Page 45 - รายงานการศึกษาวิจัยฉบับสมบูรณ์ เรื่อง ปัญหาและมาตรการทางกฎหมายในการรับรองและคุ้มครองสิทธิในความเป็นอยู่ส่วนตัว

๓๐

ข. ความรับผิดทางแพ่งของผู้กระท าละเมิดสิทธิในชีวิตส่วนตัวของ

บุคคลอื่น
นอกจากผู้เสียหายจะขอให้ศาลสั่งให้หยุดการกระท่าอันเป็นการ

ละเมิดสิทธิในชีวิตส่วนตัวของตนอันเป็นมาตรการหลักในการด่าเนินการดังที่ได้กล่าวแล้ว ผู้เสียหาย

ยังสามารถเรียกค่าเสียหายจากผู้ละเมิดสิทธิในชีวิตส่วนตัวของตนเพื่อความเสียหายที่ตนได้รับ
จากการกระท่าละเมิดนั้นได้อีกด้วย ซึ่งในทางปฏิบัติ ผู้เสียหายมักจะด่าเนินการทั้งสองประการดังกล่าว

ไปพร้อมๆ กัน โดยทั่วไปแล้ว การกระท่าอันเป็นการละเมิดสิทธิในชีวิตส่วนตัวย่อมเข้าเงื่อนไขแห่งความ
รับผิดทางแพ่งจากการกระท่าของบุคคล (la responsabilité civile du fait personnel) ตามที่บัญญัติไว้

ในมาตรา ๑๓๘๒ แห่งประมวลกฎหมายแพ่งของสาธารณรัฐฝรั่งเศส ความว่า “บุคคลที่ก่อให้เกิดความ
๔๐
เสียหายแก่บุคคลอื่นจะต้องรับผิดต่อบุคคลนั้นเพื่อความเสียหายที่เกิดขึ้นแต่การนั้น ” กล่าวคือ มีการ
กระท่าความผิดของบุคคลหนึ่งต่อบุคคลอื่น และการกระท่านั้นก่อให้เกิดความเสียหายแก่ผู้เสียหาย

ในส่วนที่เกี่ยวกับการกระท่าความผิด (la faute) ความผิดของผู้กระท่า
การอันก่อให้เกิดผลกระทบหรือความเสียหายต่อชีวิตส่วนตัวของบุคคลในกรณีนี้ ได้แก่ การไม่ปฏิบัติ

หน้าที่ที่ตามกฎหมายของตน (un manquement à une obligation légale) ในอันที่จะต้องเคารพต่อ

สิทธิในชีวิตส่วนตัวของบุคคลอื่น การประพฤติตนไม่ถูกต้อง (une erreur de conduite) หรือไม่เหมาะสม
(un comportement anormal) แต่โดยทั่วไปการก่อให้เกิดผลกระทบต่อชีวิตส่วนตัวของบุคคลมักจะ

เป็นการกระท่าความผิดโดยจงใจ (une faute délibérée) อันมาจากการเลือกที่จะกระท่าการนั้นโดย

สมัครใจ (un choix volontaire) ของผู้กระท่า แต่ก็อาจมีกรณีเป็นการกระท่าโดยละเว้น (une simple
omission) ได้เช่นกัน เช่น กรณีบรรณาธิการนิตยสารฉบับหนึ่งที่ปล่อยให้มีการตีพิมพ์บทความซึ่ง

ก่อให้เกิดผลกระทบต่อชีวิตส่วนตัวของบุคคลหนึ่ง ทั้งๆ ที่ตนควรที่จะคัดค้านการตีพิมพ์บทความดังกล่าว
บรรณาธิการนั้นจึงต้องรับผิดร่วมกับบริษัทนิตยสารในการชดใช้ค่าเสียหายแก่ผู้เสียหายเพื่อความเสียหาย

๔๑
ที่เกิดขึ้นแต่การนั้น
การกระท่าความผิดโดยส่วนใหญ่จึงเป็นความผิดทางละเมิด (la faute
délictuelle) แต่ในบางกรณีก็อาจเป็นความผิดทางสัญญา (la faute contractuelle) ก็ได้ ในกรณีที่

ผู้เปิดเผยข้อมูลเกี่ยวกับชีวิตส่วนตัวของบุคคลอื่นมีข้อผูกพันต่อผู้เสียหายที่จะไม่กระท่าเช่นนั้นหากแต่
บุคคลนั้นมิได้ปฏิบัติตามข้อผูกพันของตน ตัวอย่างเช่น กรณีหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่งตีพิมพ์บทสัมภาษณ์

ของนักแสดงท่านหนึ่งเกี่ยวกับชีวิตส่วนตัวของตนทั้งหมด ในขณะที่มีการตกลงกันว่าจะตีพิมพ์เฉพาะ
๔๒
ข้อมูลส่วนหนึ่งเท่านั้น

๔๐
Art. 1382 C. civ. « Tout fait quelconque de l'homme, qui cause à autrui un dommage, oblige
celui par la faute duquel il est arrivé à le réparer. »
๔๑ Civ. 2, 9 juillet 1980, Bull. II, n° 179; Paris, 1 Ch. A, 19 juin 1989, F. c/ L., D. 1989, I.R., 240.
ère
๔๒ ère
Paris, 1 Ch. A, 12 janvier 1987, Distel c/ Soc. anon. Cogedi-presse, D. 1987, I.R., 32.