Page 645 - รายงานฉบับสมบูรณ์ การประเมินศักยภาพและพัฒนาระบบงานและกระบวนการตรวจสอบการละเมิดสิทธิมนุษยชน ตามมาตรา 257 (1) ของรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2550

เจ้าหน้าที่  “การตรวจสอบมีข้อจ ากัดอยู่เยอะ ข้อจ ากัดที่ว่าคือ เรื่องข้อมูลที่เราอยากได้แต่มันแสวงหา

ไม่ได้ โดยเฉพาะถ้าเป็นเรื่องร้องเรียนที่ผู้ร้องอยู่ในการควบคุมของเจ้าหน้าที่รัฐอยู่แล้ว เช่น
เป็นผู้ต้องขัง หรือพยานที่เป็นผู้ต้องขังในเรือนจ า บางทีเขาไม่กล้าให้ข้อมูล เพราะว่าเขา

กลัว พอเจ้าหน้าที่ กสม. กลับมา กทม. แต่เขาต้องอยู่กับเจ้าหน้าที่ที่เรือนจ าที่เขาร้องเรียน

อยู่ เขาจะถูกท าอะไรบางอย่างได้”

2.4 ระยะเวลาที่ใช้ในกระบวนการพิจารณา ตรวจสอบ

จากข้อจ ากัดที่กล่าวถึงข้างต้นในข้อ 2.1 ถึง 2.3 ส่งผลให้ภาพโดยรวมของกระบวนการ

้
ตรวจสอบใช้เวลานาน ข้อมูลจากการให้สัมภาษณ์ของกลุ่มเปาหมายผู้ร้องเรียนพบว่า
กระบวนการตรวจสอบใช้เวลาค่อนข้างนาน ดังตัวอย่างค าให้สัมภาษณ์บางส่วน

ผู้ร้องเรียน  “ตอนนี้ยังไม่เสร็จ จ าไม่ได้ว่านานแค่ไหนแล้ว”

 “นานเหมือนกันเป็นปี ปีกว่าๆเกือบ 2 ปี”

 “ใช้เวลานาน ประมาณ 3 ปีกว่าเกือบๆ 4 ปี”

 “นานหลายปีตั้งแต่ พ.ศ. 51”

ความล่าช้าของกระบวนการตรวจสอบ ยังมีส่วนเชื่อมโยงมาจากกระบวนการท างานก่อน

หน้า โดยเฉพาะกระบวนการกลั่นกรอง อาทิ กรณีที่พบว่ามีการร้องเรียนในเรื่องเดียวกันโดยผู้

ร้องเรียน 2 กลุ่ม ซึ่งเรื่องถูกส่งให้คณะอนุกรรมการฯ 2 กลุ่มด าเนินการตรวจสอบ ซึ่งผลสรุปจาก

การตรวจสอบมีความแตกต่างกัน

ผู้ร้องเรียน  “เรื่องร้องทุกข์มีความซ ้าซ้อนกัน แต่การพิจารณากลั่นกรองแตกต่างกัน อาทิเช่น เรื่อง
ร้องเรียนเรื่องเดียวกัน แต่มีผู้มาร้องเรียน 2 กลุ่ม ซึ่งผู้ร้องเรียนกลุ่มที่หนึ่ง เรื่องร้องเรียน

ถูกส่งต่อให้คณะอนุกรรมการด้านสิทธิพลเมือง ในขณะที่ผู้ร้องเรียนกลุ่มที่สอง เรื่อง

ร้องเรียนกลับถูกส่งต่อให้คณะอนุกรรมการด้านอื่น ซึ่งคณะอนุกรรมการทั้ง 2 คณะก็ต่างท า
หน้าที่ตรวจสอบของตนเอง และสุดท้ายผลตรวจสอบที่ได้ก็แตกต่างกัน จึงต้องให้ กสม. ชุด

ใหญ่พิจารณาอีกครั้งหนึ่ง เป็นต้น”

- 534 -