Page 117 - รายงานฉบับสมบูรณ์โครงการศึกษาวิจัยเพื่อจัดทำข้อเสนอแนะนโยบายหรือมาตรการเพื่อคุ้มครองและส่งเสริมสิทธิของผู้สูงอายุ: กรณีการเลือกปฏิบัติในผู้สูงอายุ
P. 117
โครงการศึกษาวิจัยเพื่อจัดท าข้อเสนอแนะนโยบายหรือมาตรการเพื่อคุ้มครองและส่งเสริมสิทธิของผู้สูงอายุ :1111
กรณีการเลือกปฏิบัติในผู้สูงอายุ | 59
มนุษยชนระหว่างประเทศต่อสิทธิของผู้สูงอายุ ทั้งนี้ เนื่องจากความไม่สอดคล้องและความไม่เพียงพอของ
ระบบปัจจุบันและการขาดการอ้างอิงเฉพาะ (เกี่ยวกับ อายุ)
สุดท้าย การส่งเสริมให้เห็นตัวตนของผู้สูงอายุและการส่งเสริมสิทธิของผู้สูงอายุ เพื่อให้เกิดการมี
ส่วนร่วมอย่างมีพลังและมีความหมายต่อบทบาทของผู้สูงอายุต่อสังคม จ าเป็นต้องก าหนดแนวทางส่งเสริมแบบ
ครอบคลุมและเป็นระบบ และสนับสนุนโดยมาตรฐานและกลไกระหว่างประเทศ
2) ความรุนแรง การละเลย และการทารุณกรรม
ที่ประชุมได้น าเสนอความส าคัญของประเด็นนี้และการเกิดกรณีขึ้นอย่างมากมาย รวมทั้งความ
จริงว่าไม่มีข้อมูลปรากฏให้เห็นมากนัก เนื่องจากการมีรายงานยังไม่มาก และการขาดเกณฑ์มาตรฐานในการชี้
วัดปัญหา ในการวัดความรุนแรง ตามการประมาณขององค์การอนามัยโลก (WHO) ชี้ให้เห็นว่า 1 ใน 6 คนที่มี
อายุ 60 ปีขึ้นจะได้รับการทารุณกรรม นั่นหมายถึงตัวเลขจ านวน 141 ล้านคนทั่วโลก และจ านวนนี้อาจสูงกว่า
นี้ เนื่องจากในความเป็นจริงความรุนแรง การละเลย และการทารุณกรรมต่อผู้สูงอายุเป็นหนึ่งในการที่มีการ
ปกปิดและรายงานต่ ากว่ากรณีที่เกิดขึ้น WHO ยังประมาณการต่อไปว่าเกือบร้อยละ 80 ของกรณีที่ไม่มีการ
รายงานเนื่องจากความอับอายและขาดความตระหนัก หรือขาดข้อมูลข่าวสาร ยิ่งกว่านั้น จากการพยากรณ์ว่า
จ านวนผู้สูงอายุจะเพิ่มขึ้นเกือบ 2 เท่าในปี 2050 การเกิดกรณีเหล่านี้อาจจะเป็นจ านวนสูงถึง 320 ล้านคนทั่ว
โลก นั่นคือ การฉายภาพที่ชัดเจนจาก WHO ที่เป็นเรื่องรีบด่วนและจ าเป็นต้องมีการด าเนินการทันที เพื่อ
ปกป้องและต่อสู้กับความรุนแรงที่เกิดแก่ผู้สูงอายุ การขาดข้อมูลเฉพาะเกี่ยวกับการเกิดกรณีในประเด็น
ดังกล่าว ท าให้เราไม่สามารถก าหนดขนาดของปัญหาได้ถูกต้อง และพัฒนามาตรการที่มีประสิทธิภาพในการ
ตอบสนองการป้องกันหรือการคุ้มครอง และการแก้ไขปัญหาเหล่านี้เกี่ยวกับสิทธิมนุษยชนของผู้สูงอายุ
อย่างไรก็ตาม จากข้อมูลเท่าที่มีปรากฏชัดเจนว่า ความรุนแรง การละเลย และการทารุณกรรม
ต่อผู้สูงอายุ สามารถเกิดขึ้นได้ในหลายรูปแบบ (ทางกายภาพ ทางการเงิน ทางจิต ทางสังคม ทางเพศ ฯลฯ) ใน
สถานที่ต่างกัน (เช่น ภายในครอบครัว ในบ้าน ในสถานที่ท างาน ในสถานดูแล ในพื้นที่สาธารณะ ในมิเดีย ใน
cyber space, ฯลฯ) และสามารถเกิดจากผู้กระท าหลากหลาย (สมาชิกครอบครัว ผู้ดูแล ผู้พิทักษ์สิทธิตาม
กฎหมาย นักวิชาชีพทางสุขภาพ ผู้ท างานในภาครัฐ ตัวแทนทางการเงิน ฯลฯ) ในบริบทนี้ ผู้สูงอายุมักจะ
ได้รับการพิจารณาว่าเป็นกลุ่มเปราะบางภายใต้กรอบของกฎหมายและกลไกทางสิทธิมนุษยชนระหว่างประเทศ
ที่มีอยู่ จึงต้องการมาตรการเฉพาะในการป้องกันคุ้มครองจากความรุนแรง และการทารุณกรรม อย่างไรก็ตาม
ความหลากหลายและการขาดความเชื่อมโยงสอดคล้องของระบบในปัจจุบัน (the dispersion and lack of
coherence of the current system) ท าให้เกิดความยากล าบากในการรายงานและหาความพร้อมรับผิด
(Accountability) ส าหรับกรณีความรุนแรงและการละเลยและการทารุณกรรมต่อผู้สูงอายุ หนึ่งในรูปแบบที่
เกิดขึ้นในการทารุณกรรมต่อผู้สูงอายุ คือ การทารุณทางการเงิน (Financial abuse) ถ้าผู้สูงอายุได้รับการ
ความเสียหายจากการทารุณทางการเงิน ทางเดียวที่เป็นไปได้ คือ รายงานและหาความช่วยเหลือส าหรับการ
ละเมิดภายใต้ระบบสัญญาที่มีอยู่ในปัจจุบัน คือ การร้องเรียนต่อคณะท างานว่าด้วยสิทธิมนุษยชนและบรรษัท
ข้ามชาติ และบริษัทธุรกิจอื่นๆ (ถ้าการท าผิดมาจากการเกี่ยวข้องจากธนาคารหรือสถาบันทางการเงิน)
