Page 232 - ภาษาเพศในสังคมไทย : อำนาจ สิทธิและสุขภาวะทางเพศ

บทที่ 4 เพศวิถี: หื่น 217

มีจิตใจวิปริต หรือมีอาการทางประสาท เพราะไมสามารถควบคุมอารมณเพศ
ของตนไดจนตองไปขมขืนผูอื่น การใชคําๆ นี้ในสื่อสะทอนใหเห็นถึงอํานาจของ
สื่อมวลชนในการใชถอยคําอยางปราศจากการควบคุม โดยถอยคําที่ใชนี้ยังชี้นํา

การตัดสินคุณคาของการกระทําบางอยางวา ดีหรือเลว ผิดหรือถูก โดยที่ผูถูก
ประณามดวยคําๆ นี้ไมมีทางตอบโต อีกทั้งยังเปนการสงผานความเขาใจผิด

เกี่ยวกับการขมขืนผานคําๆ นี้ วาผูขมขืนตองเปนผูที่มีจิตใจไมปกติ หรือไมก็
เปนผูหมกมุนในเรื่องเพศ (เพราะแสดงอาการหื่นออกมา) ทั้งที่จริงๆ แลวการ
ขมขืนอาจเกิดไดจากหลายสาเหตุ เชนเดียวกับที่ผูขมขืนก็มาจากหลายชนชั้น
เปนผูที่มีบุคลิกภาพที่หลากหลาย และสวนใหญไมไดมีอาการทางประสาท อีกทั้ง

ในความเปนจริงผูสื่อขาวเองก็ไมไดเปนผูที่อยูในเหตุการณเมื่อเกิดการขมขืน
แตกลับบรรยายเหตุการณราวกับวาตนเองอยูในที่เกิดเหตุ และจงใจเลือกใช
คําวา “หื่น” เพื่อตองการเนนใหผูอานไดจินตนาการตาม หรือเห็นภาพโดย

ไมใสใจกับผลที่ตามมาจากการเขียนขาวในลักษณะอยางนี้เปนตน
ความเขาใจผิดอีกประการหนึ่งที่สะทอนออกมาในเรื่องของการใชคําวา
“หื่น” ก็คือ การที่คําๆ นี้เปนคําที่ใชกับผูชายเปนหลัก ซึ่งแสดงถึงบรรทัดฐาน
คานิยมในเรื่องเพศของสังคมไทยวา ผูที่มีเพศภาวะชายเทานั้นที่จะแสดงความ

ตองการทางเพศ เปนฝายรุก หรือเปนผูกระทําทางเพศได ขณะที่ผูหญิงเอง
ไมควรแสดงความตองการทางเพศของตนเองออกมา ชุดคําที่อธิบายพฤติกรรม
“อยากมีเพศสัมพันธ” ของผูหญิง จะเปนคําที่ออกแนวเชิญชวนใหมีเพศสัมพันธ

ดวยมากกวาจะเปนคําที่บงบอกถึงการแสดงความตองการมีเพศสัมพันธ
อยางเชน คําวา เลนหูเลนตา ใหทา ออย หรือ ราน เปนตน
นอกจากนี้คําวา “หื่น” ยังสะทอนใหเห็นถึงเรื่องของเพศภาวะกับการใช

ภาษาอีกดวย โดยในขณะที่ผูชายกับพฤติกรรมการแสดงอารมณผานการใช
คําหยาบถูกมองเปนเรื่องปกติ แตผูหญิง (โดยเฉพาะผูหญิงชนชั้นกลาง และ
ผูหญิงที่ยังไมแตงงาน) กลับถูกกํากับและคาดหวังจากสังคมวาไมควรพูดคํา

ไมสุภาพ หรือคําที่เปดเผยถึงเรื่องเพศ หรือแสดงอารมณความตองการทางเพศ
ผูหญิงที่แสดงความปรารถนาทางเพศออกมาอยางเปดเผย หรือพูดถึงเรื่องเพศ
อยางเปดเผย จะถูกมองวาเปนผูหญิงที่ผานประสบการณการมีเพศสัมพันธ
มาแลว หรือเปนผูหญิงที่เชี่ยวชาญในเรื่องการมีเพศสัมพันธ เชน ผูหญิง

สุไลพร ชลวิไล