Page 79 - รายงานการศึกษาวิจัยฉบับสมบูรณ์ เรื่อง ปัญหาและมาตรการทางกฎหมายในการรับรองและคุ้มครองสิทธิในความเป็นอยู่ส่วนตัว
P. 79

บทที่ ๓



                          กฎหมายไทยที่เกี่ยวกับการรับรองและคุ้มครองสิทธิในความเป็นอยู่ส่วนตัว


                                 เมื่อพิจารณาบทบัญญัติแห่งกฎหมายไทยหลายฉบับแล้วพบว่า ได้มีการก่าหนด

                   บทบัญญัติเกี่ยวกับการรับรองและคุ้มครองสิทธิในความเป็นอยู่ส่วนตัวไว้ในกฎหมายหลายฉบับ

                   ตั้งแต่รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย และกฎหมายในระดับพระราชบัญญัติ สามารถแบ่งตาม
                   ประเภทแห่งสิทธิ ได้ดังนี้



                   ๓.๑ ประเภทของสิทธิในความเป็นอยู่ส่วนตัว สามารถแบ่งออกได้เป็น ๔ ประเภท และมีรายละเอียด
                   ดังนี้


                                 ๓.๑.๑ สิทธิในความเป็นอยู่ส่วนตัวเกี่ยวกับข้อมูลส่วนบุคคล

                                       (๑) รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช ๒๕๕๐ มาตรา ๓๕
                                       สิทธิของบุคคลในครอบครัว เกียรติยศ ชื่อเสียง ตลอดจนความเป็นอยู่ส่วนตัว

                   ย่อมได้รับความคุ้มครอง

                                       การกล่าวหรือไขข่าวแพร่หลายซึ่งข้อความหรือภาพไม่ว่าด้วยวิธีใดไปยัง
                   สาธารณชน อันเป็นการละเมิดหรือกระทบถึงสิทธิของบุคคลในครอบครัว เกียรติยศ ชื่อเสียง หรือความ

                   เป็นอยู่ส่วนตัว จะกระท่ามิได้ เว้นแต่กรณีที่เป็นประโยชน์ต่อสาธารณะ
                                       บุคคลย่อมมีสิทธิได้รับความคุ้มครองจากการแสวงประโยชน์โดยมิชอบจาก

                   ข้อมูลส่วนบุคคลที่เกี่ยวกับตน ทั้งนี้ ตามที่กฎหมายบัญญัติ”

                                       (๒) ประมวลกฎหมายอาญา (มาตรา ๓๒๒ – ๓๒๓)
                                       มีสาระส่าคัญเป็นการคุ้มครองข้อมูลข่าวสารส่วนบุคคลในลักษณะความผิดฐาน

                   เปิดเผยความลับ ซึ่งเป็นการก่าหนดความผิดกับผู้ประกอบวิชาชีพที่ล่วงรู้ความลับ เช่น แพทย์ พยาบาล

                   นักบวช ทนายความ ผู้สอบบัญชี ผู้รับการอบรมในอาชีพ ที่เปิดเผยความลับ
                                       (๓) ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ (มาตรา ๔๒๐ มาตรา ๔๒๒ และ

                   มาตรา ๔๒๓)
                                       มีสาระส่าคัญเกี่ยวกับความรับผิดว่าด้วยละเมิดในทางแพ่งอันเป็นกรณีที่บุคคล

                   หนึ่งได้ล่วงละเมิดสิทธิของบุคคลอื่น จนก่อให้เกิดความเสียหายในเกียรติยศ ชื่อเสียง หรือสิทธิอื่นใด

                   ตามที่กฎหมายบัญญัติรับรองและคุ้มครองให้
                                       (๔) พระราชบัญญัติข้อมูลข่าวสารของราชการ พ.ศ .๒๕๔๐

                                       มีสาระส่าคัญเป็นการก่าหนดให้ประชาชนมีสิทธิได้รู้ข้อมูลข่าวสารของราชการ
                   โดยมีข้อยกเว้นอันไม่ต้องเปิดเผยที่แจ้งชัด และจ่ากัดเฉพาะข้อมูลข่าวสารที่หากเปิดเผยแล้วจะเกิดความ


                                                                                                      ๖๔
   74   75   76   77   78   79   80   81   82   83   84