Page 49 - รายงานฉบับสมบูรณ์โครงการศึกษาวิจัยเรื่องการเลือกปฏิบัติในการประกอบอาชีพของผู้ติดเชื้อเอชไอวี

28

กลุมเปาหมายในพื้นที่มากขึ้นในสวนของกลไกการติดตามและประเมินผลการทํางานพบวา สหราชอาณาจักรมี
ระบบการติดตามและประเมินผลและระบบฐานขอมูลที่เขมแข็ง โดย HPA เปนหนวยงานที่มีบทบาทในการ

ประสานและวิเคราะหขอมูลจากหนวยงานตางๆ ที่ทํางานดานเอชไอวี
ในสวนของการพัฒนากรอบกฎหมายเพื่อคุมครองสิทธิมนุษยชนผูติดเชื้อเอชไอวี พบวา กอนป พ.ศ.
2553 สิทธิของผูติดเชื้อเอชไอวีไดรับการรับรองและคุมครองภายใตกรอบกฎหมายวาดวยขจัดการเลือกปฏิบัติ
ซึ่งในประเทศสหราชอาณาจักรมีกฎหมายในหมวดดังกลาวถึง 3 พระราชบัญญัติหลักดวยกัน กลาวคือ

1. พระราชบัญญัติการเลือกปฏิบัติทางเพศ พ.ศ. 2518 (1975)
2. พระราชบัญญัติการเลือกปฏิบัติทางเชื้อชาติ พ.ศ. 2519 (1976)
3. พระราชบัญญัติการเลือกปฏิบัติดวยเหตุแหงความพิการ พ.ศ. 2538 (1995) แกไขเพิ่มเติม พ.ศ.
2548 (2005)

สําหรับการคุมครองสิทธิของผูติดเชื้อเอชไอวีนั้น ไดกําหนดใหอยูภายใตพระราชบัญญัติการเลือก
ปฏิบัติดวยเหตุแหงความพิการ พ.ศ. 2538 โดยกฎหมายฉบับดังกลาวไดบัญญัติไววา หามมิใหมีการเลือก
58
ปฏิบัติตอผูที่ติดเชื้อเอชไอวีดวยเหตุแหงความพิการ ในกรณีดังตอไปนี้ การศึกษา การจางงาน การเขารวม
เปนสมาชิกของสหภาพ การจัดการที่อยูอาศัย การเขาถึงสินคา บริการและเครื่องอํานวยความสะดวก เปนตน

สําหรับประเด็นการจางงานนั้นกฎหมายไดบัญญัติใหมีผลบังคับใชทั้งในประเทศอังกฤษ สก็อตแลนด ไอรแลนด
เหนือและเวลส
อยางไรก็ดี แมวาจะมีกฎหมายที่รับรองและคุมครองสิทธิของผูติดเชื้อเอชไอวีจากการเลือกปฏิบัติ แต

ก็พบวา การบังคับใชกฎหมายยังไมมีประสิทธิภาพเนื่องจากความซ้ําซอนและความไมสอดคลองของตัวบท
กฎหมายในการสงเสริมความเทาเทียมและการขจัดการเลือกปฏิบัติ นอกจากนั้น ยังพบวาในสวนของ
พระราชบัญญัติการเลือกปฏิบัติดวยเหตุแหงความพิการ พ.ศ. 2538 นั้นยังมีชองวางที่สงผลในเชิงลบตอการ
คุมครองสิทธิมนุษยชนของผูติดเชื้อเอชไอวีจากการเลือกปฏิบัติ ซึ่งสามารถสรุปไดดังตอไปนี้

- แมวากฎหมายกําหนดใหผูติดเชื้อเอชไอวีตองไดรับความคุมครองตาม พรบ. ฉบับนี้ แตตองเปน
ผูติดเชื้อที่จะตองแสดงใหเห็นถึงอาการของโรคใหปรากฎเทานั้น บุคคลที่ติดเชื้อเอชไอวี แตไม
แสดงอาการจะไมไดรับการคุมครองตามพระราชบัญญัติฉบับนี้

- กฎหมายฉบับนี้จะไมขยายความคุมครองไปยังบุคคลที่เชื่อวาเปนผูติดเชื้อเอชไอวี รวมถึง
บุคคลผูใกลชิด เชน สมาชิกครอบครัว ก็จะไมอยูในความคุมครองตามพระราชบัญญัติฉบับนี้
- ผูติดเชื้อเอชไอวีที่ใชยาเสพติดโดยใชเข็มฉีดยาจะไมไดรับการคุมครองตามกฎหมายฉบับนี้
- กฎหมายไมใชบังคับกับนายจางหรือสถานประกอบการขนาดเล็ก เฉพาะนายจางที่มีลูกจาง

ตั้งแต 15 คนขึ้นไปเทานั้นถึงจะอยูในบังคับของกฎหมายฉบับนี้
- กฎหมายยกเวนไมบังคับใชในกรณีการประกอบอาชีพ อาทิ การรับราชการทหาร ตํารวจ และไมมี
ผลบังคับใชกับองคกรวิชาชีพ อาทิ เนติบัณฑิตยสภา

- การไลออกจากงานเนื่องมาจากเหตุอื่นนอกเหนือไปจากการเปนผูติดเชื้อเอชไอวี เชน การละเมิด
ขอสัญญา เชน การสิ้นสุดสัญญาจางงานเนื่องจากไมมีเงินจาง ไมถือเปนการเลือกปฏิบัติตาม
59
พระราชบัญญัติฉบับนี้

58
Chapter 13, Section 18 ไดกําหนดให การเปนผูติดเชื้อเอชไอวีถือเปนประเภทหนึ่งของความพิการที่ไดรับการคุมครอง
ตามพระราชบัญญัติฉบับนี้ (The Disability Discrimination Act 2005 (DDA))
59 National AIDs Trust, Overview of UK Anti-Discrimination Law: Fact Sheet 6, February 2003,
www.areyouhivprejudice.org