Page 368 - รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์ เรื่อง กฎหมายว่าด้วยความเสมอภาคและการไม่เลือกปฏิบัติ
P. 368
344
หลัก “ขอบเขตแหํงดุลพินิจ” (Margin of Appreciation) ซึ่งรัฐสามารถกําหนดกฎหมายภายในที่แตกตําง
จากพันธกรณีตามกฎหมายระหวํางประเทศ ได๎ภายใต๎เหตุผลความจําเป็นบางประการดังกลําวมาแล๎ว
ในระดับของภาคเอกชนนั้น แม๎หลักการขอบแหํงดุลพินิจดังที่กลําวมาข๎างต๎นอยูํในบริบทของ
กฎหมายระหวํางประเทศและการกระทําของรัฐก็ตาม แตํอาจนําหลักการนี้มาวิเคราะห์วําการปฏิบัติของ
ภาคเอกชนนั้นเป็นการเลือกปฏิบัติที่มีเหตุผลสมควรหรือไมํ ซึ่งหากมีเหตุผลสมควรรองรับ ก็จะทําให๎การ
ปฏิบัตินั้นเป็นเพียงการปฏิบัติที่แตกตํางกันโดยไมํเป็นการเลือกปฏิบัติที่ขัดตํอกฎหมายภายใน เชํน กรณี
สถานที่บางแหํงปฏิเสธไมํให๎บริการแกํผู๎ติดเชื้อเอชไอวี จะเห็นได๎วํา หากสถานที่ดังกลําวมีเหตุผลความ
จําเป็นเพื่อปูองกันการติดเชื้อแกํลูกค๎ารายอื่น การปฏิบัติดังกลําวก็อาจไมํใชํการเลือกปฏิบัติ แตํหากสถานที่
ดังกลําวไมํสามารถแสดงเหตุผลถึงอันตรายตํอลูกค๎ารายอื่นจากการให๎บริการผู๎ติดเชื้อเอชไอวีแล๎ว การ
กระทําดังกลําวก็อาจเป็นการเลือกปฏิบัติ หรือในกรณีของผู๎ประกอบธุรกิจประกันภัยที่สรุปเหมารวมวํา
หากผู๎ขอเอาประกันมีชื่อในทะเบียนบ๎านของบางจังหวัด เป็นผู๎มีความเสี่ยงติดเชื้อเอชไอวีจึงต๎องให๎ไปตรวจ
เชื้อกํอนรับประกัน การปฏิบัติเชํนนี้มีประเด็นวําเป็นการเหมารวมโดยมีน้ําหนักที่จําเป็นอยํางยิ่งหรือไมํ
อยํางไรก็ตาม หากกฎหมายจํากัดสิทธิผู๎ติดเชื้อบางกรณี ซึ่งมีความรุนแรงและมีหลักฐานทาง
วิทยาศาสตร์ชี้ให๎เห็นวําอาจแพรํเชื้อได๎โดยงํายและไมํอาจปูองกันได๎ กรณีเชํนนั้นกฎหมายที่จํากัดสิทธิของผู๎
ติดเชื้อดังกลําวอาจถือได๎วํามีน้ําหนักเพียงพอเมื่อชั่งน้ําหนักกับประโยชน์ซึ่งก็คือความปลอดภัยของ
ประชาชนอื่นๆ และอาจใช๎บังคับได๎โดยไมํถือวําเป็นการเลือกปฏิบัติ เชํนเดียวกับกรณีการปฏิบัติของ
ภาคเอกชนตํอผู๎ติดเชื้อเอชไอวี หากมีเหตุผลอันมีน้ําหนักเพื่อคุ๎มครองสิทธิของผู๎อื่น การปฏิบัติที่แตกตํางก็
อาจไมํเป็นการเลือกปฏิบัติ
4.8 การเลือกปฏิบัติในกรณีบริการภาครัฐ
4.8.1 การระบุข้อมูลเกี่ยวกับศาสนาในบัตรประชาชน
มีประเด็นปัญหาวํา ประชาชนบางรายอาจไมํต๎องการระบุศาสนาในบัตรประชาชน หรือ ต๎องการ
ระบุศาสนาอื่นที่มิใชํศาสนากระแสหลัก กฎหมายและแนวปฏิบัติของหนํวยงานรัฐจะเป็นการเลือกปฏิบัติ
ด๎วยเหตุแหํงศาสนาหรือไมํ
เมื่อพิจารณากฎหมายที่เกี่ยวข๎องแล๎วพบวํา กฎหมายฉบับหลักที่เกี่ยวข๎องคือ พระราชบัญญัติบัตร
ประจําตัวประชาชน พ.ศ. 2526 มาตรา 7 กําหนดวํา “ขนาด สี และลักษณะของบัตร ตลอดจนรายการใน
บัตร และรายละเอียดของรายการในบัตร ให๎เป็นไปตามที่กําหนดในกฎกระทรวง แตํในบัตรอยํางน๎อยต๎องมี
รายการ ดังตํอไปนี้ ....(1) ชื่อตัว ชื่อสกุล วันเดือนปีเกิด ที่อยูํตามทะเบียนบ๎าน รูปถํายและเลขประจําตัว
