Page 96 - รายงานฉบับสมบูรณ์โครงการศึกษาวิจัยเรื่องการเลือกปฏิบัติในการประกอบอาชีพของผู้ติดเชื้อเอชไอวี
P. 96

74


                 ระดับการเลือกปฏิบัติ                 ประเภทหนวยงาน/ลักษณะการเลือกปฏิบัติ
                         2
               ระดับชุมชน                  -  ไมซื้ออาหารที่ผูติดเชื้อทําขาย เพราะเกรงวาจะติดเชื้อจากอาหาร และ
                                              รังเกียจสภาพรางกายของผูติดเชื้อ
                                           -  ลูกคาไมซื้อเห็ดจากที่ผูติดเชื้อเพาะขาย เพราะเกรงวาจะมีการปนเปอน
                                              เชื้อเอชไอวีในระหวางเก็บเห็ด
                                           -  คนในชุมชนไมยอมจางงาน เพราะเห็นวาสุขภาพออนแอ

                                           -  หมอนวดแผนไทยลาออกจากรานนวดแผนไทย เมื่อรูตัววาติดเชื้อ เมื่อ
                                              สุขภาพดีขึ้น ไดกลับมาเปดบริการรานนวดของตนเอง โดยไมไดแจง
                                              ลูกคาทั่วไปวาตนเองติดเชื้อ และแมวาเคยบอกลูกคาบางคนที่มีความ

                                              สนิทสนม ปรากฏวาลูกคาบางคนก็ไมเชื่อ
                                           -  การบังคับใหผูที่จะเขาอุปสมบทตรวจเลือดตามมติของมหาเถระสมาคม
               หมายเหตุ:
                       1. กิจการที่เปนตัวเอียง เปนกิจการที่เคยมีนโยบายการเลือกปฏิบัติ แตในปจจุบันมีการปรับเปลี่ยนนโยบายแลว
                       2. การเลือกปฏิบัติระดับชุมชนเปนประสบการณที่ผูติดเชื้อประสบในระยะแรกๆ ที่เปดตัว ตอมาหลังจากมีการทํา
               ความเขาใจในระดับชุมชน ก็สามารถแกไขการเลือกปฏิบัติในระดับชุมชนได


                       อยางไรก็ดี ประเด็นสําคัญในเรื่องการเลือกปฏิบัติ มิใชจํากัดอยูเฉพาะเรื่องสถานการณและความ
               รุนแรงในการแกปญหา ผลการศึกษาที่ผานมายังชี้ใหเห็นวา ชองทางในการรองเรียนเพื่อใหเกิดการแกปญหา
               การเลือกปฏิบัติที่ผูติดเชื้อเขาถึงไดงาย และประสบผลรวดเร็วกวา มักจะเปนองคกรภาคประชาสังคมที่มี

               ทรัพยากรจํากัด และแมจะมีชองทางในการรองเรียนตอองคกรภาครัฐและองคกรตามรัฐธรรมนูญ แตก็เขาถึง
               ไดยาก อยางเชน คณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแหงชาติ ก็มีภารกิจที่ครอบคลุมสิทธิมนุษยชนหลายเรื่อง การ
               แกไขปญหาแตละเรื่องจึงใชเวลายาวนาน ประเด็นสําคัญที่ควรพิจารณาตอไปคือ จะผลักดันใหหนวยงานที่มี
               บทบาทหนาที่โดยตรง ดําเนินงานคุมครองสิทธิในการประกอบอาชีพของผูติดเชื้อเอชไอวีใหมีประสิทธิภาพ
               มากขึ้น และสนับสนุนองคกรภาคประชาสังคมเหลานี้ใหมีทรัพยากรในการดําเนินงานใหมากขึ้น เพื่อให

               สามารถทํางานสงเสริมและคุมครองสิทธิของผูติดเชื้อเอชไอวีไดอยางตอเนื่องและยั่งยืน

                       5.1.2  ผลกระทบจากการเลือกปฏิบัติ

                       จากผลการศึกษา พบวา เมื่อผูติดเชื้อเอชไอวี ประสบปญหาการเลือกปฏิบัติในการประกอบอาชีพ ผู
               ติดเชื้อไดรับผลกระทบทั้งทางตรง และทางออม ดังนี้
                       ผลกระทบโดยตรง
                   -  ทําใหตองสูญเสียงานและแหลงรายไดหลัก ในบางกรณี ผูติดเชื้อยังรูสึกวาสถานะการติดเชื้อมีผลตอ

               ความกาวหนาในการทํางานดวย
                   -  การบังคับตรวจเลือดในการสมัครงาน ทําใหผูติดเชื้อมีทางเลือกในการประกอบอาชีพนอยลง ขาด
               โอกาสในความกาวหนาในการทํางาน ตลอดจนโอกาสในการเพิ่มรายได

                       ผลกระทบทางออม
                   -  ทําใหผูติดเชื้อยิ่งตีตราบาปใหตัวเอง (self-stigma) หรือเปนการตีตราภายในตนเอง (internal
               stigma) ยอมรับทัศนะของคนรอบขางวา การติดเชื้อเอชไอวีเปนเรื่องผิดบาป นารังเกียจ เห็นวา การเลือก
               ปฏิบัติของคนอื่นๆ เปนเรื่องที่ถูกตอง เหมาะสม ดังนั้น จึงเลือกที่จะไมเปดเผยขอมูลของตนเอง ใชชีวิตอยู
   91   92   93   94   95   96   97   98   99   100   101