Page 154 - แด่ศักดิ์ศรีเสมอกันทุกชั้นชน : วรรณกรรมกับสิทธิมนุษยชนศึกษา

วรรณกรรมกับสิทธิมนุษยชนศึกษา 153

โทษประหารชีวิตเป็น “การลงโทษ สิ่งนี้ไม่มีข้อกังขาใดๆ [เป็น] โทษทัณฑ์อันน่าสยดสยองทั้งต่อ
ร่างกายและต่อศีลธรรม แต่ไม่ได้ให้ตัวอย่างใดๆ ที่แน่นอนให้ได้ประจักษ์ [ว่าโทษนี้สามารถหยุดผู้กระทําผิด

ไม่ให้ก่ออาชญากรรมได้] นอกเสียจากว่ามันเป็นตัวอย่างของความเสื่อมโทรมทางศีลธรรม มันเป็นมาตรการ
44
ของการลงโทษ หาใช่มาตรการของการปกป้องตักเตือนไม่” เขายังกล่าวต่อไปว่า แท้จริงแล้วโทษนี้คือ
45
“กฎตาต่อตาฟันต่อฟัน” ที่โบราณล้าหลัง และในบรรดาฆาตรกรรมทั้งหมด โทษประหารชีวิตคือ
46
“ฆาตรกรรมที่มีการไตร่ตรองไว้ก่อนอย่างดีที่สุด” เพราะมันคือฆาตรกรรมในนามของรัฐ

ถึงตอนนี้ เราจะเห็นมุมมองด้านมนุษยนิยมในความคิดของกามูส์ สําหรับเขาสิ่งซึ่งโทษประหารชีวิต
เป็นจริงๆ นั้นคือ การลดทอนความเป็นมนุษย์ให้เหลือเพียง “สิ่งของ” เพราะ “[นักโทษ] ไม่ได้เป็นมนุษย์อีก
47
ต่อไป แต่เป็นสิ่งของที่รอให้เพชฌฆาตมาจัดการ” การรอวันตาย (รวมถึงการรอการได้รับการอภัยทาน
จากโทษสูงสุด) นี้เองคือ “การทรมานโดยความหวัง [ซึ่ง] ซ้อนสลับกับการทรมานโดยความสิ้นหวังแบบ
48
เดรัจฉาน” นี่คือ “โทษทัณฑ์ที่เลวร้ายกว่าความตายเสียอีก และเป็นสิ่งที่เหยื่อผู้เคราะห์ร้าย [ที่นักโทษ
49
ได้ฆ่า] ไม่ต้องมาประสบ”

เมื่อ “การแก้แค้น” และ “การตายสองรอบ” (ทางจิตวิญญาณและทางกายภาพ) (Camus, 1979
[1957]: 146) คือสิ่งที่แท้จริง ซึ่งโทษประหารชีวิตเป็น “มันจึงเป็นเรื่องของอารมณ์ความรู้สึกที่รุนแรงเป็น

พิเศษ แต่ไม่ใช่เรื่องของหลักการ กฎตาต่อตาฟันต่อฟันเป็นเรื่องของกฎธรรมชาติและสัณชาตญาณไม่ใช่เรื่อง
ของกฎหมาย โดยคำจํากัดความแล้ว กฎหมายไม่สามารถจะเคารพบรรทัดฐานเดียวกันกับบรรทัดฐานของ

44 “Elle est une peine, certainement, un épouvantable supplice, physique et moral, mais elle
n’offre aucun exemple certain, sinon démoralisant. Elle sanctionne, mais elle ne prévient rien.” (Camus,
1979 [1957]: 140).
45
“le talion” (Camus, 1979 [1957]: 140).
46 “le plus prémédité des meurtres” (Camus, 1979 [1957]: 141).
47 “Il n’est plus un homme, mais une chose qui attend d’être maniée par les bourreaux.”

(Camus, 1979 [1957]: 143).
48 “La torture par espérance alterne avec les affres du désespoir animal.” (Camus, 1979 [1957]:
142).
49 “une peine plus terrible que la mort, et qui n’a pas été imposée à la victime” (Camus, 1979
[1957]: 142).