Page 36 - รายงานฉบับสมบูรณ์โครงการศึกษาวิจัยเรื่องการเลือกปฏิบัติในการประกอบอาชีพของผู้ติดเชื้อเอชไอวี

15

อุปสรรคที่สําคัญตอการแกไขปญหาการแพรระบาดของเชื้อเอชไอวีอยางมีประสิทธิภาพ หลักการดังกลาว
21
ยังถูกนําเสนอในขอมติแหงที่ประชุมสมัชชาสหประชาชาติในป 2534 และการประชุมเวทีอื่นๆ อีกดวย
ป 2536 สํานักงานขาหลวงใหญสิทธิมนุษยชนแหงสหประชาชาติและโครงการโรคเอดสแหง
สหประชาชาติไดจัดการประชุมหารือระดับระหวางประเทศวาดวยเชื้อเอชไอวี/เอดสและสิทธิมนุษยชน ครั้งที่
2 และมีการรับหลักการแนวปฏิบัติระหวางประเทศวาดวยเชื้อเอชไอวี/เอดสและสิทธิมนุษยชน
(International Guidelines on HIV/AIDS and Human Rights) ซึ่งไดมีการแกไขปรับปรุงเมื่อป พ.ศ. 2545
22
และ 2549 ตามลําดับ แนวปฏิบัติดังกลาวไดวางแนวทางที่สําคัญในการคุมครองสิทธิมนุษยชนของผูติดเชื้อ
และผูอยูรวมกับเชื้อเอชไอวี แนวปฎิบัติฯไดกําหนดพันธกรณีของรัฐที่เกี่ยวกับสิทธิดังตอไปนี้ การไมถูกเลือก
ปฏิบัติทางสุขภาพ การเขาถึงขอมูล การศึกษา การจางงาน สวัสดิการทางสังคม และการมีสวนรวมกับ
สาธารณะ ซึ่งเปนประเด็นสําคัญตอการลดความเปราะบางทางสังคมของกลุมผูติดเชื้อเอชไอวีและเปน

หลักประกันในการไดรับการดูแลและสนับสนุน ที่สําคัญไปกวานั้น แนวปฏิบัติขอที่ 5 ไดเสนอใหรัฐบัญญัติ
กฎหมายวาดวยการขจัดการเลือกปฏิบัติ เพื่อคุมครองกลุมผูเปราะบางทางสังคม ผูติดเชื้อเอชไอวีและคนพิการ
จากการเลือกปฏิบัติทั้งในภาครัฐและภาคเอกชน และใหหลักประกันสิทธิสวนบุคคลและหลักการรักษา
ความลับ รวมตลอดถึงจัดใหมีระบบการเยียวยาจากการละเมิดสิทธิดังกลาวอยางมีประสิทธิภาพ นอกจากนี้ใน

ประเด็นเกี่ยวกับการจางงาน แนวปฏิบัติขอที่ 10 ไดกําหนดให รัฐควรใหหลักประกันวา รัฐบาลและสถาน
ประกอบการพัฒนาแนวปฏิบัติเกี่ยวกับประเด็นดานเอดสกับการคุมครองสิทธิมนุษยชน แมวาแนวปฏิบัติฯไมมี
23
ผลผูกพันทางกฎหมาย แตไดวางหลักการที่สําคัญที่รัฐควรนําไปปฏิบัติในการบัญญัติหรือปฏิรูปกฎหมาย
ป 2544 ถือไดวามีความกาวหนาในการพัฒนากรอบกฎหมายและแนวปฎิบัติดานเอดสอยางมาก ใน
การประชุมสมัชชาสหประชาชาติสมัยพิเศษวาดวยเรื่องโรคเอดส (United Nations General Assembly on
Special Session of AIDS หรือ UNGASS) ไดมีมติรับหลักการปฏิญญาวาดวยเรื่องพันธกรณีเรื่องโรคเอดส
(Declaration of Commitment on HIV/AIDS) ซึ่งเปนมาตรการสากลที่ไมมีผลผูกพันทางกฎหมาย แตให
แนวทางในการดําเนินงานในการปองกันการแพรระบาดของเชื้อเอชไอวี การดูแลและการสนับสนุน รวมตลอด

ถึงบทบาทที่สําคัญของหลักการสิทธิมนุษยชนในการคุมครองกลุมผูติดเชื้อเอชไอวี ปฏิญญาฯ ดังกลาวยังให
ความสําคัญกับหลักการไมเลือกปฏิบัติในทุกมิติ รวมถึงการไมเลือกปฏิบัติในการประกอบอาชีพของกลุม
ผูติดเชื้อเอชไอวี (Discrimination at work) ซึ่งถือเปนปจจัยที่เปนอุปสรรคโดยใหพิจารณาควบคูไปกับแนว

ปฏิบัติระหวางประเทศวาดวยเชื้อเอชไอวี/เอดสและสิทธิมนุษยชน และในปเดียวกันนี้เอง UNAIDS ไดพัฒนา
Protocol for the Identification of Discrimination against People living with HIV (The Protocol)
โดยมีจุดมุงหมายเพื่อเปนแนวทางในการพิจารณาการเลือกปฏิบัติอันเนื่องมาจากโรคเอดส ทั้งจากกฎหมาย
24
นโยบาย การปฏิบัติ และกําหนดหลักการสําคัญเพื่อเปนตัวชี้วัดการเลือกปฏิบัติที่ไมเปนธรรม นอกจากนี้
ในป 2549 และป 2554 ที่ประชุมสมัชชาสหประชาชาติไดมีมติรับหลักการปฏิญญาวาดวยพันธกรณีเรื่องโรค

21
ดูเพิ่มเติมใน Report of an International Consultation on AIDS and Human Rights, Geneva, 26 to 28 July
1989 (HR/PUB/90/2)และ UN General Assembly resolution A/Res/46/203, 20 December 1991.
22
ดูเพิ่มเติม Report of the Secretary-General to the Commission on Human Rights, E/CN.4/1997/37
23
Office of the United Nations High Commissioner for Human Rights and the Joint United Nations
Programme on HIV/AIDS (OHCHR/UNAIDS) (2006) HIV/AIDS and Human Rights, International Guidelines,
(Consolidated version) (New York and Geneva, UN)
24 UNAIDS, Protocol for the Identification of Discrimination against People Living with HIV, Geneva: UNAIDS,
2000