Page 159 - รายงานฉบับสมบูรณ์ โครงการศึกษาวิจัย เรื่อง การประเมินข้อมูลพื้นฐานระดับชาติด้านธุรกิจและสิทธิมนุษยชน : นโยบาย กฎหมาย และมาตรการที่เกี่ยวข้องกับการลงทุนของประเทศ
P. 159
2.2 การสร้างมาตรฐานเพื่อประเมินธุรกิจว่าได้มีการดำเนินการตามข้อ 2.1 มากน้อยเพียงใด
3. กลไกการหนุนเสริมการลงทุนทางเลือกเพื่อคุ้มครองนักลงทุนทางอ้อม โดยสนับสนุนให้ลงทุนผ่านผู้
ลงทุนที่มีความชำนาญการ ทำเป็นอาชีพ ซึ่งผู้ลงทุนดังกล่าว ในกรณีของประเทศไทย จะถูกกำกับดูแลตาม
มาตรฐานวิชาชีพซึ่งเป็นมาตรฐานสากล
4. กลไกการให้ความรู้และช่วยตรวจสอบการลงทุนสำหรับการลงทุนในธุรกิจสมัยใหม่ และการลงทุน
ที่มีลักษณะแชร์ลูกโซ่ ประกอบด้วย
4.1 เพิ่มนิยามของเขตของการลงทุนในลักษณะของแชร์ลูกโซ่ให้มีความชัดเจนและครอบคลุมกิจกรรม
ที่เกี่ยวข้องให้มากยิ่งขึ้น
4.2 การวางมาตรฐานและกฎระเบียบต่าง ๆ ในการดูแลสิทธิผู้ถือหุ้นในกรณีของการลงทุนในธุรกิจ
สมัยใหม่
5. กลไกการเยียวยาผ่านการสร้างกองทุนคุ้มครองผู้ลงทุน เพื่อที่จะให้ผู้ลงทุนได้รับการเยียวยาความ
เสียหายที่เกิดขึ้นในระยะเวลาอันสั้น
6. กลไกการฟ้องแทน หมายถึง การที่ภาครัฐมีหน้าที่ในการเยียวยาผู้ที่ได้รับผลกระทบจากการถูก
ละเมิดสิทธิมนุษยชน จึงอาจจะมีความเหมาะสมถ้าภาครัฐจะทำหน้าที่เป็นตัวแทนของประชาชนที่ได้รับความ
เสียหาย ในการที่จะสั่งฟ้องคดีแบบกลุ่ม (class action) ซึ่งนอกจากจะช่วยให้เกิดความสะดวก รวดเร็วมาก
ยิ่งขึ้นแล้ว ยังช่วยลดต้นทุนของประชาชนในการเข้าถึงกระบวนการยุติธรรมจากการถูกละเมิดสิทธิอีกด้วย
4.2.3 สิทธิแรงงาน
ปัญหาที่เกี่ยวข้องกับสิทธิแรงงานสามารถสรุปได้เป็น 5 ประเด็นปัญหาที่สำคัญ ดังนี้
ปัญหาที่หนึ่ง คือ การละเมิดสิทธิแรงงานด้านต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นด้านค่าจ้าง ชั่วโมงทำงาน
ค่าตอบแทน ค่าชดเชย ความปลอดภัยในที่ทำงาน ซึ่งสาเหตุสำคัญอาจเป็นเพราะกลไกในการบังคับใช้
กฎหมายไม่เพียงพอ เช่น จำนวนพนักงงานตรวจแรงงานที่มีทั่วประเทศเพียงประมาณ 770 กว่าคน แต่จำนวน
แรงงานทั่วประเทศมีมากถึงประมาณ 38 ล้านคน และสถานประกอบการอีกจำนวนมาก จึงอาจทำให้ไม่
สามารถให้ความคุ้มครองได้ทั่วถึง นอกจากนี้อาจมีสาเหตุมาจากการที่ผู้ประกอบการและแรงงานไม่มีข้อมูล
หรือความเข้าใจที่ถูกต้องและเพียงพอเกี่ยวกับกฎหมายที่เกี่ยวข้อง ซึ่งจะโยงกับประเด็นปัญหาต่อไป
ปัญหาที่สอง คือ กฎหมายบางฉบับยังมีขอบเขตการบังคับใช้ที่ไม่เหมาะสมกับสภาพการจ้างงานและ
ทำงานในปัจจุบัน เช่น พระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน พ.ศ. 2541 ใช้บังคับกับแรงงานทั่วไป แม้จะมี
ข้อยกเว้นบังคับใช้แก่แรงงานบางประเภท แต่มีความเป็นไปได้ที่ยังมีแรงงานในอุตสาหกรรมหรือประเภท
กิจการอื่นที่ไม่สามารถบังคับใช้ได้ โดยเฉพาะกับกิจการขนาดกลางและขนาดย่อม (SMEs) ที่อาจไม่สามารถ
ปฏิบัติตามได้ หรือประเด็นการคุกคามทางเพศในที่ทำงาน ซึ่งระบุไว้ในมาตรา 16 แห่งพระราชบัญญัติคุ้มครอง
แรงงาน พ.ศ. 2541 คุ้มครองเฉพาะกรณีการคุกคามทางเพศโดยนายจ้างต่อลูกจ้างทั้งนั้น ไม่รวมการคุกคาม
99