Page 86 - รายงานการศึกษาวิจัยฉบับสมบูรณ์ เรื่อง คณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติกับการตรวจสอบการละเมิดสิทธิมนุษยชนในความสัมพันธ์ระหว่างเอกชนด้วยกัน

๘๒

ประการที่สี่ การปฏิบัติหนาที่ขององคกรคุมครองสิทธิมนุษยชนมุงหมายที่การตรวจสอบการ
กระทําของบุคคลวาเปนการละเมิดสิทธิมนุษยชนชนหรือไม เปนหลัก กลาวอีกนัยหนึ่ง เงื่อนไข

เกี่ยวกับการปฏิบัติหนาที่ขององคกรคุมครองสิทธิมนุษยชนอยูที่ “การกระทํา” อันเปนการละเมิด

สิทธิมนุษยชนเปนสําคัญ มิไดขึ้นอยูกับเงื่อนไขเกี่ยวกับ “ตัวบุคคล” ผูกระทําแตอยางใด ดวยเหตุนี้
กฎหมายที่เกี่ยวของของแตละประเทศจึงมิไดกําหนดเงื่อนไขเกี่ยวกับตัวบุคคลผูกระทําการหรือละเวน

กระทําการอันเปนการละเมิดสิทธิมนุษยชนไวในกฎหมายแตประการใด โดยนัยดังกลาว การกระทํา

อันเปนการละเมิดสิทธิมนุษยชนจึงอาจเกิดขึ้นไดทั้งใน “ความสัมพันธระหวางองคกรของรัฐกับ
เอกชน” และใน “ความสัมพันธระหวางเอกชนหรือปจเจกชนดวยกันเอง” สิทธิมนุษยชนยอมจะตอง

ไดรับการเคารพทั้งจากองคกรของรัฐและเอกชนหรือปจเจกชนทั้งหลายดวยในอันที่จะตองไมกระทํา

การใดๆ อันเปนการละเมิดสิทธิเหลานี้ของบุคคลคนหนึ่ง
อนึ่ง ในทางวิชาการกฎหมายมีการตีความโดยทั่วไปวาสิทธิมนุษยชนประการตางๆ ดังที่ไดรับ

การรับรองและคุมครองในปฏิญญาสากลวาดวยสิทธิมนุษยชน (Universal Declaration of Human
Rights) และอนุสัญญาแหงยุโรปวาดวยการคุมครองสิทธิมนุษชนและเสรีภาพขั้นพื้นฐาน (European

Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms) จะตอง

ตีความอยางกวาง และไดรับการรับรองและคุมครองไมเพียงแตในความสัมพันธระหวางองคกรของรัฐ
และเอกชนเทานั้น หากแตยังไดรับการรับรองและคุมครองในความสัมพันธระหวางเอกชนหรือ

ปจเจกชนดวยกันเองอีกดวย การตีความในแนวทางดังกลาวยังไดรับการยืนยันตามขอ ๑๓
ของอนุสัญญาแหงยุโรปวาดวยการคุมครองสิทธิมนุษยชนและเสรีภาพขั้นพื้นฐาน ซึ่งบัญญัติวา

“บุคคลทุกคนซึ่งสิทธิและเสรีภาพขั้นพื้นฐานของตนไดรับการคุมครองตามอนุสัญญาฉบับนี้ถูกลวง

ละเมิด มีสิทธิที่จะฟองคดีตอศาลแหงรัฐของตน แมวาการลวงละเมิดนั้นจะกระทําขึ้นโดยบุคคล
๑๒๒
ซึ่งปฏิบัติหนาที่ของตนก็ตาม” โดยนัยเชนนี้ จึงตองตีความวาการแทรกแซงหรือลวงละเมิดสิทธิ
หรือเสรีภาพขั้นพื้นฐานของเอกชนคนหนึ่งโดยเอกชนอีกคนหนึ่งยอมจะกระทํามิไดยิ่งกวา

๑๒๒
Article 13 « Toute personne dont les droits et libertés reconnus dans la présente
Convention ont été violés, a droit à l’octroi d’un recours effectif devant une instance nationale,

alors même que la violation aurait été commise par des personnes agissant dans
l’exercice de leurs fonctions officielles. »