Page 640 - รายงานฉบับสมบูรณ์ การประเมินศักยภาพและพัฒนาระบบงานและกระบวนการตรวจสอบการละเมิดสิทธิมนุษยชน ตามมาตรา 257 (1) ของรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2550
P. 640
อนุกรรมการ “เรื่องร้องเรียนเรื่องเดียวกัน แต่มีผู้มาร้องเรียน 2 กลุ่ม ซึ่งผู้ร้องเรียนกลุ่มที่หนึ่ง เรื่อง
ร้องเรียนถูกส่งต่อให้คณะอนุกรรมการด้านสิทธิพลเมือง ในขณะที่ผู้ร้องเรียนกลุ่มที่สอง
เรื่องร้องเรียนกลับถูกส่งต่อให้คณะอนุกรรมการด้านอื่น ซึ่งคณะอนุกรรมการทั้ง 2 คณะ
่
ต่างฝายท าหน้าที่ตรวจสอบของตนเอง สุดท้ายผลตรวจสอบที่ได้ก็แตกต่างกัน จึงต้องให้
กสม. ชุดใหญ่พิจารณาอีกครั้งหนึ่ง”
ั
นอกจากนี้อนุกรรมการบางท่านพิจารณาว่า ปญหาดังกล่าวมีพื้นฐานมาจากความไม่
ั
ชัดเจนในการให้ความหมาย และการก าหนดขอบเขต ปญหาการละเมิดสิทธิมนุษยชนแต่ละ
ประเภท ดังค าให้สัมภาษณ์ที่ระบุว่า
อนุกรรมการ “มันไม่ชัดเจน นอกจากการแบ่งออกเป็นด้านๆ แล้วเนี่ย มันควรจะมีค านิยามหรือมี
ขอบเขตที่ชัดเจนขยายความอีกทีหนึ่งว่า สิทธิชุมชนครอบคลุมอะไรบ้าง เศรษฐกิจสังคม
ครอบคลุมอะไรบ้าง เพื่อคล้ายๆ เป็นหัวข้อเบื้องต้นในการที่เจ้าหน้าที่เขาสามารถจะมาจัด
ให้มันลงในด้านไหนได้ด้วยตนเอง หรือว่าบางเรื่องอาจจะได้ไม่ต้องแย่งกันท า คือเรื่องนี้
ร้อน หรือเป็นเรื่องที่ได้รับความสนใจก็อาจจะแย่งกันลง”
1.2.2 ระยะเวลาที่ใช้ในกระบวนการกลั่นกรอง
ผลการศึกษาพบว่า ความล่าช้าของกระบวนการตรวจสอบ ส่วนหนึ่งมีจุดเริ่มต้นจาก
ั
กระบวนการกลั่นกรอง ซึ่งถือได้ว่าเป็นด่านแรกของการตรวจสอบว่า ปญหาต่างๆ ที่ร้องเรียน
เข้ามาอยู่ในขอบเขตความรับผิดชอบหรือไม่ ทั้งนี้ข้อมูลจากความคิดเห็นของผู้ให้สัมภาษณ์ทั้ง
้
กลุ่มเปาหมายอนุกรรมการ และเจ้าหน้าที่ให้สัมภาษณ์ในทิศทางเดียวกันว่า กระบวนการ
ั
กลั่นกรองปจจุบันยังค่อนข้างล่าช้า
- 529 -
