Page 30 - รายงานการปฏิบัติตามอนุสัญญาว่าด้วยสิทธิของคนพิการ
P. 30
26
กระจายไปในระดับท้องถิ่น กรณีคนพิการทางการเห็น แม้มีการอบรมการสร้าง
ความคุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมและการเคลื่อนไหว แต่การอบรมดังกล่าวเป็นการ
ให้บริการในลักษณะโครงการที่อาจยุติลงเมื่อใดก็ได้ ในกรณีของคนพิการทางการ
ได้ยิน แพทย์จะแจกเครื่องช่วยฟังให้เฉพาะผู้ที่ได้รับการตรวจวัดการได้ยินต่ ากว่า
80 เดซิเบลเท่านั้น หากเกินกว่านั้นรัฐจะไม่แจกเครื่องช่วยฟังให้ สถานพยาบาล
ของรัฐมักไม่มีบริการส่งเสริมพัฒนาการส าหรับคนพิการทางสติปัญญา
47. ข้อเสนอแนะ รัฐควรแสวงหาเทคโนโลยีทางการแพทย์ที่จะช่วยขจัดอุปสรรค
ในการด ารงชีวิตของคนพิการ เช่น การใส่อุปกรณ์ในหูส าหรับคนตาบอดเพื่อช่วย
ในการมองเห็น เป็นต้น ในกรณีของคนพิการทางการได้ยิน รัฐควรให้เครื่องช่วย
ฟังส าหรับผู้มีระดับการได้ยินสูงกว่า 80 เดซิเบล เพื่อประโยชน์ส าหรับคนพิการใน
การเดินทางได้อย่างปลอดภัยขึ้น เพราะจะช่วยคนพิการให้ได้ยินเสียงรถวิ่งและ
เสียงอื่นๆ ได้ดีขึ้น นอกจากนี้ รัฐควรพยายามขยายการให้บริการรักษาและฟื้นฟู
แก่คนพิการให้ทั่วถึงยิ่งขึ้น เช่น ในกรณีประเทศญี่ปุ่นมีศูนย์ฟื้นฟูคนพิการอยู่ใน
ทุกหมู่บ้านและแยกตามประเภทความพิการด้วย การให้บริการอย่างทั่วถึงจะช่วย
ลดและบรรเทาความพิการได้ เช่น เด็กพิการบางประเภทหากได้รับการฟื้นฟูเร็ว
จะมีโอกาสพัฒนาได้ใกล้เคียงกับเด็กปกติ
48. กรณีคนพิการทางจิต กรมสุขภาพจิตเป็นเพียงหน่วยงานที่ให้บริการทาง
วิชาการ แต่ไม่ได้ให้บริการทางการแพทย์หรือให้บริการฝึกท ากิจกรรมบ าบัดฟื้นฟู
แก่คนพิการ แพทย์ที่รักษาคนพิการด้านจิตใจเป็นจิตแพทย์ตามโรงพยาบาลที่ต้อง
ให้บริการผู้มารับบริการทางสุขภาพจิตโดยทั่วไปซึ่งมีจ านวนมากขึ้นทุกปี การ
ให้บริการแก่คนพิการทางจิตจึงไม่เพียงพอ กระทรวงสาธารณสุขไม่ได้มีการจัด
ระบบงานเพื่อรองรับคนพิการทางจิต บุคลากรของโรงพยาบาลหลายแห่งไม่ได้
ผ่านการอบรมเพื่อฟื้นฟูคนพิการด้านนี้และโรงพยาบาลขนาดเล็กไม่มีบริการ
