Page 33 - เอกสาร/สื่อเผยแพร่และขับเคลื่อนพัฒนาจากรายงานการศึกษาวิจัยในประเด็น “ธุรกิจกับสิทธิมนุษยชน”

๓๑

ÀÒ¾ÃÇÁ»ÃÐà´ç¹ÊÔ·¸Ôã¹·Õè´Ô¹ òò

ปญหาเกี่ยวกับสิทธิในที่ดินปรากฏชัดเจนมากขึ้น
หลังจากป ๒๕๕๑ โดยมีจํานวนเกษตรกรและคนยากจน
ที่สูญเสียที่ดินเพิ่มขึ้น ควบคูกับภาระหนี้สินและการ
ถูกเก็บคาเชาที่ดินไมเปนธรรม อีกทั้งกฎหมายและนโยบาย
โดยเฉพาะในแงของการประกาศรับรองกรรมสิทธิ์ที่ดิน
ทับซอนกันของรัฐ การขยายตัวของพื้นที่เกษตร (เนื่องจาก
นโยบายดานเกษตรกรรมและการคา) การไมมีเสนแบง
ที่ชัดเจนสําหรับที่ดินซึ่งคาบเกี่ยวระหวางรัฐ เอกชน และ
ชุมชน และการที่ชุมชนไรความสามารถเขาถึงครอบครอง
ที่ดินเนื่องจากราคาที่ดินซึ่งสูงมากขึ้น ลวนเปนอุปสรรค
สําคัญ สงผลใหมีการบุกรุกเขาไปในที่ดินของรัฐและพื้นที่
ปามากขึ้น

ทั้งนี้ นับตั้งแตรัฐบาลไดประกาศใชมาตรการใหมหลายประการ โดยใหอํานาจหนวยงานราชการในการ
บริหารจัดการที่ดินและจํากัดสิทธิของชุมชนที่จะปกปองที่ดินของตนเอง ในขณะที่คณะกรรมการสิทธิมนุษยชน
แหงชาติ (กสม.) ไดรับเรื่องรองเรียนจากประชาชนซึ่งไดรับผลกระทบจากการดําเนินงานของรัฐเพื่อปราบปราม
การบุกรุกปา อันเปนผลมาจากประกาศคําสั่งของคณะรักษาความสงบแหงชาติ (คสช.) และผูที่ถูกบังคับใหตอง
ออกจากที่ดินของตนเองโดยไมไดรับการเยียวยาอยางเพียงพอจํานวนมาก

๒๒ ประมวลและสังเคราะหจาก (1) การประเมินขอมูลพื้นฐานระดับชาติดานธุรกิจกับสิทธิมนุษยชน (National Baseline Assessment on Business and Human
Rights) : นโยบาย กฎหมาย และมาตรการที่เกี่ยวของกับการลงทุนของประเทศ (๒๕๖๓) และ (๒) การติดตามสถานการณขอเสนอของกลุมชาติพันธุ และชนพื้นเมือง
วันที่ ๑๓ - ๑๔ มีนาคม ๒๕๖๔