกพันต่อบุคคลอื่นที่จะต้องเคารพต่อสิทธิ
ดังกล่าวโดยไม่กระท่าการเปิดเผยข้อมูลดังกล่าวโดยมิได้รับความยินยอมของบุคคลนั้นโดยชัดแจ้งแต่
อย่างใด โดยนัยดังกล่าว การด่าเนินการดังกล่าวตามกรณีศึกษาจึงเป็นการแทรกแซงสิทธิในความเป็นอยู่
ส่วนตัวอันเป็นการละเมิดสิทธิมนุษยชนของผู้ตายนั้น
ประเด็นที่สาม การคุ้มครองสิทธิมนุษยชนจะครอบคลุมไปถึงบุคคล
ผู้เสียชีวิตไปแล้วหรือไม่
สิทธิในความเป็นอยู่ส่วนตัวเกี่ยวกับสิทธิในชีวิตและร่างกาย เป็นสิทธิ
ที่ติดตัวปัจเจกบุคคลมาตั้งแต่เกิด เป็นสิทธิของปัจเจกบุคคลที่มีอยู่ในสภาวะธรรมชาติ และเป็นสิทธิ
ขั้นพื้นฐานของมนุษย์ที่จ่าเป็นอย่างยิ่งต่อการด่ารงอยู่ของมนุษย์ เป็นสิทธิขั้นพื้นฐานที่แสดงให้เห็นว่า
มนุษย์มีอิสระที่จะก่าหนดตนเองได้ตามเจตจ่านงที่ตนประสงค์ และไม่อาจจะถูกพรากไปจากบุคคลได้
บุคคลแต่ละคนจึงต้องเคารพในขอบเขตปริมณฑลส่วนบุคคลของผู้อื่น ด้วยเหตุนี้สิทธิในชีวิตและร่างกาย
จึงเป็นรากฐานส่าคัญของ “ศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์”
นอกจากนี้ ศาลรัฐธรรมนูญแห่งสหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี ได้เคยวินิจฉัย
๘๖
ประเด็นดังกล่าวไว้ในคดี Mephisto ว่า “หลักการตามที่บัญญัติไว้ในรัฐธรรมนูญที่ห้ามมิให้ละเมิด
ต่อศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์อันถือว่าเป็นพื้นฐานของสิทธิและเสรีภาพทั้งปวงนั้น กรณีย่อมเป็นการ
ไม่สอดคล้องกับการคุ้มครองศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ หากบุคคลนั้นในขณะที่เขามีชีวิตอยู่เขาได้รับ
ความเคารพในศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ของเขา แต่เมื่อบุคคลนั้นตายไปแล้วเขากลับถูกลดศักดิ์ศรีหรือ
ถูกท าให้ได้รับความเสื่อมเสียภายหลังจากความตายของบุคคลนั้น ดังนั้น ความผูกพันที่จะต้อง
ให้ความเคารพในศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ที่ผูกพันอ านาจรัฐตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๑ วรรคหนึ่ง
ของรัฐธรรมนูญนั้น ความผูกพันดังกล่าวของรัฐต่อศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์นั้นมิได้สิ้นสุดลงพร้อมกับ
ความตายของบุคคลนั้นแต่อย่างใด”
๘๖
BVerfGE 30,173 (194)
