Page 125 - รายงานฉบับสมบูรณ์ โครงการวิจัยการป้องกันและแก้ไขปัญหาการค้ามนุษย์ของประเทศไทย และความร่วมมือกับประเทศเพื่อนบ้านในอาเซียน
P. 125
“ในกิจการเรือประมงขาดแรงงานมาก ซึ่งคนไทยไม่ทํา ก็ต้องใช้แรงงานที่มาจากเขมร พม่า
โรฮิงญา พวกนี้พอลงเรือไปแล้วก็ไม่เคยขึ้นได้ขึ้นฝ๎่งเลย ซึ่งอาจจะทําอะไรกับคนเหล่านี้ก็ได้”
จากข้อมูลของสภาทนายความพบว่า ขบวนการค้ามนุษย์มีตํารวจร่วมมือด้วย พอจับพวก
ขบวนการค้ามนุษย์ได้ป๎๊บ ก็โทรไปหานายหน้า นายหน้าก็ว่าทําไงอีท่าไหนโดนจับ โอ้ยๆ ใจเย็นๆ เอาเงิน
มาก่อน ขอสองแสนแล้วจะส่งเจ้าหน้าที่ไปคุยด้วย พอโอนเงินให้ป๎๊บก็มีคนที่คุยภาษาเดียวกับเขา โผล่ไปถึง
ที่กักในตม.ส่วนในเลย ซึ่งพวกเราไม่มีสิทธิเข้านะ ไปคุยข้างในได้เลย แต่อย่างว่าพวกนี้มันซื้อขายกันเยอะ
มันไม่ได้เอาออกเลยนะ แต่จะได้อยู่ในคุกอย่างดีเลย แต่ต้องจ่ายค่าทนายเพิ่มนะ ที่นี่ประเทศไทยนะ ถ้าไม่
จ่ายค่าทนายเพิ่มเดี๋ยวจะโดนจับอีก ก็ไปหลอกเขาเรื่อยๆ ตอนนี้ประเทศไทยกลายเป็นแหล่งที่มีการค้า
มนุษย์แบบนี้ใหญ่ที่สุดของโลก ผู้ลี้ภัยทั่วโลกเดินทางมาประเทศไทยขบวนการเหล่านี้ไปดึงมา ไปหลอกทํา
พาสปอร์ตปลอม มาประเทศไทย ทําไมถึงรู้ว่ากลุ่มนี้ พอเราไปจับคนเหล่านี้บนรถไฟ ไปเจออุยกูร์นั่งอยู่กับ
โรฮิงญา นั่งคุยอยู่ด้วยกัน ไปทลายสวนยางที่ภาคใต้ ก็พบว่ามีอุยกูร์ มีคนม้งจากเวียตนามกับโรฮิงญาพัก
อยู่ทีเดียวกัน มันคือขบวนการอย่างเดียวกัน แต่มันขยายออกไปเพิ่มขึ้น
สภาทนายความเห็นว่าการแก้ไขป๎ญหาเรื่องค้ามนุษย์ต้องใช้นโยบายที่เข้มแข็ง ถ้าเกิดนโยบายเอา
จริงเอาจังก็จบ ใช้กฎหมายแบบปกตินี้แหละ เล่นงานได้ ถ้ามีนโยบายแล้วไม่บังคับใช้ มีการตั้งธงมาแล้ว
เจ้าหน้าที่ก็ต้องทําอีกแบบหนึ่ง ป๎ญหาใหญ่ของเราคือนโยบายของเราไม่เอาจริงเอาจังกับการค้ามนุษย์ ถ้า
เอาจริงเอาจังก็ทําได้ เมื่อนโยบายใหญ่ไม่เอา เจ้าหน้าที่ตัวเล็กๆ ก็ไม่ทํา เพราะการทําเรื่องการค้ามนุษย์
มันเหนื่อยมากขึ้น มันจะยุ่งยากขึ้น เพราะว่าการทํา case การค้ามนุษย์มันประกอบด้วย สหวิชาชีพ
หลักฐานก็ต้องมากขึ้น การคํานวณอะไรก็ยุ่งยากขึ้น เจ้าหน้าที่เขาไม่อยากทําอยู่แล้ว ยิ่งนโยบาย
ไม่อย่างนั้นอีก ยิ่งไม่ค่อยขยับ
“การเข้าสู่ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนไม่มีผลต่อขบวนการค้ามนุษย์ว่าจะรุนแรงยิ่งขึ้นหรือไม่ คือ
สิ่งที่ทําได้มันเหมือนเดิม ไม่ได้ทําให้การค้ามนุษย์ของเราสะดวกขึ้นหรือลําบากขึ้น อาเซียนมันทําให้คน
เดินทางง่ายขึ้น แต่การง่ายขึ้นมันก็ต้องมีหลักฐานการเดินทางปกติอยู่แล้ว คิดว่าไม่มีผลให้ดีขึ้นหรือแย่ลง
มันก็ไปตามขบวนการของมัน”
“เรื่องความร่วมมือกับประเทศเพื่อนบ้าน สภาทนายความเห็นว่าไม่ใช่ไม่มีเลย ประเทศเพื่อนบ้าน
เขาใช้ได้ ไม่ใช่ว่าเราทําดีแล้วเพื่อนบ้านไม่ทํา เขาก็มีมาตรฐานของเขาก็ไม่ได้แตกต่างจากไทยมากมายนัก
แต่ถามว่าทํางานร่วมกันจําเป็นไหม จําเป็นต้องทํางานเชิงรุกในลักษณะปูองกันมากขึ้น แต่ขณะเดียวกันก็
ต้องพัฒนาเรื่องการเอาจริงเอาจังมากขึ้นด้วย ช่วงระยะหลังคนที่มาค้ามันเป็นขบวนการทั้งนั้น ไม่ใช่ว่าเขา
สมัครใจมาเป็นรายๆ เป็นการชักนํามา ที่ผ่านมาเราเล่นงานได้แค่กลุ่มเล็กๆ ไปจับมาเพื่อให้มีผลงานเท่า
นั้นเอง เราไม่เคยแตะต้องขบวนการเลย ถ้าถามว่าจะแก้ป๎ญหายังไง ทุกประเทศร่วมมือกันเล่นงาน
ขบวนการ ซึ่งขบวนการเหล่านี้ไม่ได้อยู่ในประเทศไทย มีเครือข่ายประเทศเพื่อนบ้านด้วย ซึ่งเป็นขบวนการ
เดียวกัน ถ้าทุกประเทศช่วยกันจับที่ขบวนการ ไม่ต้องไปสนใจรายเล็กๆ อาจจะร่วมมือกันระหว่างประเทศ
ที่จะเล่นงานเจ้าหน้าที่ของทั้งสามสี่ประเทศไปในทิศทางเดียวกัน ทุจริตคอรัปชั่นเส้นทางมันเติบโตได้ก็
เพราะเจ้าหน้าที่ไปเอื้อประโยชน์ให้เขา แล้วก็มีเจ้าหน้าที่ไปอยู่ในขบวนการตรงนี้ด้วย เจ้าหน้าที่อาจอยู่หัว
ขบวนด้วย ถ้าเราเล่นตรงนี้ได้ เราก็สามารถแก้ไขป๎ญหาได้ แต่ในความเป็นจริงมันมีป๎ญหาคอรัปชั่น เช่นใน
เรื่องการส่งกลับ มันจะมีคนที่คุมผลประโยชน์อยู่ในอีกฝ๎่งหนึ่ง ถ้าส่งท่านี้ทหารเรือคุมนะ อันนี้กองนี้คุม
มันมีการแบ่งผลประโยชน์ของเขาเหมือนกัน พอเราไปส่งป๎๊บมันอยู่ที่ว่าเราไปส่งช่องไหน ต้องบอกว่าไอ้ที่
คุมคือคุมผลประโยชน์ คือเงิน พอไปอยู่ในมือเขาป๎๊บ ก็จะเรียกร้องผลประโยชน์ก็คือเงิน เช่นญาติจะมาเอา
๑๐๕
